"...พืชอันหว่านลงในนาอันสมบูรณ์เมื่อฝนตกต้องตามฤดูกาล   ธัญญชาติย่อมงอกงาม    ไม่มีศัตรูพืช     ย่อมแตกงอกงามถึงความไพบูลย์ให้ผลเต็มที่  ฉันใด โภชนะที่บุคคลถวายในสมณพราหมณ์    ผู้มีศีลสม-บูรณ์ ก็ฉันนั้น  ย่อมนำมาซึ่งกุศลอันสมบูรณ์เพราะกรรมที่เขาทำนั้นสมบูรณ์แล้ว   เพราะฉะนั้น บุคคลในโลกนี้ผู้หวังกุศลสัมปทา จงเป็นผู้มีประโยชน์ถึงพร้อม พึงคบหาท่านผู้มีปัญญาสมบูรณ์     ปุญญสัมปทาย่อมสำเร็จได้อย่างนี้      ท่านผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ    ได้จิตสัมปทาแล้ว   กระทำกรรมให้บริบูรณ์  ย่อมได้ผลบริบูรณ์ รู้โลกนี้ตามเป็นจริงแล้ว    พึงถึงทิฐิสัมปทา      อาศัยมรรคสัมปทา มีใจบริบูรณ์ ย่อมบรรลุอรหัต เพราะกำจัดมลทินทั้งปวงได้แล้ว    บรรลุนิพพานสัมปทาได้แล้ว     ย่อมหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง     การหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวงนั้น จัดเป็นสรรพสัมปทา ฯ"

พระสุตตันตปิฏก อังคุตตรนิกาย อัฏฐกนิบาต (๑๒๕)

คลิก ดาวน์โหลด หนังสือที่นี่