กรรม ตอนที่ 09

แล้วแต่ว่าท่านผู้ใดเห็นประโยชน์ของการที่จะได้เข้าใจพระธรรมยิ่งขึ้น เพื่อที่จะน้อมปฏิบัติตามพระธรรมได้มากขึ้นจึงจะสนใจที่จะศึกษา

แต่ถ้าจะไปชักชวนจริงๆ ให้คนนั้นคนนี้มาศึกษา ในครอบครัวก็จะเห็นได้ว่า จะได้เพียง ๑ หรือ ๒ บุคคล แต่ที่จะได้ทำครอบครัวนั้นเป็นเรื่องที่ไม่มีมากนัก แทนที่จะคิดถึงบุคคลอื่น แต่ว่าถ้าตัวของท่านเองเป็นผู้ที่สนใจศึกษา และประพฤติปฏิบัติธรรม ฟังธรรม ก็จะเป็นโอกาสที่ทำให้บุคคลอื่นซึ่งอยู่ใกล้ชิดได้มีโอกาสค่อยๆ รับฟังไป และค่อยๆ สนใจขึ้นได้

3239 อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรได้ไหม

ศุกล มีผู้กล่าวว่า การทำบุญแล้ว ควรจะอุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวร ไม่ทราบคำว่า “เจ้ากรรมนายเวร” หมายถึงอะไร อย่างเวลาทำสมาธิด้วย เวลาอุทิศส่วนกุศลให้แก่เจ้ากรรมนายเวรด้วยได้หรือเปล่า อย่างไรครับ

ท่านอาจารย์ ที่จริงแล้วดิฉันอยากจะถามท่านที่อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรว่า ท่านมีความเข้าใจเรื่องกรรมนายเวรว่าอย่างไร เพราะรู้สึกว่า ใช้กันมากทีเดียวเรื่องเจ้ากรรมนายเวร และกลัวเหลือเกินว่า ถ้าไม่อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรแล้ว จะไม่พ้นจากเคราะห์กรรมต่างๆ

มีท่านผู้ใดเคยทำ หรือเคยคิดอย่างนี้บ้างไหมคะ หรือเข้าใจว่าเจ้ากรรมนายเวรคืออย่างไร เมื่อทำบุญแล้ว ควรที่จะอุทิศส่วนกุศลให้ผู้ที่สามารถรู้ และอนุโมทนาได้ แต่ว่าเจ้ากรรม และนายเวรดูจะเป็นคำคล้องของ “กรรมเวร” กับ “เจ้านาย” ที่ว่ามี เจ้ากรรมนายเวร แต่ตามความเป็นจริงแล้ว ใครทำให้ท่านปฏิสนธิในชาตินี้ เริ่มตั้งแต่ปฏิสนธิทีเดียว อะไรพาให้ หรืออะไรทำให้แต่ละบุคคลเกิดในภพนี้ในภูมินี้ เป็นบุคคลนี้ เจ้ากรรมนายเวรหรือเปล่า หรือกรรมของท่านเองแต่ละท่านที่ได้กระทำแล้วกรรมหนึ่งเป็นปัจจัยทำให้ปฏิสนธิเกิดขึ้นในภูมินี้

เพราะฉะนั้นไม่มีที่จะว่า บุคคลหนึ่งบุคคลใดที่จะเป็นเจ้ากรรมของท่าน เพราะเหตุว่าแต่ละท่านมีกรรมเป็นของตน แม้แต่ปฏิสนธิจิตซึ่งเกิดในภูมินี้ ก็เป็นผลของกรรมหนึ่งที่ได้กระทำแล้วในอดีตของท่านเอง ไม่ใช่ว่ามีเจ้ากรรมที่ทำให้ท่านปฏิสนธิ

ข้อความในอังคุตตรนิกาย ทสกนิบาต ธัมมปริยายสูตร ข้อ ๑๙๓ พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจักแสดงธัมมปริยายอันเป็นเหตุแห่งความกระเสือกกระสนแก่เธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงฟัง จงใส่ใจให้ดี เราจะกล่าว

ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระผู้มีพระภาคแล้ว พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธัมมปริยายอันเป็นเหตุแห่งความกระเสือกกระสนเป็นไฉน

ดูกรภิกษุทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลายเป็นผู้มีกรรมเป็นของของตน เป็นผู้รับผลของกรรม เป็นผู้มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นพวกพ้อง มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย กระทำกรรมใดไว้ เป็นกรรมดีหรือกรรมชั่วก็ตาม ย่อมเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น

เพราะฉะนั้นก็ไม่มีใครจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรนะคะ

3240 อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรทำไม

ท่านอาจารย์ มีใครเคยอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรบ้างไหมคะ

ชินวุฒิ ผมเพียงแต่ยกมือว่า เคยกระทำเท่านั้นนะครับ แต่ผมไม่มีความรู้เรื่องเจ้ากรรมนายเวร

ท่านอาจารย์ เพราะฉะนั้นที่อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร โดยไม่รู้ว่า เจ้ากรรมนายเวรมีหรือเปล่า หรือว่าเป็นใครหรืออย่างไรคะ

ชินวุฒิ เป็นคติความเชื่อ เชื่อว่า เราทำอะไรให้เขาไม่พอใจ เขาเดือดร้อนอย่างไรก็แล้วแต่ เราก็ขอให้ต่างฝ่ายต่างก็มีอโหสิกรรมต่อกัน อันนั้นเป็นความเชื่อว่า ถ้าเป็นอย่างนั้น เราแผ่ส่วนกุศลไป แผ่ความเมตตาไป เชื่อว่า ย่อมเป็นการกระทำที่ดี อย่างน้อยที่สุดก็ทำให้ใจเราสบาย ก็เชื่ออย่างนี้ แล้วก็ทำอย่างนี้ แล้วก็ไปเชื่อต่อไปโดยไม่ได้ศึกษาว่า พระพุทธเจ้าตรัสไว้ที่ไหน อาจจะมีก็ได้ ก็นึกว่าเป็นคติทางพระพุทธศาสนา

ท่านอาจารย์ แต่ไม่เคยเห็นเจ้ากรรมนายเวรนะคะ

ชินวุฒิ อันนี้ที่เป็นตัวเป็นตนก็มีครับ พ่อแม่ผม ผมก็ถือว่าเจ้ากรรมนายเวร ท่านมีบุญคุณกับผม ผมก็อุทิศให้ พ่อแม่ครูบาอาจารย์นี่อุทิศให้ทุกทีไป

ท่านอาจารย์ ถ้าอย่างนั้นตามความหมายนี้ คงหมายความถึงผู้ที่มีกรรมต่อกัน ไม่ว่าจะเป็นกุศลกรรมหรืออกุศลกรรม ชื่อว่า “เจ้ากรรมนายเวร” หรือคะ

ชินวุฒิ ผมไม่ทราบ ความจริงหรือความเชื่อของคนอื่นจะเป็นอย่างไร สำหรับผม ผมถือว่า ใครก็ตามที่กระทำกรรมต่อกัน เราก็อยากอุทิศความดีที่ทำให้

ท่านอาจารย์ อันนั้นเป็นเรื่องของอุทิศ เรื่องแผ่เมตตา อันนี้เป็นเรื่องของความเข้าใจเรื่อง “เจ้ากรรมนายเวร” ไม่ทราบแต่ละท่านมีความคิด มีความเข้าใจเรื่องเจ้ากรรมนายเวรอย่างไร เพราะรู้สึกว่า จะเป็นธรรมเนียมในการแพร่ส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวร

ชินวุฒิ ผมก็เป็นคนธรรมดาๆ ไม่ได้ศึกษา ผมก็มีความเชื่อว่า ถ้าเราทำความไม่ดีกับใครไว้ ก่อให้เกิดความไม่พอใจกับใครไว้ ก็คิดว่า กรรมนั้นอาจจะสนองกับเราได้เหมือนกัน เพราะฉะนั้นก็เลยคิดว่า ถ้าเราอโหสิต่อกันเสีย ก็คงจะดี อันนี้เป็นความเชื่อ และมีคนบอกว่า เวลาเจ็บไข้ได้ป่วย พระพุทธเจ้าบอกว่ามีสาเหตุหลายอย่าง มีกรรม มีพยาธิ มีอุตุ และมีข้อหนึ่งว่าเป็นเรื่องของกรรมที่เราทำอะไรไปในชาติก่อน อาจจะทำให้ท่านผู้นั้นมาทวงบุญทวงคุณ หรือมาทวงกรรมที่เราไปทำไว้ สำหรับผมเองเชื่ออย่างนั้น ด้วยเหตุนั้นเวลาทำบุญทำกุศลก็แผ่ส่วนกุศลไป หรือเวลาเจ็บไข้ได้ป่วย ก็ไม่ลืมที่จะใส่บาตรกรวดน้ำถึงท่านที่อาจจะเป็นเจ้ากรรมนายเวร ถ้ามีอะไรต่อกันก็ขออโหสิต่อกัน กระผมทำอย่างนั้นด้วยความเชื่อ ไม่ทราบว่าถูกต้องตามคติหรือธรรมของพระพุทธเจ้าหรือเปล่า

ท่านอาจารย์ ค่ะ ขอให้พิจารณาโดยละเอียดถึงเรื่องการอุทิศส่วนกุศล และการแผ่เมตตา

สำหรับการอุทิศส่วนกุศล เมื่อได้กระทำกุศลแล้ว สามารถอุทิศให้บุคคลใดก็ได้ที่สามารถจะล่วงรู้ เพื่อเขาจะได้เกิดกุศลจิตที่จะอนุโมทนา ไม่ว่าจะเป็นผู้มีชีวิตอยู่ หรือเป็นผู้ล่วงลับไปแล้ว

3311 ไม่มีเจ้ากรรมนายเวร

แต่สำหรับความเข้าใจเรื่องเจ้ากรรมนายเวร ขอให้พิจารณาจริงๆ ว่า แต่ละท่านมีกรรมเป็นของตน .เพ1เจ้ากรรมนายเวรไม่มี ไม่มีในฐานะที่ว่าเป็นบุคคลหนึ่งบุคคลใดที่จะดลบันดาลสุขทุกข์ให้กับท่าน เพราะเหตุว่าสุขทุกข์ของแต่ละท่านนั้นย่อมเป็นผลของการกระทำ คือ กรรมของท่านเอง

3312 ผู้อุทิศต้องมีเมตตาจิต

และเรื่องของการอุทิศส่วนกุศล หมายความว่าในขณะนั้นผู้อุทิศต้องมีเมตตาจิต จึงสามารถอุทิศส่วนกุศลให้แต่ละบุคคลนั้นได้ ถ้าท่านขาดเมตตาจิตในบุคคลใด ท่านจะไม่อุทิศส่วนกุศลให้บุคคลนั้น

เพราะฉะนั้นเรื่องของการอุทิศส่วนกุศล ก็เหมือนกับเรื่องการเจริญเมตตา คือต้องเป็นผู้มีเมตตา จึงสามารถอุทิศส่วนกุศลในขณะนั้นได้

ถ้าคิดถึงเจ้ากรรมนายเวรที่มองไม่เห็น กับคิดถึงบุคคลหนึ่งบุคคลใดซึ่งท่านกำลังไม่พอใจ แทนที่จะคอยโอกาสแผ่เมตตาด้วยการอุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวรที่ท่านไม่เห็นหน้า แล้วไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่กับคนที่ท่านกำลังเห็น และอาจจะไม่พอใจ และบุคคลนั้นคงจะเคยเป็นเจ้ากรรมนายเวรได้ไหม ลองคิดดูนะคะ ซึ่งความจริงเจ้ากรรมนายเวรไม่มี ทุกท่านมีกรรมเป็นของตน แต่ถ้าคิดถึงกรรมที่ได้เคยกระทำต่อบุคคลอื่น และเรียกบุคคลที่ท่านเคยกระทำว่า เป็นเจ้ากรรมของท่าน และใคร่จะให้เขามีความสุข ให้พ้นจากการผูกโกรธ ในขณะนั้นทำไมไม่ละเว้นโดยเจริญเมตตากับคนที่ท่านเห็น แทนที่จะไปอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรที่ท่านมองไม่เห็น

นี่ก็เป็นสิ่งที่ควรพิจารณา

3313 แผ่เมตตาได้เฉพาะผู้ที่มีชีวิตอยู่

สำหรับการแผ่เมตตา แผ่ได้สำหรับบุคคลที่ยังมีชีวิตอยู่เท่านั้น แต่สำหรับผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว การแผ่หรือเจริญเมตตาไม่มีประโยชน์ ไม่เกิดผล เพราะเหตุว่าลองพิจารณาตามความเป็นจริง บุคคลนั้นสูญสิ้นสภาพของการเป็นบุคคลที่เคยเกี่ยวข้อง เคยมีความสัมพันธ์ เคยมีเรื่องราวที่เป็นที่ชอบพอ หรือเป็นที่ชังต่อกัน

เพราะฉะนั้นการที่สามารถมีเมตตาต่อแม้บุคคลซึ่งเป็นที่ไม่รักได้ ในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็เรียกว่า ท่านเป็นผู้อบรมเจริญเมตตา มีกำลังของเมตตาที่สามารถจะแผ่ให้แม้บุคคลซึ่งไม่เป็นที่รักก็แผ่ได้ แต่ถ้าบุคคลนั้นสูญสิ้นความเป็นบุคคลนั้นแล้ว แล้วท่านก็ไปแผ่เมตตาให้บุคคลนั้น ซึ่งท่านเองรู้ว่า ไม่มีบุคคลนั้นอีกต่อไป เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ค่ะ ในเมื่อท่านเองย่อมรู้แน่แก่ใจว่า ไม่มีบุคคลนั้นอีกต่อไปแล้ว ฉันใด เรื่องของเจ้ากรรมนายเวรก็ฉันนั้น ในเมื่อกรรมก็ได้กระทำไปแล้ว และกรรมนั้นก็เป็นของท่านเอง และบุคคลที่ท่านกระทำกรรมด้วยในชาติไหนๆ ก็ตาม ในปัจจุบันชาตินี้จะเป็นใคร ถ้ากล่าวลอยๆ ว่า เจ้ากรรมนายเวร โดยที่ไม่รู้ว่าเป็นใครเลย ก็เหมือนกับโมฆะ เพราะเหตุว่าไม่รู้ว่า ใครที่ไหน แต่ถ้าระลึกถึงว่า ควรจะมีเมตตา และควรจะแผ่อุทิศส่วนกุศลให้บุคคลทั้งหลายที่สามารถจะล่วงรู้ได้ ไม่ว่าบุคคลนั้นเป็นใคร ท่านก็สามารถจะแผ่เมตตาหรืออุทิศส่วนกุศลให้ แม้คนที่ไม่เป็นที่รัก จะดีกว่าการที่จะไปอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร โดยที่ก็ไม่ทราบว่า ในชาติไหนท่านได้ทำกรรมอะไรกับบุคคลใด จนกระทั่งท่านเรียกบุคคลนั้นว่า เป็นเจ้ากรรมนายเวรของท่าน เพราะเหตุว่าแม้แต่กรรมในชาติก่อนๆ ก็ยังนึกไม่ออก ไม่สามารถล่วงรู้ได้ว่า ในชาติก่อนๆ ได้ทำกรรมอะไร จึงจะได้มีเจ้ากรรมนายเวร และเจ้ากรรมนายเวรที่ว่า เป็นเจ้ากรรมนายเวรในชาติไหนก็ไม่รู้ และถ้าเป็นในชาตินี้ ใครเป็นเจ้ากรรมนายเวรของท่านบ้าง และเจ้ากรรมนายเวรที่ท่านได้กระทำกรรมต่อบุคคลนั้น ยังมีชีวิตอยู่หรือว่าล่วงลับไปแล้ว ถ้าล่วงลับไปแล้ว อุทิศส่วนกุศลให้บุคคลนั้นได้ แต่ไม่ใช่หมายความว่า โดยฐานะเป็นเจ้ากรรมนายเวรลอยๆ โดยไม่รู้ว่าเป็นใคร และเป็นเจ้ากรรมนายเวรในชาติไหน

เพราะฉะนั้นเรื่องของธรรมเป็นเรื่องที่ต้องพิจารณาเหตุผลจริงๆ เพราะว่าถ้าไม่พิจารณาเหตุผล ก็อาจจะกระทำไปโดยที่ไม่เข้าใจว่า จะเป็นกุศลได้จริงๆ ขั้นไหน เพราะว่าเพียงแต่การกล่าวว่า อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร แต่ไม่รู้ว่า เจ้ากรรมนายเวรเป็นใคร

ยังมีข้อสงสัยในเรื่องของเจ้ากรรมนายเวรไหมคะ

โดยมากมักจะกลัวเจ้ากรรมนายเวรว่า เจ้ากรรมนายเวรจะทำให้ชีวิตของท่านลำบากเดือดร้อน แทนที่จะระลึกว่า กรรมที่ท่านกระทำเกิดเพราะกิเลส เพราะอกุศลของท่าน เมื่อท่านยังมีอกุศลกรรม ยังมีกิเลสซึ่งเป็นเหตุให้กระทำอกุศลกรรม อกุศลกรรมก็เกิดขึ้น เพราะฉะนั้นจึงควรระวังเรื่องของกิเลส และเรื่องของอกุศลกรรม มากกว่ากลัวที่จะไม่อุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวร

3314 ถ้าผูกเวรแล้วจะหมดเวรอย่างไร

ถาม อย่างผู้ที่ผูกพยาบาทกัน ไม่ถือว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวรกันหรือครับ

ท่านอาจารย์ โดยสถานไหนคะ

ผู้ถาม ก็มีในธรรมบท เรื่องนางยักษิณี เป็นการผูกเวรกันมาหลายชาติ

ท่านอาจารย์ เมื่อผูกเวรกันแล้ว ทางที่จะหมดเวรนั้นคือทำอย่างไรคะ

ผู้ถาม ที่จะหมดเวรนั้น เรื่องก็มีว่า ตอนสุดท้ายนางยักษิณีจะไปจับลูกของผู้หญิงคนที่ผูกเวรเป็นอาหาร ผู้หญิงคนนั้นก็วิ่งไปที่วัด เอาลูกไปวางที่พระบาทของพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าก็เรียกไปแล้วพูดจนกระทั่ง ๒ คนนี้เลิกผูกเวรกัน

ท่านอาจารย์ เพราะฉะนั้นที่จะหมดเวรกัน คือกระทำอย่างไร

ผู้ถาม คงจะเป็นเพราะกุศลจิตที่เกิดขึ้น

ท่านอาจารย์ ค่ะ ก็คือไม่จองเวร ไม่โกรธกันต่อไปขณะใด ขณะนั้นก็หมดเวรต่อกัน ก็คือกุศลจิตเกิดทั้ง ๒ ฝ่าย

ผู้ถาม ทีนี้ถ้าอีกฝ่ายหนึ่งทำบุญแล้วก็มีเจตนาดีที่จะให้อีกฝ่ายหนึ่งได้รับผลบุญที่ตัวกระทำไปด้วย อีกฝ่ายอาจจะเลิกคิดพยาบาทได้ เป็นไปได้ไหมครับ

ท่านอาจารย์ โดยมากสำหรับคนที่ยังมีชีวิตอยู่ เมื่อได้ทำกุศลแล้ว อยากจะให้เขาเกิดกุศล เราก็บอกให้เขาล่วงรู้ในกุศลนั้น เพื่อเขาจะได้อนุโมทนา ถูกไหมคะ

ผู้ถาม ใช่ครับ

ท่านอาจารย์ ทีนี้ถ้าพูดถึงเรื่องเจ้ากรรมนายเวร จะทำอย่างไรเวลาที่เราทำกุศลแล้ว

ผู้ถาม อย่างคนที่โกรธกัน ถ้าเราอุทิศส่วนกุศลให้เขาบอกว่า เราได้ทำบุญให้ ขอให้เขาได้รับส่วนบุญ

ท่านอาจารย์ อุทิศอย่างไร ตอนไหน เขายังมีชีวิตอยู่ หรือว่าล่วงลับไปแล้ว

ผู้ถาม ยังมีชีวิตอยู่

ท่านอาจารย์ ยังมีชีวิตอยู่ เขาจะรู้ได้อย่างไร วิธีจะรู้

ผู้ถาม ต้องบอก ต้องฝากคนไปบอก หรือส่งจดหมาย

ท่านอาจารย์ เพราะฉะนั้นก็ต้องบอกให้เขารู้ เพื่อเขาจะได้อนุโมทนา แต่ไม่ใช่แบบที่เป็นเจ้ากรรมนายเวรแต่ครั้งไหนก็ไม่รู้ กรรมอะไรก็ไม่รู้ แล้วก็ยังไปกลัวอีกว่า ที่อุทิศส่วนกุศลให้ เพื่อที่เขาจะได้ไม่มาทำให้เราเดือดร้อน หมายความดูเหมือนกับว่า เขาสามารถจะดลบันดาลได้ ทั้งๆ ที่เราเป็นผู้กระทำกรรม เพราะฉะนั้นเราเป็นผู้มีกรรมเป็นของเราเอง ไม่ใช่คนอื่นจะสามารถกระทำกรรมให้ได้

ผู้ถาม ครับ ก็คิดว่าเป็นอย่างนั้น

ท่านอาจารย์ เพราะฉะนั้นในระหว่างที่ยังมีชีวิตอยู่ก็อย่าผูกโกรธ แต่ไม่ต้องไปคิดถึงกรรมในอดีตที่ผ่านมา แล้วก็ไม่รู้ว่า กรรมอะไร เจ้ากรรมนายเวรอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ แต่ถ้าไม่ชอบใคร ก็คิดเสียว่า คนนั้นเป็นเจ้ากรรมนายเวรอย่างที่เราเคยคิดก็แล้วกัน แล้วจะได้ไม่โกรธเขา แทนที่จะต้องไปนั่งอุทิศส่วนกุศลให้ ก็เกิดเมตตาทันทีในบุคคลนั้น

ผู้ถาม เรื่องการแผ่เมตตา มีคนเป็นจำนวนมากเลย ไม่แผ่ไปเฉพาะพวกเพื่อนฝูงญาติมิตรเท่านั้น แต่แผ่ให้โอปปาติกะทั้งหลายด้วย

ท่านอาจารย์ ที่สามารถล่วงรู้ แต่ไม่ต้องคิดว่า โอปปาติกะนั้นเป็นเจ้ากรรมนายเวร คืออยากให้เข้าใจคำว่า “เจ้ากรรมนายเวร” ให้ถูกต้อง ทุกคนมีกรรมเป็นของตนเอง แต่ถ้าได้กระทำกรรมกับใครไว้ แล้วอยากจะให้หมดกรรมนั้น ก็คือเกิดกุศลจิตแทนการผูกโกรธ

3315 ฆ่าใครตายเขาเป็นเจ้ากรรมนายเวรเราไหม

ทรงเกียรติ์ ผมอยากทราบว่า ข้อความที่เมื่อกี้ยกมาในธรรมบท กุลสตรีในอดีตชาติที่เคยเป็นเมียหลวง เมียน้อยนั้น เมียหลวงได้ทำเมียน้อยแท้งถึง ๒ ครั้ง ครั้งที่ ๓ ตายเลย เมื่อเมียน้อยตายไป จะเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเมียหลวงหรือไม่

ท่านอาจารย์ ที่ใช้คำว่า “เจ้ากรรมนายเวร” หมายความว่าอย่างไร

ทรงเกียรติ์ ในเมื่อเมียน้อยตายไปแล้ว ผูกอาฆาตว่า เกิดมาในชาติใดๆ จะกินลูกของเมียหลวง

ท่านอาจารย์ ค่ะ แล้วเป็นเจ้ากรรมนายเวรอย่างไร

ทรงเกียรติ์ ก็ถึงถามอาจารย์ว่า เป็นหรือไม่

ท่านอาจารย์ เป็นความผูกโกรธ ทุกท่านในขณะนี้อาจจะมีภัย หรืออาจจะมีศัตรูจากบุคคลหนึ่งบุคคลใดในชาติปัจจุบันนี้ จะถือว่าเคยเป็นเจ้ากรรมนายเวรกันมาในอดีต หรือจะเกิดมามีความผูกโกรธกันในปัจจุบันชาติ ก็แล้วแต่ แต่บุคคลนั้นไม่สามารถจะทำอันตรายกับบุคคลใดได้ ถ้าไม่เป็นเพราะกรรมของบุคคลนั้นเอง ถ้าท่านเป็นผู้มีบุญกุศลที่สั่งสมมาดี พร้อมทั้งคติสมบัติ กาลสมบัติ อุปธิสมบัติ ปโยคสมบัติ บุคคลอื่นแม้ว่าจะโกรธ หรือจะผูกโกรธอย่างไรก็ตาม ย่อมไม่สามารถทำอันตรายได้ เพราะเหตุว่าแต่ละท่านมีกรรมเป็นของตน เมื่อกุศลกรรมเป็นเหตุ ก็กระทำให้กุศลวิบากเกิดขึ้น เพราะฉะนั้นไม่ใช่เรื่องที่บุคคลอื่นจะกระทำอื่นภัยใดๆ ให้ทั้งสิ้น แต่บุคคลที่ยังโกรธท่าน ก็อาจจะยังโกรธจากวัน เป็นเดือน เป็นปี จากชาตินี้ไปถึงชาติหน้าก็ได้ ก็เป็นเรื่องของบุคคลซึ่งผูกโกรธเอง แต่ไม่ใช่บุคคลที่ผูกโกรธจะเป็นเจ้ากรรมที่จะสามารถดลบันดาลอะไรให้ เพียงแต่ว่าถ้าเป็นผลของอกุศลกรรมของท่านเมื่อไร พร้อมที่จะได้รับอกุศลวิบาก ย่อมมีโอกาสที่อกุศลวิบากจะเกิดขึ้น เป็นผลของอกุศลกรรมของท่าน

ทรงเกียรติ์ ถ้าพูดถึงเรื่องกรรมก็จริงอยู่ครับ แต่รายนี้เมื่อผูกโกรธแล้ว ผูกอาฆาตแล้ว เกิดมาในชาติต่อไปได้เกิดเป็นแมวในบ้านนั้น หลังจากเมียหลวงตายไปแล้ว ก็ไปเกิดเป็นไก่ในบ้านนั้น เมื่อไก่ออกไข่ แมวมากินทุกที เพราะฉะนั้นจะว่าเป็นกรรมของไก่ หรือเป็นการกระทำของแมว

ท่านอาจารย์ ถ้าไม่มีกรรมเป็นของตน บุคคลอื่นจะกระทำอันตรายได้ไหม ถ้าท่านไม่มีกรรมของท่านเอง

ทรงเกียรติ์ แต่มาดูในที่นี้ เป็นการกระทำของแมว ไม่ใช่การกระทำของไก่

ท่านอาจารย์ ถ้าบุคคลนั้นไม่มีกรรมเป็นของตัว แมวนั้นจะกระทำได้ไหม

ทรงเกียรติ์ เป็นการกระทำในอดีตชาติที่แป็นเมียหลวงให้ยาเขากินแท้ง กรรมนั้นหรือเปล่าครับ

ท่านอาจารย์ เรื่องของกรรม นอกจากพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว บุคคลอื่นไม่สามารถจะพยากรณ์ได้เลย ถ้าใครกล้าจะพยากรณ์เรื่องกรรมว่า ขณะนี้ที่ท่านผู้ใดผู้หนึ่งกำลังได้รับผลของกรรมหนึ่งกรรมใดว่า เป็นเพราะในชาตินั้นๆ ได้กระทำกรรมนี้ เป็นบุคคลนั้น ก็ต้องเป็นที่น่าประหลาดอัศจรรย์ว่า บุคคลนั้นสามารถจะล่วงรู้ได้อย่าไร ในเมื่อไม่ใช่ทศพลญาณอย่างพระญาณของพระผู้ภาค

เพราะฉะนั้นไม่ใช่เรื่องของบุคคลอื่นสามารถที่จะรู้ได้ แต่ข้อสำคัญที่พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมปริยายอันเป็นเหตุแห่งความกระเสือกกระสนเป็นไฉน

ดูกรภิกษุทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลายเป็นผู้มีกรรมเป็นของของตน เป็นผู้รับผลของกรรม เป็นผู้มีกรรมเป็นกำเนิด เป็นผู้มีกรรมเป็นพวกพ้อง มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย กระทำกรรมใดไว้ เป็นกรรมดีหรือกรรมชั่วก็ตาม ย่อมเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น

นี่คือกรรมของตัวเอง เพราะฉะนั้นเจ้ากรรมนายเวรก็เป็นเรื่องซึ่งอย่าเข้าใจผิด คิดว่า บุคคลอื่นเป็นเจ้ากรรมนายเวรจริงๆ ซึ่งสามารถทำให้ท่านได้รับความทุกข์ต่างๆ แต่เป็นเพราะกรรมของท่านซึ่งเป็นเหตุ

3406 เจ้ากรรมนายเวรเป็นเพียงความคิด

ท่านอาจารย์ ทุกท่านเป็นผู้ที่ได้รับกรรมของตนเอง ในปัจจุบันชาติจำได้ไหมว่า ได้ทำกรรมอะไรไว้บ้าง เป็นเจ้ากรรมนายเวรของใครบ้าง จำได้ไหม

ชินวุฒิ บางทีก็จำได้ ไปทำอะไรใครไว้ให้เขาเจ็บช้ำน้ำใจ ก็ขออโหสิเขาไป

ท่านอาจารย์ ถ้าคนนั้นสิ้นชีวิตไปแล้ว ไปเกิดเป็นอีกบุคคลหนึ่ง ยังจะถือว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวรของคนเก่าอยู่หรือเปล่า

ชินวุฒิ อันนี้ไม่รู้ได้หรอกครับ

ท่านอาจารย์ คือแต่ละคนไม่ได้มีกรรมเดียว ได้กระทำกรรมกันมาก มีการฆ่าสัตว์ นี่คือกระทำกรรม และท่านคิดว่าสัตว์นั้นเป็นเจ้ากรรมนายเวรของท่านหรือเปล่า และสัตว์นั้นจะจำได้ไหมว่า เคยถูกท่านฆ่า เวลาที่สัตว์เช่นไก่ตัวหนึ่งตาย แล้วไปเกิดใหม่เป็นมนุษย์ สัตว์ตัวนั้นยังจะสามารถจำได้ไหมว่า เขาสามารถเป็นเจ้ากรรมนายเวรของท่าน

ชินวุฒิ คงจำไม่ได้แน่นอน

ท่านอาจารย์ ก็จำกันไม่ได้ทั้งนั้น คือ คนที่กระทำกรรมก็จำไม่ได้ว่าได้เคยกระทำกรรมกับบุคคลนี้ เพราะตัวเองก็ไปเกิดใหม่ เพราะฉะนั้นก็ลืมไปแล้วว่าชาติก่อนได้เคยกระทำกรรมอะไรไว้กับใคร และเป็นเจ้ากรรมนายเวรของใคร ก็จำไม่ได้อีก เพราะจำเรื่องของชาติก่อนไม่ได้เลย เพราะฉะนั้นเรื่องเจ้ากรรมนายเวรก็เป็นเรื่องความคิด ต่างคนต่างก็เป็นเจ้ากรรมนายเวรกันทั้งนั้นถ้าโดยลักษณะนั้น ในสังสารวัฏใช่ไหม

ชินวุฒิ ใช่ครับ เราไม่สามารถจะรู้ได้เพราะไม่มีญาณหยั่งถึง แต่สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านทรงทราบ

ท่านอาจารย์ แล้วอย่างไรกับเจ้ากรรมนายเวร เช่นไก่ที่ถูกฆ่าไป ๑ ตัว ไก่ตัวนั้นซึ่งไปเกิดใหม่ก็ไม่รู้ตัวเองไปเป็นเจ้ากรรมนายเวรของใครในชาติก่อน แม้เราเองในชาตินี้ก็ไม่รู้ว่า เราเคยเจ้ากรรมนายเวรของใครในชาติก่อน

เพราะฉะนั้นใครที่กำลังอุทิศส่วนกุศลให้เรา ซึ่งอาจจะเคยเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเขาในชาติก่อน เราก็ไม่รู้อีก เพราะเหตุว่าชาตินี้เราจำชาติก่อนไม่ได้เลย

ชาติก่อนก็เหมือนกับชาตินี้ คือเราก็ได้ทำกรรมเวรไว้ เราเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเขา เราก็ยังจำไม่ได้ เขาเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเรา พอเขาเกิดใหม่ เขาก็จำไม่ได้อีก ต่างคนต่างก็จำกรรมกันไม่ได้ทั้งนั้น แล้วจะเป็นเจ้ากรรมนายเวรกันอย่างไร

ชินวุฒิ อย่างที่ผมกราบเรียนแล้วว่า เป็นเรื่องของภาษา ตามความเข้าใจของกระผม ผมคิดว่า เราจำไม่ได้หรอกว่า เราไปทำอะไรใครไว้ แต่เราเชื่อว่า เราคงเคยไปกระทำใครไว้ เดี๋ยวนี้เรามีจิตที่คิดว่าบริสุทธิ์ ก็คิดว่าจะแผ่ส่วนกุศล เป็นภาษาเราก็ตั้งว่า อันนั้นเราเรียกว่า เจ้ากรรมนายเวร

ท่านอาจารย์ ขอประทานโทษนะคะ ท่านที่นั่งอยู่ในห้องนี้ เคยเป็นเจ้ากรรมนายเวรของท่านผู้ถามบ้างหรือเปล่า

ชินวุฒิ อันนี้ตอบแทนได้ว่า ไม่มีใครรู้ใครทั้งสิ้น

ท่านอาจารย์ แต่อุทิศส่วนกุศลให้ทุกวัน และเขาจะทราบไหมว่า ท่านอุทิศส่วนกุศลให้ เพราะเขาไม่รู้

ขณะที่อยู่ในชาตินี้ พบใครก็ไม่รู้ว่าเคยเป็นเจ้ากรรมนายเวรต่อกันหรือเปล่า เพราะฉะนั้นแทนที่จะนึกถึงว่าเคยเป็นเจ้ากรรมนายเวรหรือไม่ก็ตามแต่