โรคทางใจ หรือ โรคกิเลส

ไม่มีใครที่เกิดมาแล้วจะไม่เจ็บไข้ได้ป่วย ต้องเป็นโรคกันทุกคน ไม่โรคใดก็โรคหนึ่ง เพราะเมื่อมีกายอันเป็นรังแห่งโรค และเมื่อได้เหตุปัจจัย โรคภัยไข้เจ็บก็เกิดขึ้น ทำให้เจ็บไข้ได้ป่วย ไม่อย่างหนึ่งก็อย่างใด หนักบ้าง เบาบ้าง แล้วก็ต้องพยายามรักษาให้หายเป็นปกติด้วยวิธีการต่างๆ เท่าที่จะเป็นไปได้
เป็นความจริงที่ว่า บุคคลส่วนใหญ่ก็จะคำนึงถึงเฉพาะโรคทางกาย ซึ่งเสียดแทงกายให้เจ็บปวด แต่ได้ลืมไปว่า ยังมีโรคอีกประเภทหนึ่ง ที่เป็นอยู่เป็นประจำ เกิดขึ้นทำกิจหน้าที่ทุกวัน ทั้งยังเคยเป็นมาอย่างมากแล้วในสังสารวัฏฏ์นับชาติไม่ถ้วน นั่นก็คือ โรคทางใจ หรือ โรคกิเลส ซึ่งเป็นอกุศลธรรม เป็นธรรมฝ่ายไม่ดี ที่พร้อมจะเกิดขึ้นเสียดแทงจิตใจให้เดือดร้อนอยู่เสมอ ทำให้เป็นคนป่วยทางใจ ด้วยโรคทางใจ ที่ต้องเดือดร้อนใจตั้งแต่เกิดจนตาย ก็ด้วยโรคเหล่านี้กันทั้งนั้น แล้วจะรักษาโรคทางใจเหล่านี้ได้อย่างไร นี้คือสิ่งที่ควรจะได้พิจารณาเป็นอย่างยิ่ง

... ไม่เที่ยง ... ไม่ใช่ตัวตน ... ไม่ใช่เรา ... นี่คือชีวิต สภาพธรรมเกิดดับสืบต่อ แม้แต่ในขณะนี้
สนทนาธรรมที่เวียดนาม

ขณะที่กำลังสังเกตที่ลักษณะของสภาพธรรมนั้น สติระลึกแล้ว ปัญญาจึงสังเกต
แนวทางเจริญวิปัสสนาครั้งที่ ๑๖๓๗
แนวทางเจริญวิปัสสนา ครั้งที่ 1637
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ ด้วยความเคารพยิ่ง
ยินดีในกุศลจิตครับ





