พอแล้ว---จากลา
ได้เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส กระทบสัมผัส คิดนึก ในชีวิตนี้มาเพียงพอแล้ว ไม่มีพันธะภาระอะไรให้กังวลใจอีกต่อไป ต้องการจากลาโลกนี้ไปอย่างสงบ สามารถสละทุกอย่างได้ สุขภาพยังแข็งแรงปรกติ ความคิดความรู้สึกเช่นนี้เป็นอย่างไร
ขอกราบรบกวนท่านอาจารย์กรุณาวิเคราะห์
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ความรู้สึกว่าพอแล้ว ต้องการจากลาไปอย่างสงบ ก็เป็นเพียงความคิดที่ยังไม่ใช่ปัญญา เพราะยังไม่รู้แม้คำว่าอะไรที่พอ และพอจริงๆ คืออะไร เพราะสภาพธรรมที่ยังไม่พอคือกิเลสที่เป็นโลภะ ขณะที่เพียงเห็น เห็นแล้วเกิดโลภะ ติดข้องโดยไม่รู้ตัว ขณะนั้นก็ไม่พอแล้ว และแม้ในการดำเนินชีวิตประจำวันก็ไม่รู้จักคำว่าพอจริงๆ สำหรับผู้ที่เป็นปุถุชน เพราะยังทำอะไรด้วยโลภะ ความติดข้องต้องการ จะรับประทานอาหารก็ด้วยโลภะเข้าห้องน้ำก็ด้วยโลภะ สมดังที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า มีโลภะเป็นเพื่อนสอง คือ ติดตามไปตลอดเวลา แต่ปุถุชนย่อมไม่รู้ว่ามีโลภะติดตามไป แม้แต่การที่จะต้องการจากโลกนี้ไปก็ด้วยความต้องการที่เป็นโลภะ ที่ไม่อยากอยู่ นั่นก็เป็นโลภะที่แทรกละเอียด และแม้จะกล่าวว่าสละทุกอย่างได้ แท้ที่จริงหากไม่มีปัญญาจริงๆ การสละวัตถุเป็นของง่าย แต่การสละกิเลสยากยิ่งกว่านับประมาณไม่ได้ โดยเฉพาะสละความเป็นเรา สละความยึดว่าเป็นเรา เป็นสัตว์ บุคคล ยากยิ่ง นอกเสียจากปัญญาเท่านั้นที่จะสละได้ ครับ
ผู้มีปัญญา ย่อมเห็นเวลาที่มีค่าของชีวิตที่เหลืออยู่ ตราบใดที่ปัญญายังน้อย ก็ควรที่จะศึกษาพระธรรม อบรมปัญญา เพื่อที่จะละกิเลส เวลาจึงมีค่ากับผู้ที่เห็นคุณค่าของพระธรรม และหมั่นศึกษาพระธรรม อบรมเจริญปัญญา และกุศลธรรม ตราบเท่าชีวิตจะมีลมหายใจ เพราะไม่รู้ว่าอนาคตจากโลกนี้ไป จะไปสู่ภพภูมิที่ได้ฟัง ศึกษาพระธรรมหรือไม่ครับ
ขออนุโมทนา
ชอบคำตอบ อ.ผเดิมมากคะ
ขอบคุณคะ ขออนุโมทนาคะ
มีผู้ที่คิดแบบนึ้เยอะ มากคะ
อยากจะพอแล้วแต่ตราบใดที่มีกามราคานุสัย.ยังไม่เรียกว่า..พอแล้ว..
ขออนุโมทนาคะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
จากการที่ได้ฟังพระธรรม ตามที่ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ได้สนทนา ก็พอที่จะประมวลสาระสำคัญได้ว่า
"ทุกคนตั้งแต่เกิดมา ได้อะไรจากโลกนี้ที่จะไปสู่ภพหน้า ถ้าเป็นรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ไม่ได้ไปเลย แต่ได้โลภะความติดข้องในรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ได้โทสะ ได้อกุศลมากมายตลอดที่ไม่เข้าใจความจริงของสภาพธรรม เพราะฉะนั้น ถ้ามีปัจจัยที่จะได้ยินได้ฟังพระธรรม ประโยชน์สูงสุดคือ ฟังแล้วพิจารณา ไม่พิจารณาไม่ได้เพราะว่าพระธรรมละเอียดลึกซึ้งมาก เมื่อพิจารณาแล้ว เป็นความเข้าใจของเรายิ่งขึ้น นั่นคือประโยชน์สูงสุดที่จะได้ไปจากโลกนี้ ไม่อย่างนั้นอะไรๆ จากโลกนี้ไม่ได้ติดตามไปเลย ถ้าเป็นความเห็นผิด ยิ่งแย่ ก็ได้ความเห็นผิดสืบต่อไป"
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ที่เคารพยิ่งขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่าน
ถ้าปัญญาเกิด แม้ความคิดอย่างนั้นก็ไม่ใช่เราเป็นธรรมะอย่างหนึ่ง เกิดเพราะเหตุปัจจัยดับแล้วหมดแล้วค่ะ
ธรรมะไม่มีวันพอที่จะไตร่ตรอง ไม่เช่นนั้นแล้วพระผู้มีพระภาคคงไม่แสดงพระธรรมยาวนานถึง 45 พรรษา ตลอดเวลาเช้า สาย บ่าย เย็น ทรงมีพระมหากรุณายิ่ง และก็มิได้หวังผลแต่อย่างไร
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ
สาธุ
ผู้ที่จะบรรลุเป็นพระอริยบุคคลต้องผ่านวิปัสสนาญาณทั้ง ๑๖ ญาณทุกท่าน
ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ
แม้ว่า...จะยังดำรงชีวิตได้อีกร้อยปีในชาตินี้...ก็ไม่พอที่จะศึกษาอบรมปัญญาด้วยการฟังพระสัจธรรม....ขณะนี้ท่ียังไม่ตายควรอบรมการฟังด้วยดี เพื่อสะสมความเข้าใจและเป็นปัจจัยให้มีความเข้าใจขึ้นๆ ๆ ในชาติต่อๆ ไป...ซึ่งก็ไม่รู้อีกว่าจะได้ฟังในชาติไหน...เพราะฉนั้นควรมีชีวิตอยู่เพื่อความเข้าใจความจริงว่าทุกอย่างเป็นธรรม"ไม่ใช่เรา"...
อนุโมทนาค่ะ
