๑. ฆัตวาสูตร ว่าด้วยเทวตาปัญหา ๓ ข้อ

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้า 296

ฆัตวาวรรคที่ ๘

๑. ฆัตวาสูตร

ว่าด้วยเทวตาปัญหา ๓ ข้อ

[๑๙๘] เทวดานั้น ยืน ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยคาถาว่า

ฆ่าอะไรหนอจึงอยู่เป็นสุข ฆ่าอะไรหนอจึงไม่เศร้าโศก ข้าแต่พระโคดม พระองค์ชอบฆ่าอะไรซึ่งเป็นธรรมอันเดียว.

[๑๙๙] พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า

ฆ่าความโกรธเสียได้จึงอยู่เป็นสุข ฆ่าความโกรธเสียจึงไม่เศร้าโศก แน่ะเทวดา พระอริยเจ้าทั้งหลาย สรรเสริญการฆ่าความโกรธ ซึ่งมีรากเป็นพิษ มียอดหวาน เพราะฆ่าความโกรธนั้นเสียแล้ว ย่อมไม่เศร้าโศก.

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้า 297

อรรถกถาฆัตวาสูตร

พึงทราบวินิจฉัยในฆัตวาสูตรที่ ๑ แห่งฆัตวาวรรคต่อไป :-

บทว่า ฆตฺวา แปลว่า ฆ่าแล้ว.

บทว่า สุขํ เสติ แปลว่า อยู่เป็นสุข อธิบายว่า ชื่อว่า อยู่เป็นสุข เพราะไม่ต้องถูกแผดเผาด้วยความเร่าร้อน คือ ความโกรธ.

บทว่า น โสจติ แปลว่า ไม่เศร้าโศก อธิบายว่า ชื่อว่าไม่เศร้าโศก เพราะความที่ โทมนัส คือ ความโกรธ พินาศไปแล้ว.

บทว่า วิสมูลสฺส แปลว่า มีรากเป็นพิษ คือ มีวิบากเป็นทุกข์.

บทว่า มธุรคฺคสฺส แปลว่า มียอดหวาน อธิบายว่า เพราะด่าตอบบุคคลผู้ด่าแล้ว เพราะประหารตอบบุคคลผู้ประหารแล้ว ความสบายย่อมเกิดขึ้น. ความโกรธนั้น ท่านกล่าวว่า มียอดหวาน หมายเอาความสุขนั้น. ในที่นี้ความสิ้นสุด ท่านกล่าวว่า ยอด ดังนี้.

บทว่า อริยา ได้แก่ พระอริยะทั้งหลาย มีพระพุทธเจ้าเป็นต้น.

จบอรรถกถาฆัตวาสูตรที่ ๑