เก็บขยะกันทุกวัน…สนทนาธรรมที่บ้าน ซ.พัฒนเวศม์ เช้า 29/8/68

บางส่วนจากการสนทนาธรรม เช้า 29/8/68 ที่บ้านซอยพัฒนเวศม์

ทอจ. : กำลังชอบก็ไม่มีใครรู้ ... ถึงปานนั้น ถ้าไม่มีคำของพระพุทธเจ้าก็อยู่ในความมืดของความไม่รู้ เพราะฉะนั้นประมาทไม่ได้เลย ไม่ใช่รีบร้อน ไม่ใช่ไปชื่นชมกับหนทางอะไรไม่รู้ที่ผิด ... หนทางอะไรที่จะทำให้ไม่รู้ยิ่งขึ้น เพราะฉะนั้นก็ต้องตรง ... อีกนานเท่าไหร่ใครรู้บ้าง?! เมื่อเข้าใจขึ้นก็หนทางนั้นสั้นลงอีก!!!

ผู้ฟัง : เวลาที่ใครจากไปก็หวั่นไหวทุกครั้ง ทั้งๆ ที่รู้ทั้งๆ ที่เข้าใจ ... ถึงตาเราแล้วจะเป็นยังไง?? สงสัยกันว่าทำไมท่านอาจารย์ไม่ได้หวั่นไหวทั้งคุณแก้วคุณฮัง ... เหมือนสนิทกันมากๆ เจอกันบ่อยๆ

ทอจ. : ไปคิดเสียดาย ... เขาเกิดแล้ว ... ชั่วขณะจิตขณะที่จุติจิตดับปฏิสนธิจิตเกิดแล้ว ไม่มีอะไรขวาง ไม่มีอะไรคั่นอะไรมาแทรกได้เลย ... แล้วกลัวอะไร?! เดี๋ยวนี้จิตเห็นดับจิตอื่นเกิดต่อ ... เหมือนกัน ถ้าร้องไห้ ... พระพุทธเจ้าตรัสให้ร้องไห้หรือ??พระพุทธเจ้าตรัสว่าอะไร ... เราทำตามหรือเปล่า?! แล้วจะทำตามใครดีถ้าไม่ทำตามพระพุทธเจ้า การโศกเศร้าเสียใจไร้ประโยชน์มากๆ

ผู้ฟัง : ห้ามไม่ได้

ทอจ. : ห้ามไม่ได้ แต่รู้ เข้าใจขึ้น ... เขาเกิดแล้ว

ผู้ฟัง : ก็เข้าใจ แต่ ...

ทอจ. : นี่ไงเก็บขยะกลับมา เก็บขยะกันทุกวัน ... ขยะเก่า ... ขยะใหม่ ... ค่อยๆ รู้ตามความเป็นจริงว่าเขาไม่ไปไหนหรอก เขาก็ต้องกำลังเห็นอย่างนี้แหล่ะ แต่ไม่รู้ว่าเห็นที่ไหน มีใครบ้างที่จะไม่เห็นอีก แค่จากที่นี่ไปอีกที่หนึ่งแต่อาจจะเป็นแถวนี้ก็ได้เราก็ไม่รู้

พระพุทธเจ้าสอนสิ่งที่เป็นประโยชน์สูงสุดให้กับเราทุกคน ก็คือว่าเราจะเห็นประโยชน์แค่ไหนและเราจะประพฤติตามได้แค่ไหน!! เพราะเหตุว่าความผูกพันในสิ่งที่ไม่มี เป็นปัจจัย ... เหตุให้เกิดทุกข์ อริยสัจจธรรมที่หนึ่งที่สอง ... แล้วเราก็ไปนั่งเรียนอริยสัจจธรรมที่หนึ่งที่สอง ... ว่าความติดข้องเพราะไม่รู้นี่แหละ ทั้งๆ ที่เดี๋ยวนี้ก็เป็นอย่างนั้น เพราะฉะนั้นถ้าไม่เป็นอย่างนี้จริงๆ ที่กำลังรู้จริงๆ แยกออกมาทีละเล็กทีละน้อยจริงๆ ... ไม่มีทาง ... หวังไป ...

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง

ยินดีในความดีของทุกท่านค่ะ