เวรกรรม Stamp/ประทับตราบุคคลไว้อย่างไร

อกุศลกรรมและกุศลกรรม เมื่อบุคคลกระทำเร็จแล้วย่อมสะสมในสันตาน (จิต) จริงอยู่จิตเมื่อเกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป แต่จิตที่ดับไปแล้วย่อมเป็นปัจจัยให้จิตขณะต่อไปเกิดขึ้นสืบต่อ ดังนั้นกรรมที่กระทำไปแล้วย่อมไม่หายไปไหน คือสะสมสืบต่อในจิต เมื่อมีปัจจัยพร้อมย่อมเป็นปัจจัยให้วิบากเกิดขึ้น สรุป คือ กรรมที่ทำแล้ว ไม่มีใครจด ไม่ได้เกาะอยู่ที่ไหน แต่สะสม และเป็นปัจจัยให้วิบากเกิดขึ้น..

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

สัจจธรรม มี 4 อย่าง คือ จิต เจตสิก รูปและนิพพาน

ขณะที่ทำกรรม เป็นกุศลกรรมและอกุศลกรรม ถามว่าเกิดที่ไหน ก็เกิดที่จิต แล้วจิตนั้นก็ ดับไป แต่ก็สะสมในสิ่งที่ทำไว้แล้วในจิตต่อไปที่เกิดขึ้น ยกตัวอย่าง เช่น เมื่อมีความ โกรธเกิดขึ้น ความโกรธนั้นเองย่อมสะสมอยู่ที่จิตเพราะความโกรธเกิดที่จิต เมื่อความ โกรธเกิดขึ้บ่อยๆ ก็ย่อมเป็นเหตุปัจจัยให้บุคคลนั้น เป็นผู้โกรธง่ายขึ้น ถามว่าที่โกรธ ง่าย มาจากไหน ก็มาจากการสะสมความโกรธครั้งก่อนที่เกิดขึ้นที่จิตดวงก่อนๆ นั่นเอง และเมื่อทำอกุศลกรรมหรือกุศลกรรมก็สะสมไป เป็นเหตุปัจจัยที่เมื่อเหตุปัจจัยพร้อม ผลของกรรมก็เกิดขึ้นนั่นเอง ผลของกรรมเกิดจากกรรมที่บุคคลนั้นทำ ไม่มีเจ้ากรรมนายเวร สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของๆ ตน ขออนุโมทนา ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ขออนุโมทนาค่ะ

ดังนั้นการฟังธรรมเสมอๆ ให้เข้าใจ จึงเป็นการสะสมอุปนิสัยในการศึกษาพระธรรม เป็น กุศลกรรม และเมื่อเหตุปัจจัยพร้อมก็ให้ผล ให้เข้าใจยิ่งๆ ขี้น ทำให้เป็นผู้ประกอบด้วยปัญญาในขั้นต่างๆ ... ขออนุโมทนาค่ะ ...

ชีวิตที่ดำเนินไปในแต่ละวันนั้น เป็นธรรม เป็นจิตแต่ละขณะๆ ที่เกิดขึ้นเป็นไป ไม่ว่าจะได้เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส รู้สิ่งที่กระทบสัมผัส ขณะที่กุศลจิตเกิด ขณะที่อกุศลจิตเกิด เป็นต้น ล้วนเป็นธรรมในชีวิตประจำวัน เพราะเป็นจริง เป็นสิ่งที่มีจริง ในชาติที่แล้วๆ มาจนกระทั่งถึงชาติปัจจุบันนี้ ไม่ปราศจากจิตแม้แต่ขณะเดียว บุคคลแต่ละบุคคลมีอัธยาศัยที่แตกต่างกันออกไปนั้น ก็เพราะการสั่งสม การที่เป็นคนมักโกรธในชาตินี้ ก็เพราะได้สั่งสมความโกรธไว้แล้วตั้งแต่ขณะก่อนๆ ซึ่งรวมถึงในชาติก่อนๆ ด้วย ถ้าชาตินี้ยังโกรธ สั่งสมความโกรธไว้อยู่ ชาติต่อๆ ไป ก็คงยังเป็นคนมักโกรธอยู่นั่นเอง ผู้ที่มีอัธยาศัยในการให้ทาน มีอัธยาศัยในการเกื้อกูลบุคคลอื่น มีความอ่อนน้อมถ่อมตน เป็นต้น ก็เพราะได้สั่งสมมาแล้วทั้งนั้น ขณะที่เป็นกุศลจิต หรืออกุศลจิต แต่ละขณะที่เกิดขึ้นแล้วดับไปอย่างรวดเร็วนั้น เป็นปัจจัยสั่งสมสืบต่ออยู่ในจิตขณะต่อๆ ไป ดังนั้น จิตที่เกิดต่อจึงมีสภาพธรรมที่จิตดวงก่อนสั่งสมไว้แล้วสืบต่อไป สิ่งที่สั่งสมไว้แล้วนั้นจึงไม่หายไปไหน ยังคงสั่งสมสืบต่ออยู่ในจิตขณะต่อๆ ไป กุศลกรรม และ อกุศลกรรมที่ทำไว้แล้ว เมื่อเหตุปัจจัยพร้อม ถึงวาระที่จะให้ผลเกิดขึ้น ผลก็เกิดขึ้น ซึ่งเลือกไม่ได้ ไม่มีใครทำให้เลยแต่เป็นเพราะกรรมที่ได้กระทำไว้แล้ว เท่านั้น ครับ ... ขออนุโมทนาครับ ...

ขณะที่เราทำกุศลชวนเกิด 7 ขณะ ดวงที่ 1 ให้ผลชาตินี้ ดวงที่ 2 - 6 ให้ผลนับชาติ ไม่ถ้วน ดวงที่ 7 ให้ผลชาติหน้าค่ะ ถ้าทำอกุศลชวนก็เกิดขณะ 7 ขณะ เหมือนกันค่ะ ตัวอย่างฝ่ายอกุศลที่ให้ผล เช่น พระโมคคัลลานะเป็นพระอรหันต์ยังถูกคนอื่นตามฆ่าค่ะ

สาธุ

ขออนุโมทนาในความคิดเห็นที่เกื้อกูล

เพื่อความเข้าใจแก่คุณจำแนกไว้ดีจ้ะทุกท่านค่ะ