เรื่องของการอดทน ระลึกไปเรื่อยๆ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ทางเดียวที่จะรู้ คือ ศึกษา ในขณะที่กำลังพิจารณานั้นคือขณะที่สติเกิดระลึก ถ้าสติไม่เกิดไม่ระลึกที่ลักษณะของนามธรรมและรูปธรรม ปัญญาจะศึกษาไม่ได้เลย ด้วยเหตุนี้จึงเป็นสติปัฏฐาน เพื่อสติจะต้องระลึกได้ และปัญญาค่อยๆ พิจารณาสังเกต จนกว่าจะรู้ลักษณะที่ต่างกันของนามธรรมและรูปธรรม ไม่ใช่ทำอย่างอื่น แต่เวลานี้ไม่รู้อะไร ไม่รู้ว่านามธรรมมีลักษณะอย่างไร รูปธรรมมีลักษณะอย่างไร

ได้ยินได้ฟังว่า ไม่มีตัวตน มีแต่นาม มีแต่รูป แต่ถึงจะได้ยินอย่างนี้ ก็ไม่ใช่จะรู้ว่า นามธรรมคือลักษณะอย่างนี้ แม้จะได้ทราบว่าเป็นธาตุรู้ เป็นลักษณะรู้ แต่จะรู้ได้จริงๆ ในขณะที่สติระลึก หรือขณะที่กำลังศึกษา สังเกต ในขณะนั้นไม่ต้องคิดถึงความเพียร ไม่ต้องคิดถึงอะไรเลย เพราะขณะที่กำลังสังเกตที่ลักษณะของ สภาพธรรมนั้น สติระลึก และปัญญาจึงสังเกต

เพราะฉะนั้น เป็น เรื่องของการอดทน ระลึกไปเรื่อยๆ จากไม่รู้เลย เป็นค่อยๆ ระลึกได้ เป็นค่อยๆ รู้ขึ้น จนกว่าจะประจักษ์แจ้งในลักษณะที่ไม่ใช่ตัวตน เพราะเป็นแต่เพียงนามธรรมและรูปธรรมเท่านั้น ไม่มีอย่างอื่นเลย ตลอดในสังสารวัฏฏ์จะต้องเป็นอย่างนี้ อบรมเจริญปัญญาที่จะรู้ลักษณะที่ต่างกันของนามธรรมและรูปธรรม เพราะว่าทางตาที่กำลังเห็นเป็นนามธรรม เป็นรูปธรรม แต่ไม่รู้ ยาก ใช่ไหม ที่จะแยกลักษณะของนามธรรมที่เป็นสภาพรู้ออกจากสิ่งที่กำลังปรากฏทางตา และสิ่งที่กำลังปรากฏทางตาต้องไม่ใช่ใครทั้งสิ้น ไม่ใช่สิ่งใดทั้งสิ้น เป็นเพียง สภาพธรรมอย่างหนึ่งซึ่งมีจริง และกำลังปรากฏเท่านั้นเอง

แนวทางเจริญวิปัสสนา ครั้งที่ 1637

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง