สัมมาสติและมิจฉาสติ

คำว่า สัมมาสติ ได้แก่ สติเจตสิกที่เกิดในองค์มรรคคำว่า มิจฉาสติ ได้แก่ อกุศลธรรมทั้งหลาย ไม่มีองค์ธรรมโดยตรง

สมดังคำอธิบายในอรรถกถาดังนี้

ขอเชิญคลิกอ่านได้ที่...

ว่าด้วยมิจฉาสติ

[เล่มที่ 68] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค เล่ม ๗ ภาค ๑ - หน้าที่

๗๖๑ อนึ่ง บทว่า มิจฺฉาสติ ได้แก่ เพียงอกุศลจิตตุปบาทเท่านั้น อันเกิดด้วยอาการตรงกันข้ามกับสติ.

สัมมาสติ คือความระลึกชอบ เป็นไปในทางกุศล เช่น มีสติระลึกถึงสภาพธรรมะที่กำลังปรากฏ สติที่ระลึกถึงความตายว่า เราต้องตายแน่ๆ เป็นเครื่องเตือนไม่ประมาทในการฟังธรรม ในการอบรมปัญญายิ่งๆ ขึ้น ถ้าเป็นมิจฉาสติ ก็ระลึกผิด เพียรผิด เช่น เพียรไปในทางอกุศล คิดว่าการนั่งๆ ยืนนานๆ หรือการจดจ้องจะทำให้สติเกิด ไม่ใช่ค่ะ

วลีที่ระบุว่า "ไม่มีองค์ธรรมโดยตรง หรือไม่เป็นธรรมอย่างหนึ่งโดยเฉพาะ คือ ไม่มีธรรมอะไรๆ " หมายความว่าอย่างไรครับ

คือ ไม่ใช่จิตหรือเจตสิกดวงใดดวงหนึ่ง แต่เป็นธรรมฝ่ายอกุศล เพราะเป็นสภาพที่ปราศจากสติ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ