คนฆ่างู

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ข้อความบางตอนจาก แนวทางเจริญวิปัสสนา ครั้งที่ ๗๑๗

บรรยายโดย ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์

... คนฆ่างู ...

" คนฆ่างู " บางท่านก็เข้าใจว่า มีความเมตตากรุณาสงสารงูที่ถูกฆ่า แต่ว่าจิตในขณะนั้น หวั่นไหวแล้วด้วยความชังในคนที่ฆ่างู มีคำพูดที่แสดงว่า คนนั้นใจร้าย หรือเป็นผู้ที่ไม่ควรจะกระทำสิ่งนั้นเลย แต่ขอให้ระลึกรู้สภาพลักษณะของจิตในขณะนั้นว่า จิตที่มีต่อคนที่ฆ่างูนั้นเป็นอย่างไร ถ้าเป็นเมตตาไม่ได้ เป็นอุเบกขา คือ ไม่หวั่นไหว

ทุกคนย่อมเป็นไปตามกรรมของตน ถ้ามีเมตตาก็น่าสงสารคนที่ทำอกุศลกรรม เพราะเขาย่อมได้รับผลของอกุศลกรรมนั้น แล้วท่านก็จะไม่เดือดร้อนใจ ไม่ใช้วาจาที่ไม่สมควร หรือวาจาที่รุนแรงแก่บุคคลนั้น เพราะขณะนั้นมีเมตตา รู้ว่าบุคคลนั้นย่อมได้รับผลของอกุศลกรรม เพราะฉะนั้น ก็อาจจะเกิดกุศลจิต ที่เป็นเมตตาต่อบุคคลนั้นก็ได้ หรือว่าอุเบกขาต่อบุคคลนั้นก็ไ

เพราะฉะนั้น ในชีวิตประจำวัน อย่าเห็น อกุศล เป็นกุศล อย่าเข้าใจว่าอกุศลธรรมนั้นดีที่จะต้องใช้คำที่รุนแรงกับผู้ที่ประกอบอกุศลกรรม เพราะว่าไม่มีความจำเป็นเลยที่จิตจะหวั่นไหวไปอย่างนั้น เพราะจิตที่หวั่นไหวไปนั้น เป็นอกุศลแล้ว เพราะฉะนั้น ถ้าอบรมเจริญปัญญา สามารถที่จะรู้ลักษณะของความคงที่ของจิต ที่ไม่หวั่นไหวด้วยความรักความชัง ก็ย่อมเจริญกุศลที่เป็นอุเบกขาบารมีได้มากขึ้น

วัญจกธรรม (ธรรมเป็นเครื่องหลอกลวง)

ประการที่ ๓๕ เมตฺตายนามุเขน ราโค วญฺจติ ราคะ (ความยินดีติดข้อง) ย่อมลวง เหมือนกับว่ามีเมตตา

ประการที่ ๓๖ กรุณายนาปฏิรูเปน โสโก วญฺเจติความเศร้าโศก ย่อมลวง เหมือนกับว่ามีความกรุณา

ประการที่ ๓๗ มุฑิตาวิหารปฏิรูเปน ปหาโส วญฺเจติความร่าเริง ย่อมลวง เหมือนกับว่าเป็นผู้อยู่ด้วยมุฑิตา

ประการที่ ๓๘ อุเปกขาวิหารปฏิรูปเปน กสเลสุ ธมฺเมสุ นิกฺขิตฺตฉนฺทตา วญฺเจติความเป็นผู้ทอดทิ้งฉันทะ (ความพอใจ) ในกุศลธรรมทั้งหลายย่อมลวง เหมือนกับว่าเป็นผู้อยู่ด้วยอุเบกขา

(ข้อความบางตอนจาก)

อรรถกถาเนตติปกรณ์ ยุตติหารวิภังควรรณนาแปลและเรียบเรียงโดย...มูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนา

ขออุทิศส่วนกุศลแด่สรรพสัตว์