มั่นคงในกรรมดี ... สนทนาธรรมที่บ้าน ซ.พัฒนเวศม์ 29/8/68 บ่าย

บางส่วนจากการสนทนาธรรมบ่าย 29/8/68 ที่บ้านซอยพัฒนเวศม์

มั่นคงในกรรมดี ว่าต้องให้ผลที่ดี คือเกิดดี เห็นดี ได้ยินดี ได้กลิ่นดี ลิ้มรสดีรู้สิ่งที่กระทบสัมผัสกายดี แค่นี้แหละดีอะไรนักหนา?! จนกว่าจะรู้ว่าเป็นอริยสัจจธรรมแค่เกิดแล้วดับแล้วไม่เหลือเลย เมื่อวานนี้ไม่เหลือเลย นี่ก็เดี๋ยวไม่เหลือแล้ว อีกแสนกัปจะรู้มั้ยว่าอยู่ตรงนี้ ... แต่อยู่แล้วและก็ไม่กลับมาอีกเลยซักขณะเดียวในสังสารวัฏ เพราะฉะนั้นจึงมั่นคงในความดีเพราะเหตุว่าเหตุต้องดีผลถึงจะดีได้

ถ้าเจ็บนะ ... ไม่มีใครทำ คิดว่าเขาตีเรา ... เขายิงเรา ... เขาแทงเรา ... เขาเลื่อยเรา ... ไม่ใช่ ... เพราะไม่มีเขา แต่มีการกระทบกันของรูป แล้วเราไปคิดเองว่าเขาทำเรา แต่ถ้าเราไม่มีกายปสาท ... ทำได้ไหม?? เพราะฉะนั้นอะไรจะมากระทบกายปสาทเราได้ไหมถึงไม่มีเขา?? เพราะฉะนั้นเป็นธรรมะทั้งหมด ... สัพเพ ธัมมา อนัตตา ... ไม่ใช่เรา แต่เป็นธรรมะแต่ละหนึ่ง

แต่มันยังเป็นเราที่กำลังฟัง มันลึกแค่ไหน แสนโกฏกัปเป็นเรามานาน ... เหมือนยางมะตอยแสนโกฏกัปออกได้ไหม?? ต้องปัญญาเท่านั้น ... ในบรรดาสิ่งที่เกิดดับทั้งหมดปัญญาประเสริฐสุด

อวิชชาเท่าไหร่ระดับไหนปัญญาสามารถรู้ได้เมื่อถึงเวลาที่ปัญญาสะสมจนมีกำลัง ตอนนี้ก็จะวัดปัญญาของเราได้ ... ชีวิตประจำวัน ... ทนได้ไหม?? ทนสิ่งที่ไม่ชอบได้ไหม?? ไม่ใช่เรานะ เพราะขณะนั้นอะไรทนได้?! ใครจะมาว่าอะไรเราก็ไม่โกรธเพราะปัญญาใช่ไหม?! ใครจะไปห้ามได้ที่จะไม่โกรธ??

ไม่ไม่โลภได้ไหม?? เสื้อสวยๆ อะไรๆ ทั้งหมดเสียงเพราะๆ ทุกสิ่งทุกอย่างหยาบมากนะสิ่งที่กระทบตาหูจมูกลิ้นกายในโลกมนุษย์สวรรค์ปราณีตกว่านี้จะยิ่งขอใจไหม?? อย่างนี้ยังติดเลยแค่นี้ยังติดแล้วปราณีตยิ่งกว่านี้จะเป็นยังไงอีก?! จนถึงปัญญาระดับที่ประจักษ์ความจริงแล้วทั้งสงบครั้งปราณีตละเอียดทั้งผงใสสะอาด ... โลภะยังติดได้ ... ปานนั้นเพราะฉะนั้นกว่าจะรัโลภะกับอาวิชาซึ่งเป็นเหตุให้เห็นผิดว่าเป็นสิ่งนั้นสิ่งนี้ได้ ... ขนาดไหน ... ต้องไม่หวังใช่ไหม ... เพราะเดี๋ยวนี้เองยังละอะไรไม่ได้ ละไม่โกรธได้ไหม?!

เพราะฉะนั้นความเป็นคนตรง สัจจบารมีสำคัญที่สุด ที่จะรู้ว่าไม่ใช่เรา โลภะก็ไม่ใช่เรา โทสะก็ไม่ใช่เรา เพราะทั้งหมดเป็นธรรมะ แล้วแต่ปัญญาใครจะรู้เท่าไหร่ในสิ่งที่เกิดแล้วด้วย!!!

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง

ยินดีในความดีของทุกท่านค่ะ