ธรรมะไม่สาธารณะ
เคยได้ยินประโยคว่า ธรรมะไม่สาธารณะ จากผู้ที่ไปสนทนาธรรมที่มูลนิธิฯ รู้สึกซาบซึ้งอยากให้อธิบายเพิ่มเติมในกระดานสนทนาด้วยค่ะ
พระธรรมคำสอนของพระพุทธองค์ทั้งหมดประกอบด้วยเหตุและผล เป็นไปเพื่อการละคลายอกุศล เพื่อการดับกิเลส เพื่อการไม่เกิดอีก เพื่อความปรารถนาน้อย เพื่อความสันโดษ เพื่อการไม่คลุกคลีกับหมู่คณะ เพื่อการเลี้ยงง่าย เพื่อการรู้ยิ่ง เพื่อการตรัสรู้ เป็นไปเพื่อพระนิพพาน ฯ ผู้ที่ไม่มีปัญญาย่อมไม่เห็นประโยชน์ของพระธรรมที่มีคุณค่ามากนี้ เขาย่อมไม่เห็นประโยชน์ของกุศลธรรมทุกประการ เมื่อมีผู้แนะนำในสิ่งที่ดีมีประโยชน์เขาย่อมไม่เห็นคุณค่า เพราะฉะนั้น พระธรรมคำสอนจึงเป็นประโยชน์สำหรับผู้ที่สะสมบุญมาแล้วแต่ปางก่อนเท่านั้น ผู้ที่ไม่สะสมบุญมาย่อมไม่ได้รับประโยชน์จากพระธรรม พระธรรมย่อมเป็นสิ่งที่ไม่มีค่าสำหรับเขา
พระธรรมไม่สาธารณะกับบุคคลทั่วไป เพราะคนส่วนมากโดยทั่วๆ ไป เป็นผู้ที่ไม่สนใจฟังพระธรรม ไม่สนใจในเรื่องการรักษาศีล ไม่สนใจเรื่องการอบรมเจริญปัญญา สรุปคือ เขาเหล่านั้น ไม่สนใจ ใน ทาน ศีล ภาวนา และ ศีล สมาธิ ปัญญา พระธรรมของพุทธองค์ เป็นสิ่งที่ทวนกระแส (กิเลส) แต่คนทั่วไปย่อมหมุนไปตามกระแส (กิเลส)
สาธุ จริงด้วยค่ะ วันก่อนแนะนำเวบบ้านธัมมะให้คนใน MSN ที่เพิ่งคุยกันใหม่ๆ แต่เค้าก็สนใจธรรมะเช่นกัน เค้าก็ได้แต่ถามว่าทำไมต้องเอาแต่ฟังธรรมศึกษาธรรม ทำไมไม่มีปฏิบัติบ้าง แล้วเค้าก็ไม่รับเรื่องอภิธรรมเลยเพราะไม่เห็นประโยชน์ นึกแล้วก็จริงแท้ อยู่ที่การสะสมมาจริงๆ
มีพระสูตรที่กล่าวถึง บุคคลที่เราจะไปสนทนาด้วยแม้พูดถึงสิ่งดีๆ แต่เป็นคำชั่ว สำหรับผู้ที่ไม่มีศรัทธาเป็นต้น ลองอ่านดูครับ จะได้ระวังเมื่อจะไปสนทนาธรรมหรือไปชักชวนคนที่เขาไม่มีบุญที่ได้สะสมมา คือคนไม่มีอุปนิสัย
เชิญคลิกอ่านได้ที่ ...
