ชาตินี้ยังมักโกรธ ก็นึกถึงภาพชาติหน้าได้

ข้อความบางตอนจากการบรรยายธรรมโดยท่านอาจารย์ สุจินต์ บริหารวนเขตต์

ท่านอาจารย์ ขอยกตัวอย่าง พระชาติหนึ่งของพระผู้มีพระภาค ใน อรรถกถา ติกนิบาตชาดก ติลมุฏฐิชาดก ซึ่งในครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า ประทับอยู่ณ.พระวิหารเชตวัน พระองค์ทรงปรารภ ภิกษุรูปหนึ่ง เป็นผู้มักโกรธ มากไปด้วยความคับแค้นใจ แม้เพียงนิดเดียวก็โกรธ ข้องใจ กระทำความโกรธ ความประทุษร้าย และความน้อยใจให้ปรากฏ อยู่มาวันหนึ่ง ภิกษุทั้งหลาย นั่งสนทนากันในโรงธรรมสภาว่า

"ผู้มีอายุทั้งหลาย ภิกษุรูป เป็นคนโกรธง่าย มากไปด้วยความคับแค้นใจ เที่ยวทำเสียงปานนี้ แม้แต่ความโกรธเท่าโน้น ก็ไม่อาจข่มได้"

พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงสดับถ้อยคำของภิกษุเหล่านั้น จึงทรงสั่ง ภิกษุรูปหนึ่งให้ไปเรียก ภิกษุรูปนั้นมา แล้วตรัสถามว่า "ข่าวว่า เธอเป็นผู้โกรธง่าย จริงหรือ"

เมื่อ ภิกษุรูปนั้นรับว่าจริง พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย มิใช่บัดนี้เท่านั้น แม้ในกาลก่อน ภิกษุนี้ก็เป็นคนมักโกรธเหมือนกัน"

ใครที่มักโกรธในชาตินี้ให้ทราบว่า ชาติก่อนๆ ก็ต้องมักโกรธ แล้วถ้าชาตินี้ยังมักโกรธ อย่างชาตินี้ต่อไปอีก ก็นึกถึงภาพชาติหน้าได้ ว่าจะเป็นอย่างไร อยากจะเป็นอย่างนั้นต่อไป หรืออยากจะเป็นอย่างอื่น ที่ไม่ใช่อย่างนี้ ถ้าอยากเป็นอย่างอื่น ก็ต้องเรื่มสะสมทางฝ่ายกุศลไว้เสียแต่เดี๋ยวนี้

บางท่านบอกว่า ท่านมีอายุมากแล้ว เวลาท่านเหลือน้อยแล้ว ไม่เกี่ยวกับการที่จะประพฤติปฏิบัติ ถ้าทำเสียวันนี้ ไม่มีน้อยค่ะ สำหรับเวลาที่ยังเหลืออยู่เพราะว่าท่านเรี่มทำ แต่ถ้าถึงจะมีเวลาอีกนานมากสักเท่าไรก็ตาม แต่ไม่เรี่มสักทีหนึ่ง ชาติหน้าจะมีโอกาสที่จะได้ฟังพระธรรม ที่จะขัดเกลากุศลอย่างนี้อีกหรือเปล่า ก็เป็นสี่งซึ่งไม่มีใครสามารถจะรู้ได้