ไม่ประมาทที่จะต้องอบรมให้มีความเข้าใจจริงๆ

ผู้ฟัง ผู้ที่มีโลภมูลจิตแต่ละบุคคล มีความติดข้อง อย่างสมมติว่าเรามาเรียนธรรมที่นี่ ก็พยายามมาทุกสัปดาห์ อันนี้ก็นับว่าเป็นความติดข้องเหมือนกัน เป็นโลภะหรือไม่

ท่านอาจารย์ ทำไมไม่ไปเที่ยว ที่นี่มีอะไรสนุก หรือว่ามีสิ่งที่ทำให้เข้าใจ

ผู้ฟัง อันนี้คือความติดข้อง

ท่านอาจารย์ ประโยชน์ที่ได้มีไหม

ผู้ฟัง มี

ท่านอาจารย์ ขณะที่เป็นความเข้าใจ ขณะนั้นละความไม่เข้าใจ แต่ส่วนเรื่องติด ให้ทราบว่ามากมายมหาศาล แม้แต่กำลังนั่งอยู่ขณะนี้ แค่มือเคลื่อนไหวไปนิดหนึ่ง โลภะแล้ว ก็ไม่รู้ เพราะฉะนั้นธรรมเป็นเรื่องจริง ยิ่งเข้าใจถูกต้องว่ามีกิเลสมากยิ่งเป็นผู้ไม่ประมาท ที่จะต้องอบรมความรู้ความเข้าใจจริงๆ ไม่ใช่ไปคิดว่าอ่านโน่น อ่านนี่ คิดนั่นคิดนี่ ก็จะเป็นปัญญาที่สามารถที่จะดับกิเลสได้ เพราะว่าจริงๆ แล้วไม่ได้รู้สภาพธรรม ที่กำลังปรากฏอย่างรวดเร็วเลย

พูดถึงโลภะ เหลียวไปก็โลภะแล้วก็ไม่รู้ ใช่ไหม ก็เต็มไปด้วยความไม่รู้ทั้งนั้น เพราะฉะนั้นจึงฟังเพื่อให้รู้ถูกต้องยิ่งขึ้น เป็นการเตือนให้รู้ตามความเป็นจริง

ที่มา ...

พื้นฐานพระอภิธรรม ตอนที่ 139