เมตตาไม่มีประมาณหรือยัง?

[เล่มที่ 19] พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้า ๒
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสถาม (พระอนุรุทธะ พระนันทิยะ และพระกิมิละ) ว่า ก็พวกเธอ ยังพร้อมเพรียงกัน ชื่นบานต่อกัน ไม่วิวาทกัน ยังเป็นเหมือนน้ำนมกับน้ำ แลดูกันและกันด้วยจักษุอันเป็นที่รักอยู่หรือ.
พระอนุรุทธะกราบทูล ว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พวกข้าพระองค์ ยังพร้อมเพรียงกัน ชื่นบานต่อกัน ไม่วิวาทกัน ยังเป็นเหมือนน้ำนมกับน้ำ แลดูกันและกันด้วยจักษุอันเป็นที่รักอยู่."
ท่านอาจารย์: เพราะฉะนั้น พูดเมตตาไม่มีประมาณ แล้วไง?
อ.อรรณพ: แล้วก็ไม่มีเมตตาในชีวิตประจำวัน มีความโกรธ มีความขัดเคืองใจ มีความหมั่นไส้คนโน้นคนนี้ ครับ
ท่านอาจารย์: เพราะฉะนั้น พูดอย่างไรทำอย่างนั้นหรือยัง?
อ.อรรณพ: ยังครับ พูดว่า เมตตา ไม่มีประมาณ แต่ในชีวิตประจำวัน เมตตา เล็กๆ น้อยๆ ยังไม่เกิดเลย เขายังไม่ได้ทำอะไรเรา เพียงแต่ว่า เขาอาจมาขวางหูขวางตาหน่อย อะไรอย่างนี้ มันก็แย่มากครับว่า พูดได้พูดออกมาได้ แต่มันไม่ได้เป็นนั้น
ท่านอาจารย์: เพราะฉะนั้น สัจจบารมี สำคัญตั้งแต่ต้น ประคับประคองไป
อ.อรรณพ: พูดอย่างไรทำอย่างนั้น แล้วในทางตรงข้าม ยิ่งเห็นเลยว่า ผู้ที่เขาไม่มีความตรงต่อธรรมนะครับ เขาพูดกับคนนี้อย่าง แล้วเขาก็ไปพูดกับคนนี้อีกอย่างครับ พูดว่า เขามีความเคารพท่านผู้มีคุณมาก พูดอย่างนั้นว่า มีความเคารพ แต่การกระทำ คำพูดอะไรของเขา หลังจากนั้น ก็ไม่ได้มีเคารพ ไม่ได้แสดงถึงความเคารพเลย
ท่านอาจารย์: เพราะฉะนั้น เมตตาไม่มีประมาณหรือยัง?
อ.อรรณพ: ไม่มีเมตตาเพิ่มขึ้นเลยครับ จึงไม่เมตตาถึงขั้นที่จะไม่มีประมาณ
ท่านอาจารย์: เพราะฉะนั้น ต้องไม่ลืมนะ ฟังธรรมทำไม?
อ.อรรณพ: ฟังธรรมเพื่อที่จะตรงต่อความจริง คือมีสัจจะเพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้นๆ ๆ ๆ และประพฤติตามที่พูด
ขอเชิญอ่านเพิ่มได้ที่..
การแผ่เมตตาในสัตว์ทั้งปวง [เมตตสูตร]
ขอเชิญฟังได้ที่..
เมตตา คือ อโทสะ หรือ ความไม่โกรธ
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพยิ่งค่ะ
กราบยินดีในกุศลจิตของ อ.อรรณพ ด้วยความเคารพค่ะ