คำพยากรณ์อายุของพระพุทธศาสนา

พระพุทธศาสนาจะดำรงต่อไปได้ ต่อเมื่อมีผู้ศึกษาพระธรรม คำสอนของพระผู้มีพระภาค ถ้ามีพระไตรปิฎกและอรรถกถา แต่ไม่มีการศึกษา ไม่มีการเข้าใจข้อความในพระธรรมนั้นเลย ก็ไม่ชื่อว่าพระศาสนายังดำรงอยู่ ซึ่งพระศาสนาจะเสื่อมจากพระธรรมก่อน และจะค่อยๆ เสื่อมโดยพระวินัย จนกระทั่งถึงกาลสมัยที่ผู้ที่เป็นภิกษุจะมีแต่เพียงผ้ากาสายะทัดหูหรือห้อยหูหรือเพียงเล็กๆ น้อยๆ ที่เป็นเครื่องหมายแสดงว่าเป็นบรรพชิตเท่านั้นเอง

รับฟัง ...

พระพุทธศาสนาจะมีอายุ ๕,๐๐๐ ปี

เรื่องของคำพยากรณ์ที่ว่า พระพุทธศาสนาจะมีอายุ ๕,๐๐๐ ปี ก็มีกล่าวไว้ในอรรถกถาของพระวินัยปิฎก คือ สมันตปาสาทิกา เมื่อครั้งที่พระนางมหาปชาบดีโคตมีได้ทูลขอบรรพชา พระผู้มีพระภาคก็ได้ทรงแสดงไว้

แต่ถ้าพิจารณาถึงเหตุการณ์ของโลกจะเห็นได้ว่า ในยุคนี้สมัยนี้ยังไม่ถึง ๕,๐๐๐ ปี เพียงแค่ ๒,๕๐๐ กว่าปี มีผู้ใดที่ศึกษาพระพุทธศาสนามากหรือน้อย ในแต่ละแห่งในโลก ซึ่งก็พอจะเห็นได้ว่า พระพุทธศาสนาจะคงอยู่ถึง ๕,๐๐๐ ปีหรือไม่

สำหรับการที่ศาสนาจะอันตรธาน ก็จะค่อยๆ อันตรธานไป คือ พระไตรปิฎก ๓ ปิฎกนั้น ได้แก่ พระวินัยปิฎก ๑ พระสุตตันตปิฎก ๑ พระอภิธรรมปิฎก ๑ พระอภิธรรมปิฎกจะอันตรธานก่อน และคัมภีร์สุดท้ายซึ่งเป็นคัมภีร์ที่ละเอียดสุขุมมาก คือ คัมภีร์ปัฏฐาน ซึ่งแสดงเหตุปัจจัยของสภาพธรรมทั้งหลายจะอันตรธานก่อน และถอยไปๆ เรื่อยๆ จนกระทั่งถึงพระสุตตันตปิฎก และพระวินัยปิฎก

ผู้ที่เกิดในยุคนี้สมัยนี้ คือ ใน พ.ศ. ๒,๕๐๐ กว่าปี ซึ่งยังไม่ถึง ๕,๐๐๐ ปี ก็คงพอจะพิจารณาเหตุการณ์ของพระพุทธศาสนาได้ว่า ในยุคนี้พระพุทธศาสนายังจะสามารถดำเนินต่อไปได้อีกนานไหม

เพราะฉะนั้น พระพุทธศาสนาจะดำรงต่อไปได้ ต่อเมื่อมีผู้ศึกษาพระธรรม คำสอนของพระผู้มีพระภาค ถ้ามีพระไตรปิฎกและอรรถกถา แต่ไม่มีการศึกษา ไม่มีการเข้าใจข้อความในพระธรรมนั้นเลย ก็ไม่ชื่อว่าพระศาสนายังดำรงอยู่ ซึ่งพระศาสนาจะเสื่อมจากพระธรรมก่อน และจะค่อยๆ เสื่อมโดยพระวินัย จนกระทั่งถึงกาลสมัยที่ผู้ที่เป็นภิกษุจะมีแต่เพียงผ้ากาสายะทัดหูหรือห้อยหูหรือเพียงเล็กๆ น้อยๆ ที่เป็นเครื่องหมายแสดงว่าเป็นบรรพชิตเท่านั้นเอง เพราะว่าความเป็นบรรพชิตไม่ใช่อยู่ที่ผ้ากาสายะ แต่อยู่ที่พระวินัยบัญญัติ [ตอนที่ 1614]