เดี๋ยวนี้เป็นเรา อุปาทานยึดมั่นแค่ไหน?! ... สนทนาธรรมที่บ้านซ. พัฒนเวศม์ เช้า15/12/68

เดี๋ยวนี้เป็นเรา อุปาทานยึดมั่นแค่ไหน?! ถ้าเข้าใจธรรมะชัดเจน ... อุปาทานทั้งวัน

ตื่นขึ้นมาก็เราแล้ว นั่นแหละอาสวะ จะไม่เป็นอาสวะได้อย่างไร?! จะเถียงพระพุทธเจ้าไหม??

ตื่นขึ้นมาก็เป็นเราแล้ว ... ใครตื่น ... เราตื่น ... นั่นแหละเป็นอกุศลหรือเปล่า?! เป็นอกุศลอะไร?! เป็นทิฏฐิ ... ทิฏฐาสวะแน่นอน ... ไม่ต้องสงสัยอาสวะมันแทรกอยู่ในความเป็นเรา

ไม่สามารถจะรู้ความจริงได้ถ้าไม่ฟังด้วยความมั่นคงว่าถูกต้องหรืออะไร ... สิ่งที่ปรากฏไม่ได้ปรากฏตามความเป็นจริง นี่แน่นอนที่สุด เพราะฉะนั้นรู้จักพระพุทธเจ้าแค่ไหน? เริ่มรู้จักเมื่อเข้าใจ ถ้าไม่เข้าใจในความลึกซึ้ง ... ไม่เห็นความลึกซึ้งของพระปัญญา ... ไม่รู้จักพระพุทธเจ้า

เพราะฉะนั้นฟังไป ... ความไม่รู้กับกิเลสติดข้องแค่ไหนในชีวิตที่ผ่านมาทุกชาติและกี่ชาติแล้วนับไม่ถ้วน ... กว่าจะรู้ความจริงต้องมั่นคงว่ามีหนทางเดียวคือเข้าใจจากการฟัง คิดเองไม่ได้ ฟังเผินก็ไม่ได้ ต้องไตร่ตรองจนเริ่มเข้าใจถูกต้อง ... หนทางเดียว ... นั่นคืออริยสัจจธรรมที่สี่รอบที่หนึ่ง ไม่เช่นนั้นไม่มีวันรู้จักพระพุทธเจ้า แค่รัตนตรัยเป็นรัตนะได้อย่างไร?!

สัจจบารมี ตรงต่อความเป็นจริงจึงจะรู้ว่าแสนไกล ไม่มีใครประมาทเลย ทุกชาติเกิดมาเป็นโน่นเป็นนี่ หารู้ไม่ว่าสะสมมากแค่ไหนที่อยู่ในใจเหมือนก้อนหิมะที่อยู่ในน้ำแข็ง ... โผล่เม็ดเดียวข้างใต้เท่าไหร่?? เพราะฉะนั้นที่สะสมไว้กี่กัปมาแล้วในจิตแต่ละหนึ่งขณะ อะไรที่โผล่มา??

ไม่รู้เดี๋ยวนี้ ... แต่อยากรู้อะไรที่สะสมมา แล้วจะรู้ไหม? หนทางยังไม่รู้แล้วก็หวัง ... แล้วจะหมดเราเมื่อไหร่?!

ยินดีในความดีของทุกท่านค่ะ