ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ความอ่อนโยน จิตรู้ได้ เมื่อกุศลธรรมเกิด กุศลธรรมทุกอย่าง ย่อมนำมาซึ่ง ความอ่อนโยน ความอ่อนน้อมเป็นการเจริญกุศล เพื่อขัดเกลากิเลส

ดังข้อความบางตอนจากหนังสือ บุญญกิริยาวัตถุ ๑๐ มีใจความดังนี้

อัปจายนะ คือ ความอ่อนน้อม ต่อผู้ที่ควรอ่อนน้อม

เวยยาวัจจะ คือ การช่วยเหลือสงเคราะห์ผู้อื่น

คนที่มีเมตตาต่อคนอื่น และอบรมตนให้มีความอ่อนน้อมก็ย่อมเป็นผู้ขจัดขัดเกลาโทสะ ซึ่งเป็นสภาพธรรมที่หยาบกระด้าง ให้น้อยลงด้วย

ผู้ที่ถวายความนอบน้อมแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์สาวก ศึกษา ปฏิบัติธรรมด้วยความนอบน้อม ผู้นั้นย่อมจะขจัดขัดเกลากิเลส ให้หมดสิ้นไปได้ตามลำดับ.

อัปจายนะ ความอ่อนน้อม เป็นบุญญกิริยาวัตถุประการหนึ่ง ในประเภทของศีล เพราะเป็นการขัดเกลากาย วาจา ที่ไม่ดีงาม

เวยยาวัจจะ คือ การสงเคราะห์ช่วยเหลือคนอื่น ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่คนอื่น.

บุญญกิริยาวัตถุที่เป็นประเภทของศีลนั้น ไม่ใช่เป็นเพียงแต่ศีลที่ละเว้นทุจริตกรรมเท่านั้น แต่ยังมีการขัดเกลากิเลสด้วยการ อบรมตน ให้อ่อนน้อมต่อผู้ที่ควรอ่อนน้อม และ การสงเคราะห์ช่วยเหลือทำประโยชน์แก่คนอื่นด้วย

อัปจายนะ และ เวยยาวัจจะ ที่พุทธบริษัทพึงมีต่อพระรัตนตรัย ซึ่งเป็นที่เคารพสักการะอย่างสูงนั้น ก็ด้วยการศึกษา และปฏิบัติธรรม ด้วยความนอบน้อมอย่างยิ่ง

ขออนุโมทนา