"...พืชอันหว่านลงในนาอันสมบูรณ์เมื่อฝนตกต้องตามฤดูกาล  ธัญญชาติย่อมงอกงาม  ไม่มีศัตรูพืช   ย่อมแตกงอกงามถึงความไพบูลย์ให้ผลเต็มที่ ฉันใด โภชนะที่บุคคลถวายในสมณพราหมณ์  ผู้มีศีลสม-บูรณ์ ก็ฉันนั้น  ย่อมนำมาซึ่งกุศลอันสมบูรณ์เพราะกรรมที่เขาทำนั้นสมบูรณ์แล้ว   เพราะฉะนั้น บุคคลในโลกนี้ผู้หวังกุศลสัมปทา จงเป็นผู้มีประโยชน์ถึงพร้อม พึงคบหาท่านผู้มีปัญญาสมบูรณ์  ปุญญสัมปทาย่อมสำเร็จได้อย่างนี้  ท่านผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ   ได้จิตสัมปทาแล้ว   กระทำกรรมให้บริบูรณ์ ย่อมได้ผลบริบูรณ์ รู้โลกนี้ตามเป็นจริงแล้ว   พึงถึงทิฐิสัมปทา  อาศัยมรรคสัมปทา มีใจบริบูรณ์ ย่อมบรรลุอรหัต เพราะกำจัดมลทินทั้งปวงได้แล้ว   บรรลุนิพพานสัมปทาได้แล้ว  ย่อมหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง   การหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวงนั้น จัดเป็นสรรพสัมปทา ฯ"

พระสุตตันตปิฏก อังคุตตรนิกาย อัฏฐกนิบาต (๑๒๕)

คลิก ดาวน์โหลด หนังสือที่นี่