ไม่ต้องรีบร้อนศึกษา
บ้านธัมมะ 
วันที่ 1 ธ.ค. 2568
หมายเลข 51571
อ่าน 207
การที่เราได้ยินคำหนึ่งคำใด ไม่ต้องรีบร้อนไปไหนเลย มีสิ่งที่ปรากฏให้ศึกษา ให้พิจารณา ให้ไตร่ตรอง จนกว่าจะเป็นความรู้ของเราเพิ่มขึ้นจริงๆ และก็จะเปรียบเทียบได้ว่าที่ศึกษามาก มีคำมาก กับการที่จะรู้จริงๆ ในลักษณะของสภาพธรรม ต้องต่างกัน
ขณะนี้ ทุกคนตอบได้ว่าเห็นอะไร เห็นโต๊ะ เพราะมีความจำในสิ่งที่เห็น จึงกล่าวว่าเห็นโต๊ะ ถ้าเห็นดอกไม้ ก็ต้องมีความจำในสิ่งที่ปรากฏ แล้วก็มีความรู้ว่าสิ่งนั้นเป็นสภาพธรรมอย่างหนึ่งที่จะเรียกว่าดอกไม้ก็ได้ ไม่เรียกว่าดอกไม้ก็ได้ แต่ความทรงจำต้องมีในสิ่งที่กำลังปรากฏนั้น ถ้าเริ่มตั้งแต่เกิด และรู้ว่าขณะใดก็ตามนามธรรมเกิดขึ้น นามธรรมเป็นสภาพที่ไม่ใช่รูปธรรม เป็นจริง แต่นามธรรมแต่ละประเภทก็ต้องมีเหตุมีปัจจัยปรุงแต่งให้นามธรรมนั้นๆ เกิดขึ้น
สภาพธรรมที่เกิด ต้องมีปัจจัยปรุงแต่ง
ความรู้สึกเป็นจิตหรือเป็นเจตสิก