แท้งโดยไม่ได้เจตนา
หนูแท้งทั้งๆ ๆ ที่ไม่ได้เกิดอุบัติเหตุ ไม่ได้ทำอะไรที่ไม่ดีเลยค่ะ บำรุงครรภ์ดีมาก อยู่ดีๆ เด็กหลุดเลย หนูจะไม่ถามว่าบาปนะคะ แต่หนูร้องไห้หาเค้าทุกคืนเลย
หนูทำบุญให้เค้าตลอดเลย หนูลืมเค้าไม่ได้ หนูทำไงดีค่ะ หนูกลัวเค้าไม่ได้รับของที่หนูทำบุญไปให้ หนูกลัวเค้าไม่ได้ไปเกิดใหม่ หนูควรทำไงดี ถึงจะทำใจได้ค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
บาป คือเจตนาที่ไม่ดี มีเจตนาให้ผู้อื่นตาย เป็นต้น แต่สำหรับในกรณีนี้ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีเลย แต่เป็นเจตนาที่จะพยายามดูแลรักษาอย่างดี หากแต่ว่า เพราะสัตว์ทั้งหลายก็ต่างมีกรรมเป็นของๆ ตน เพราะฉะนั้น เมื่อถึงคราวที่กรรมจะให้ผล ให้จากโลกนี้ไป ก็ทำให้เขาจากไปได้เป็นธรรมดา จึงไม่ได้เป็นเพราะผู้เป็นแม่ไปทำผิดพลาดอะไรเลย กรรมของเด็กต่างหากที่ทำให้จากไป จึงไม่มีบาปติดตัวกับผู้เป็นแม่ ส่วนเด็กที่จากไป ตามหลักธรรรมแล้ว ก็เกิดใหม่แล้ว ไม่เป็นดั่งวิญญาณล่องลอยตามที่เข้าใจกัน เพราะสัตว์เมื่อตายแล้วก็ต้องเกิดทันที และก็ไปตามกรรมของบุคคลนั้นเอง ดังนั้น เขาอาจจะไปในที่ที่ดี ดีกว่าเราก็ได้ เป็นอยู่สุขสบาย เช่น เกิดในสวรรค์ เป็นต้น
เพราะฉะนั้น ตัวเราเองก็ไม่ได้ทำร้ายลูก และไม่ได้เป็นบาปด้วย และหากว่าตัวลูกนั้นได้ไปที่ดีๆ ก็ควรที่จะยินดี ดีใจ ที่เขาไปสบายแล้วครับ ทุกคนก็ต้องจากโลกนี้ไป ทุกข์มีได้ เพราะอาศัยความผูกพัน เพราะอาศัยกิเลสที่มีในจิตใจ ดั่งเช่นสมัยพุทธกาล ที่มีสตรี บุตรของตนเองตาย ก็ร้องไห้ ถึงกับเป็นบ้า อยากให้บุตรตนเองฟื้น ขอยาจากคนอื่น จนได้พบพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าตรัสว่า เธอจงไปหาเมล็ดผักกาดมา แต่ต้องหาจากเรือนที่ไม่มีคนตาย นางจึงไปหา และบอกว่า เรือนท่านไม่มีคนตายไหม ถ้าไม่มี จงให้เมล็ดผักกาดกับเราเพื่อทำยา ไม่มีเรือนใดเลย ที่ไม่มีคนตาย สุดท้ายกลับมาเฝ้าพระพุทธเจ้า นางไม่ได้เมล็ดผักกาดเลย เพราะทุกเรือนมีคนตายหมด อันแสดงถึงความเป็นธรรมดา พระพุทธเจ้าทรงแสดงพระธรรมกับนาง ตรัสพระคาถาว่า
มฤตยู ย่อมพานรชนผู้มัวเมาในบุตรและสัตว์เลี้ยง มีใจฟุ้งซ่านไป เหมือนกระแสน้ำหลากขนาดใหญ่ พัดพาชาวบ้านที่มัวหลับใหลไปฉะนั้น.
เมื่อจบเทศนา นางได้บรรลุเป็นพระอริยบุคคล นี่แสดงให้เห็นถึงความจริงว่าเป็นธรรมดาของความตาย ควรอยู่กับปัจจุบัน และเขาก็เกิดใหม่แล้ว ส่วนหน้าที่ของเรา คือการทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ ส่วนเขาจะได้รับหรือไม่นั้น ก็ตามแต่ฐานะของการเกิดของบุตรนั้น หากแต่ว่าชีวิตของสัตว์โลก ทุกข์มามากมายนับชาติไม่ถ้วน ต่อไปก็จะต้องเป็นอย่างนี้อีก ทุกข์เพราะกิเลส ควรจะแสวงหาประทีป คือปัญญาที่จะทำหน้าที่ละกิเลส ด้วยการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมเป็นสำคัญครับ
"น้ำในมหาสมุทรทั้ง ๔ มีประมาณน้อย น้ำตาของสัตว์ผู้ถูกทุกข์ครอบงำแล้วเศร้าโศก มีมิใช่น้อย มากกว่าน้ำในมหาสมุทรนั้น เพราะเหตุใดเล่าเธอจึงประมาทอยู่."
เชิญคลิกอ่านที่นี่ ครับ
กีสาโคตมีเถรีคาถา .. คาถาของพระกีสาโคตมีเถรี
ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
สัตว์โลกมีกรรมเป็นของของตน เมื่อมีการเกิด ก็ต้องมีการตายเป็นธรรมดาขึ้นอยู่กับว่าจะเร็วหรือช้าเท่านั้นเอง สิ่งที่จะเป็นประโยชน์กับผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว คือ ทำบุญอุทิศไปให้ เพราะการร้องไห้ เศร้าโศกเสียใจ ไม่เป็นผลดีแต่ประการใด มีแต่จะสะสมพอกพูนอกุศลให้มากขึ้น และที่จะมีความเข้าใจถูกในทางธรรมตรงตามพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ก็ต้องเริ่มฟังเริ่มศึกษาพระธรรมให้เข้าใจ ถ้าไม่ได้มีเจตนาฆ่าผู้อื่นให้ตาย ก็ไม่มีบาปแต่ประการใด บาปย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่ทำ เพราะฉะนั้นก็ขอให้เบาใจได้ และขอให้มีความมั่นคงที่จะสะสมความดีและอบรมเจริญปัญญาต่อไป ครับ
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
เด็กมีกรรมของเด็กเอง ไม่เกี่ยวกับใคร ไม่มีเจตนาฆ่า ไม่บาป ค่ะ
หนูก็เคยแท้งลูกคนที่สอง พอหนูรู้ว่าหนูมีเค้าเราดีใจมากเพราะตั้งใจจะมีอยู่แล้ว แต่เพราะร่างกายไม่แข็งแรงหรือทำงานหนักหรือเปล่าเค้าจึงหลุดออก หนูร้องไห้หนักมากตอนอยู่โรงพยาบาล มัวแต่โทษตัวเองว่าดูแลเค้าไม่ดี เพราะก่อนที่จะรู้ว่าท้อง ๑ อาทิตย์ หนูได้ไปบริจากเลือด อาจจะทำให้เลือดไม่พอเลี้ยงเค้า
แต่หลังจากออกจากโรงพยาบาลก็ไปทำบุญสังฆทาน แล้วบอกน้องให้ไปเกิดในที่ดีๆ ถ้ามีโอกาสให้มาเกิดเป็นลูกแม่อีก ต่อมาปีกว่าๆ ก็ท้องลูกคนที่ ๓ น้องเลี้ยงง่ายมากค่ะ จนน้องอายุ ๙ เดือนกว่าๆ น้องเริ่มป่วยบ่อย ไข้สูงจนชักบ้าง ประสบอุบัติเหตุบ้าง. จนบ่อยครั้ง ทุกครั้งที่เราถูกหวย น้องก็ต้องมีอุบัติเหตุเข้าโรงพยาบาลทุกครั้ง
ตอนนี้น้องคนที่ ๓ ได้ ๒ ปีแล้ว ครั้งล่าสุด พ่อน้องถูกหวย ผ่านไปยังไม่ถึงอาทิตย์ น้องประสบอุบัติเหตุจนต้องเย็บเหงือก เพราะเหงือกฉีกออกจากกันเลยค่ะ แล้วมันก็ทำให้อดคิดไม่ได้ว่า พี่เค้าอาจโกรธที่เค้าไม่ได้เกิดหรือเปล่า น้องเลยต้องเจ็บตัวบ่อยๆ แต่ตอนทำบุญหาเค้า ก็บอกเค้าตลอดว่าไม่ต้องรอบุญจากเรา ให้ไปเกิดในที่ดีๆ เราก็ไม่อยากสร้างบ่วงให้เค้า
สัตว์โลกทั้งหลายเกิดมาด้วยความไม่รู้ แม้ตายจากไปก็ไม่รู้ ... ไม่รู้อะไร?????
ไม่รู้ความจริงว่า ทุกชีวิตไม่ได้เกิดเพียงชาติเดียว อีกทั้งความเป็นไปกับชีวิตที่เกิดมาจนตายในแต่ละชาติ ไม่มีใครดลบันดาล แต่เกิดมาจากเหตุปัจจัยมากมายหลายประการ เหตุประการหนึ่งคือกรรมในอดีตที่เคยทำไว้ ส่งผลให้แต่ละชีวิตแตกต่างกันไป
การต้องประสบกับความพลัดพรากสูญเสียชีวิตของผู้อันเป็นที่รัก เป็นสิ่งที่ทุกชีวิตที่เกิดมาต้องได้พบ ไม่มีชีวิตใดหลีกหนีได้เลย แม้ตัวของตัวเอง ก็ต้องจากโลกนี้ไปเช่นกัน แต่ความจริงที่ควรรู้คือเมื่อตายแล้วต้องเกิดแน่นอน หากยังมีความไม่รู้ความจริงที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ซึ่งจะเป็นต้นเหตุให้ทำกรรมเพราะความไม่รู้ด้วยกิเลส แม้แต่ความเศร้าโศกเสียใจยามสูญเสียก็เกิดเพราะกิเลส และการได้เกิดเป็นมนุษย์นั้นยากมาก สัตว์ในอบายภูมิจึงมีจำนวนมากว่ามนุษย์อย่างเทียบกันไม่ได้ เพราะอกุศลกรรมที่ทำไว้จากกิเลสนั้นเกิดง่ายและบ่อยในชีวิตประจำวัน
การศึกษาพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง จะทำให้เข้าใจความจริง ไม่หลงลงโทษตัวเองหรือผู้อื่น ในสิ่งที่ไม่ใช่เหตุไม่ใช่ผล ในทางตรงกันข้าม จะมีความเข้าใจในเหตุและผล เชื่อกรรมและผลของกรรม ซึ่งจะเป็นหนทางที่จะละเว้นกรรมไม่ดี เพราะรู้ว่าจะทำให้เกิดผลที่ไม่ดีในอนาคต อีกทั้งจะเห็นประโยชน์ในการทำกรรมที่ดี ด้วยรู้ว่าย่อมให้ผลที่ดีในอนาคตแน่นอน และที่มีค่ายิ่งขึ้นไปกว่านั้นคือการได้รู้ความจริงถึงที่สุด จะนำไปสู่หนทางที่ไม่ต้องพลัดพรากสูญเสียได้ ถ้าเข้าใจความจริงในความละเอียดของพระธรรมที่ทรงแสดงจนถึงที่สุด
ความทุกข์จากการสูญเสียในชาติก่อนก็จำไม่ได้ แต่ชาตินี้ยังพอจำได้ถึงความทุกข์ที่มากมาย แล้วชาติต่อๆ ไป ยังไม่พ้นทุกข์นี้ และอาจจะมากขึ้นกว่านี้ได้ ไม่มีใครรู้ได้เลย
การได้มีโอกาสศึกษาพระธรรม จะนำไปสู่การเข้าใจความจริง และหนทางที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงที่จะดับทุกข์ได้แท้จริง คือการพ้นจากการเกิด เพราะเมื่อไม่เกิด ก็ไม่ต้องพลัดพรากสูญเสีย
ขออนุโมทนาที่จะได้ศึกษาพระธรรมค่ะ
ฟังและอ่านเพิ่มเติม คลิกที่ ...
