เข้าใจเพิ่มขึ้น ทีละเล็กทีละน้อย
การฟังธรรมก็คือการเริ่มเห็นความจริงว่า กว่าจะหมดความไม่รู้ และการยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นสิ่งหนึ่งสิ่งใด ไม่ใช่หวัง แต่ต้องด้วยการเข้าใจที่เพิ่มขึ้น ทีละเล็กทีละน้อย ซึ่งเป็นการละความไม่รู้ ทีละเล็กทีละน้อย จนกว่าความไม่รู้นั้นจะหมด
ต้องอดทนและเห็นประโยชน์ของการฟังและอาจหาญร่าเริง ไม่ใช่พอฟังแล้วอกุศลจิตเกิดก็เดือดร้อน ทำอย่างไรกับอกุศลนั้น อกุศลจิตเกิดแล้ว อย่าลืม เพราะอะไร ถ้าไม่มีเหตุปัจจัยให้เกิดจะเกิดได้ไหม พระอรหันต์ทั้งหลายมีอกุศลจิต หรือไม่ ก็ไม่มี เพราะเหตุว่าดับอกุศลทั้งหมดแล้ว
สิ่งที่เกิดไม่มีใครไปทำให้เกิดได้เลย นอกจากเมื่อเหตุนั้นมี ถึงกาลที่จะเกิดทำกิจการงานก็เกิดขึ้นทำกิจการงาน เวลาที่อกุศลประเภทหนึ่งประเภทใดเกิด ขณะนั้น จะพิสูจน์ว่ามีความเข้าใจมากน้อยแค่ไหน ถ้ามีคำถามว่า ทำอย่างไรถึงจะไม่เป็นอกุศล แสดงว่าไม่ได้เข้าใจธรรม หาวิธีต่างๆ ที่จะไม่เป็นอกุศล แสดงว่าไม่เข้าใจธรรม
แต่ถ้าขณะนั้นเกิดรู้ลักษณะที่เป็นธรรม เพราะฟังจนกระทั่งสามารถเข้าใจลักษณะนั้นจริงๆ ไม่ใช่ไปนึกให้เป็นลักษณะนั้น แต่ลักษณะนั้นเกิดแล้วปรากฏให้รู้ความจริงว่า ลักษณะนั้นเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย ต้องเป็นอย่างนั้น ความจริงคือลักษณะนั้นเป็นอย่างนั้น