ฟังดูน่ากลัว เจ้ากรรมนายเวร
ผู้ฟัง อยากถามเรื่องเจ้ากรรมนายเวร อย่างสมัยพ่อสมัยแม่ เขาก็ให้ทำบุญและอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรด้วยนะอย่างนี้ ก็คืออยากทราบว่ามีจริงหรือเปล่า เจ้ากรรมนายเวร
ท่านอาจารย์ ฟังแล้วก็ต้องคิดใช่ไหม ไม่ใช่เชื่อ สงสัยจึงได้ถาม ก็มีคำว่า เจ้า แล้วก็กรรม แล้วก็นาย แล้วก็เวร
ผู้ฟัง ฟังดูน่ากลัว
ท่านอาจารย์ ที่เราคุ้นหูก็คือเจ้านาย แล้วก็กรรมเวร ก็แยกกัน เป็นเจ้ากรรม และนายเวร ก็พูดตามกันมาตลอด แต่เราต้องพิจารณาทุกคำ กรรมคืออะไร และเจ้าคืออะไร ใช่ไหม เจ้านี่ต้องใหญ่เลยใช่ไหม เพราะฉะนั้นกรรมทั่วๆ ไป ก็เข้าใจกันว่าเป็นการกระทำ ถูกต้องไหม การกระทำมี ๒ อย่าง ดีกับชั่ว เพราะฉะนั้นก็เป็นกรรมดี กรรมชั่ว ทำแล้ว หมดไปเลย ไม่เกิดอะไรขึ้น หรือว่านั่นเป็นเหตุที่จะให้เกิดผล ต้องเข้าใจด้วย เหตุมี ผลก็ต้องมี ถ้าผลเกิดขึ้นบอกว่าไม่รู้เกิดจากอะไร ก็แปลว่าเราไม่ใช่เป็นคนที่มีเหตุผล เพราะฉะนั้นเมื่อผลเกิดขึ้นก็มาจากการกระทำ คือกรรมที่ได้กระทำแล้ว เพราะฉะนั้นใครจะใหญ่ ใครจะไปทำอะไรใครได้ นอกจากกรรมนั้นแหละเป็นใหญ่ ที่สามารถที่จะทำให้แม้เกิดก็ต่างกัน และก็ตลอดชีวิตก่อนที่จะสิ้นชีวิต ไม่ว่าจะเห็นอะไร ได้ยินอะไร ได้กลิ่นอะไร เป็นไปไม่ได้ที่ใครจะทำให้เลย ทุกอย่างเกิดขึ้นต้องมาจากเหตุ คือการกระทำที่ได้ทำแล้ว ทำให้ระหว่างที่ยังไม่ตาย ก็มีการเห็นดีบ้างไม่ดีบ้าง ก็แล้วแต่ว่ากรรมที่ทำไว้ดีหรือชั่ว เพราะฉะนั้นก็คงหมดความสงสัย เรื่องเจ้ากรรม นายเวร ขอเชิญคุณวิชัย
อ.วิชัย ได้ยินคำว่าเวร (เว-ระ) เวร แสดงถึงธรรมที่เป็นอกุศลธรรม ที่มีกำลัง ที่จะเป็นเหตุให้บุคคลนั้นกระทำถึงทุจริตและได้รับโทษภัยจากอกุศลกรรมนั้นๆ อย่างเช่น ตรัสถึงเวรภัย ๕ ประการ อกุศลมีในแต่ละวัน เห็น พอใจ ชอบ แต่ไม่ถึงระดับที่จะเป็นเวร ที่จะเป็นปัจจัยให้บุคคลนั้นได้รับผลของอกุศลกรรมที่ไม่ดี แต่เพราะมีเวระ ก็คืออกุศลที่มีกำลังนั่นเอง ที่จะเป็นเหตุให้บุคคลนั้นกระทำกรรม และก็ได้รับผลจากอกุศลกรรมนั้น
ท่านอาจารย์ ก็แยกใหม่ก็ได้ เวรกรรมเป็นเจ้านาย ไม่มีใครเป็นเจ้านาย นอกจากเวรกรรมที่ได้ทำแล้ว ไม่ทราบคุณธิดารัตน์มีอะไรเพิ่มเติม
อ.ธิดารัตน์ เป็นสภาพของธรรม ที่เป็นลักษณะของความจงใจ ความตั้งใจที่จะทำกุศลก็ได้ หรือว่าทำอกุศลก็ได้ ทำดีก็ได้ ทำชั่วก็ได้ ที่เป็นกรรม เพราะฉะนั้นกรรมมีทั้งฝ่ายดีและฝ่ายไม่ดี แต่ส่วนใหญ่เราคิดว่าเป็นเราทำ แต่จริงๆ เป็นการเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย อย่างเช่นถ้าจะทำบาปอย่างนี้ ก็คือเป็นเพราะมีการสะสมอกุศลมานั่นเอง ที่จะทำให้มีความโลภ ที่จะเป็นเหตุ ที่จะทำให้มีการล่วงทุจริตกรรม ด้วยความโลภ เช่น ไปลักทรัพย์อย่างนี้ หรือว่าความโกรธ ก็ทำให้มีการประทุษร้ายเขา ไปฆ่าสัตว์ อันนี้ก็คือเป็นการ เป็นปัจจัยที่จะทำให้มีการล่วงทุจริตกรรม ทางกาย ทางวาจา หรือการที่เราโกรธใคร แล้วไปว่าเขา ประทุษร้ายเขาทางกายทางวาจา เพราะฉะนั้น มีกิเลส หรือว่ามีอกุศลเป็นปัจจัย ที่จะทำให้กระทำอกุศลกรรม ไม่ได้มีตัวเรา เพราะว่าเป็นไปตามอำนาจของกิเลสและจิต การที่จะทำความดี ก็ต้องมีการสะสมความคิดดีมาใช่ไหม แล้วก็มีการช่วยเหลือผู้อื่น เมตตาผู้อื่น ก็เป็นไปตามกำลังของธรรมฝ่ายดี เพราะฉะนั้นเป็นไปตามกำลังของธรรมฝ่ายดี และฝ่ายไม่ดี รูปทำอะไรไม่ได้ แต่รูปเคลื่อนไหวเพราะมีจิตเป็นปัจจัย