ละความเป็นเราที่หวังจะไปรู้มากๆ

ถ้าเป็นการฟังที่ถูกต้อง ด้วยความเข้าใจว่าเพื่อเข้าใจถูกเห็นถูกว่า สิ่งที่ปรากฏเป็นธรรมก็จะรู้ในขณะนั้น ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไม่ได้ฟังแล้วจะรู้ได้ แต่เพราะฟังด้วยการละความเป็นเราที่หวังจะไปรู้มากๆ เมื่อนั้น เมื่อนี้ แต่ว่าฟังแล้วค่อยๆ เข้าใจ สะสมไปที่จะรู้ว่า เวลาที่อกุศลธรรมประเภทหนึ่งประเภทใดเกิดขึ้น เข้าใจลักษณะนั้นได้ ว่า ลักษณะนั้น ไม่เหมือนอย่างอื่น ก่อนโกรธ ลักษณะนั้นไม่มี แต่เมื่อโกรธเกิด มีลักษณะที่เป็นอย่างนั้น ให้เห็นความเป็นธรรม

ธรรมจึงเป็นสิ่งที่ละเอียด นี่ยกตัวอย่างเพียงลักษณะของความโกรธ แต่เห็นเดี๋ยวนี้ ก็เป็นธรรม ได้ยินก็เป็นธรรม ไม่มีสักอย่างเดียว ที่ไม่ใช่ธรรม

พื้นฐานพระอภิธรรม ตอนที่ 455

@ ฟังครั้งเดียวไม่พอ ก็ฟังอีก