ฟังจนเข้าใจว่า ทุกอย่างเป็นธรรมจรดกระดูก
ผู้ถาม จากการฟังท่านอาจารย์ให้เข้าใจว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นธรรม
สุ. ฟังให้มีความเห็นถูก ไม่มีเราด้วย จริงๆ แล้วก็คือฟังให้มีความเห็นถูก ซึ่งความเห็นถูกก็คือสภาพธรรมอย่างหนึ่งซึ่งใช้คำว่า “ปัญญา” ความเห็นถูกต้องตามความเป็นจริงว่าขณะนี้มีสิ่งที่กำลังปรากฏซึ่งเป็นธรรมทั้งหมด ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ปรากฏ
ผู้ถาม ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นธรรม
สุ. จนกว่าจะเป็นอย่างนี้
ผู้ถาม ไม่มีเรา
สุ. ไม่มีเรากำลังได้ยินว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นธรรม และก็เก็บเราเอาไว้ แล้วก็จะเอาเราต้องการกุศล ต้องการที่จะรู้ ต้องการที่จะประจักษ์
ผู้ถาม ที่เราฟังเกิดจากความเข้าใจขึ้นเรื่อยๆ ว่าขณะที่เราฟังธรรมหรือว่าขณะที่เรามาศึกษาธรรมหรือในความรู้สึกต่างๆ เป็นธรรม เป็นลักษณะที่เราจะเข้าใจขึ้นไปเรื่อยๆ และก็เข้าใจมากขึ้นจนมีความรู้ถูกเห็นถูกว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นธรรม ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น สิ่งเหล่านั้นก็เป็นธรรมอีก
สุ. ถูกต้อง
ผู้ถาม เป็นสิ่งที่มีจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นโลภะ ขณะที่สติเกิด โลภะ โทสะที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันคือเป็นธรรมทั้งหมด
สุ. ถูกต้อง โลภะก็เป็นธรรมด้วย โทสะก็เป็นธรรม ทุกอย่างก็เป็นธรรม ค่อยๆ เข้าใจขึ้น เพราะฉะนั้นการฟังก็เหมือนกับการเตือนให้ไม่ลืม ไม่ว่าจะเกิดโทสะถ้าระลึกได้ ขณะนั้นเป็นลักษณะของสภาพธรรมอย่างหนึ่ง ฟังจนกระทั่งความเข้าใจว่าทุกอย่างเป็นธรรมจรดกระดูกคือไม่ลืม จึงสามารถที่จะเข้าใจลักษณะของสภาพธรรมถูกต้องยิ่งขึ้นได้
ที่มา ...