รู้น้อย แต่พิจารณามาก เข้าใจจริงๆ

เรื่องของธรรม เป็นเรื่องที่น่าคิด จะรู้น้อย แต่พิจารณามาก เข้าใจจริงๆ และประพฤติปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม หรือว่าจะรู้มาก แต่ไม่รู้ลักษณะของ สภาพธรรมที่กำลังปรากฏ อย่างไหนจึงจะเป็นพหูสูต เพราะว่าการจำเรื่อง อ่านเรื่อง รู้เรื่อง ไม่ใช่การรู้ลักษณะของสภาพธรรม แต่การพิจารณาจนกระทั่งเข้าใจจริงๆ ไม่ว่าจะได้ยินได้ฟังอะไรมา อย่างสภาพรู้ ธาตุรู้ อาการรู้เท่านี้ ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล มีทางไหนบ้างที่จะพิสูจน์ได้ ทางตาที่กำลังเห็น พิสูจน์ได้แล้ว ทางหูที่กำลังได้ยินก็พิสูจน์ได้ ทางจมูกที่ได้กลิ่นก็พิสูจน์ได้ ทางลิ้นที่กำลังลิ้มรส ก็พิสูจน์ได้ ทางกายที่กระทบสัมผัสก็พิสูจน์ได้ ทางใจคิดนึกก็พิสูจน์ได้ พร้อมที่จะให้พิสูจน์ พอไหมที่จะเป็นพหูสูต ที่จะเป็นผู้รู้ทั่วถึงอรรถ และปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม

แข็งมีปรากฏทุกวัน ตั้งแต่เช้าที่ลืมตาจนกระทั่งหลับตา เป็นสิ่งที่ทำให้กิเลสเพิ่มขึ้น หรือว่าทำให้กิเลสลดลง น่าคิดไหม เพียงเท่านี้ สีสันธรรมดาที่ปรากฏ ในชีวิตประจำวัน เป็นสิ่งที่จะทำให้กิเลสเพิ่มขึ้น หรือจะทำให้กิเลสลดลงถึงกับ ดับกิเลสเป็นพระอรหันต์ได้ นี่เป็นสิ่งที่น่าคิดว่า เป็นของธรรมดาๆ แต่ผลคือ กิเลสเพิ่มขึ้น หรือว่ากิเลสลดลง [แนวทางเจริญวิปัสสนา ตอนที่ 1601]