ความตายเป็นเรื่องธรรมดา

ความตายเป็นเรื่องธรรมดา ทุกอย่างเป็นธรรมดา ธรรมดาคือความเป็นไปของธรรมะแต่ละหนึ่ง ธรรมะเกิดแล้วตามกรรม ไม่มีใครสามารถเลือกหรือบังคับบัญชาได้ สัตว์โลกทั้งหลายเป็นไปตามอำนาจของกรรม มีกรรมเป็นของของตน

ขันธ์ คือ สภาพที่ทรงไว้ซึ่งความว่างเปล่าจากสัตว์ บุคคล ตัวตน สิ่งหนึ่งสิ่งใดที่เกิดดับ สิ่งที่มีในชีวิตประจำวัน เกิดและดับ ไม่ใช่เรา ไม่มีเรา มีแต่ธรรมะแต่ละหนึ่งที่เกิดขึ้นเป็นไปแล้วดับอย่างรวดเร็วสุดที่จะประมาณได้ ชั่วคราว แสนสั้น แต่ไม่เห็นการเกิดดับจึงติดข้องยึดถือว่าเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใด

ทุกอย่างจะรู้เมื่อเกิดขึ้น มีจริงทุกขณะแต่ถูกปกปิดไว้ด้วยความไม่รู้ จนกว่าจะได้ฟังพระธรรม ทุกอย่างมีเมื่อปรากฏ จะรู้ได้เมื่อมีธาตุรู้ เป็นธรรมะแต่ละหนึ่งเกิดขึ้นเป็นไป เมื่อไม่รู้ก็ติดข้องพอกพูนกิเลสไปเรื่อยๆ จนกว่าจะได้เข้าใจพระธรรม รู้ความจริงว่าไม่มีเรา

ประมาทการฟังพระธรรมไม่ได้ เป็นเรื่องลึกซึ้งอย่างยิ่งเพราะเป็นเรื่องละ ยากแสนยาก แม้คำว่าละจะฟังดูง่าย "ละเสีย" พูดได้อย่างไรถ้าไม่เข้าใจว่าอะไรละ ถ้าคิดว่าตัวตนละไม่ใช่คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ถ้าเป็นเราจะละอะไรได้ เพราะต้องละความเป็นตัวตน ทุกอย่างกำลังเป็นเรา เป็นมานานแสนนานในสังสารวัฏ กว่าจะละจริงๆ ก็ด้วยการประจักษ์แจ้งความจริงตามที่ได้ฟังโดยความเป็นอนัตตา ไม่มีเรา ไม่ใช่เราหวัง เป็นปัญญาละไม่ใช่เราละ เพราะฉะนั้น ฟังเพื่อละ ไม่ใช่เพื่อไปรู้แจ้งอริยสัจธรรม

กราบบูชาคุณท่านอ.สุจินต์ บริหารวนเขตต์ และอนุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่านค่ะ