แนวทางเจริญวิปัสสนา เล่ม ๑๕๘ ตอนที่ ๑๕๗๑ – ๑๕๘๐

ทุกคนไม่ได้อยู่กับคนอื่นเลย ตามความเป็นจริงอยู่กับสิ่งที่ปรากฏทางตา และความคิด อยู่กับเสียงที่ได้ยินทางหูและความคิด อยู่กับกลิ่นที่ปรากฏทางจมูกและความคิด อยู่กับรสต่างๆ ที่ปรากฏที่ลิ้นและความคิด อยู่กับสิ่งที่กระทบสัมผัสทางกายและความคิด และแม้ไม่มีสิ่งต่างๆ เหล่านี้ ใจก็ยังคิดถึงรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะที่เคยเห็น เพราะฉะนั้น ทุกคนอยู่ในโลกของตัวเอง เป็นโลกเล็กๆ แต่ในความรู้สึกเหมือนกับว่ามีสิ่งต่างๆ มากมาย เป็นโลกที่กว้างขวาง แต่ความจริงคือ ขณะจิตเดียว