ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๗๑๙

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุญาตแบ่งปันข้อความธรรม (ปันธรรม) ที่ได้จากการฟังพระธรรมจากท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ในแต่ละครั้ง รวบรวมเป็นธรรมเตือนใจเพื่อศึกษา และพิจารณาร่วมกัน เพื่อความเข้าใจธรรม (ปัญญ์ธรรม) ตามความเป็นจริง ซึ่งเป็นข้อความที่สั้นบ้าง ยาวบ้าง แต่ก็มีอรรถที่สมบูรณ์ พอที่จะเข้าใจได้ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างยิ่ง ดังนี้

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๗๑๙

~ พระคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงตรัสรู้ความละเอียดและลึกซึ้งอย่างยิ่งของธรรม นานมาแล้วจนกระทั่งเดี๋ยวนี้จนกระทั่งต่อไปข้างหน้า ใครจะช่วย ใครเป็นที่พึ่ง เพราะฉะนั้น การพึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พึ่งเดี๋ยวนี้วันนี้ ด้วยความเคารพสูงสุด ไม่ประมาท "จงยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อม" ถ้าไม่ใช่เดี๋ยวนี้ก็ประมาทแล้ว

~ ฟังคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเพื่อที่จะระลึก เพื่อที่จะปลูกฝังความมั่นคงในการที่จะรู้ความจริงได้ แต่ต้องด้วยวิริยะความพากเพียรเท่าไหร่ที่จะไม่ละเลยการฟังการไตร่ตรองการเริ่มขัดเกลากิเลส ถ้าเดี๋ยวนี้ทำยาก ต่อไปจะยากขึ้นหรือจะง่ายขึ้น? เห็นโทษไหม เพราะฉะนั้น เดี๋ยวนี้เลยถ้าเป็นไปได้

~ ทุกครั้งที่รู้ว่าธรรมยาก เริ่มรู้ความหมายของคำว่า “พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า” เริ่มเข้าใจความหมายของคำว่า “ตรัสรู้” เพราะอะไร? แต่ละคำ พูดถึงสิ่งที่มีจริงแน่นอน และมีจริงเดี๋ยวนี้ด้วย ใครเคยคิดถึง “สิ่งที่มีจริงเดี๋ยวนี้” บ้าง? มีแต่คิดถึงเรื่องอื่นทั้งวัน ถ้าไม่ได้ฟังคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จะรู้ไหมว่าทุกคำของพระองค์กล่าวถึงสัจจะความจริงถึงที่สุดของสิ่งที่กำลังมี

~ บูชาพระคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ประเสริฐสูงสุด คือ ศึกษาคำของพระองค์ ดำรงคำสอนของพระองค์ ไม่ให้เสื่อมคลายไปจากความเข้าใจที่ถูกต้อง ไม่ไปคิดว่าง่ายแล้วไปทำสิ่งต่างๆ ซึ่งไม่ใช่คำสอนของพระองค์

~ คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เหนือคำของใครทั้งสิ้น เพราะว่าทำให้สามารถเข้าใจถูกต้อง รู้ความจริงของสิ่งที่กำลังมีเดี๋ยวนี้ ประเสริฐที่สุดที่จะเข้าใจถูกต้องในสิ่งที่กำลังมี ซึ่งไม่สามารถจะรู้ได้จากไหนทั้งสิ้น นอกจากอาศัยคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

~ ชาวพุทธคือผู้ที่ได้เข้าใจความจริงที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง อะไรผิด อะไรถูก อะไรดี อะไรชั่ว โดยละเอียดอย่างยิ่ง เพราะฉะนั้น ถ้ามีความเข้าใจอย่างนี้ ความเข้าใจถูกต้องว่าอะไรดี ก็จะไม่ทําดีหรือ ถ้ารู้ว่าอะไรชั่ว จะไม่งดเว้นความชั่วหรือ

*** ~ สามารถที่จะเห็นโทษของตัวเองได้เมื่อไหร่ ลึกเท่าไหร่ นั่นแหละเป็นประโยชน์สูงสุด***

*** ~ งานใหญ่ที่สุดในสังสารวัฏฏ์ คือ งานละกิเลส ใครจะมีกำลังใจที่มั่นคงพอที่จะรู้ว่ากิเลสมาในรูปแบบต่างๆ สารพัด ถ้าไม่รู้จริงๆ จะไม่สามารถมีกำลังใจที่จะฟันฝ่ากิเลสที่มองเห็นในชีวิตประจำวัน ถ้าไม่เห็นกิเลสในชีวิตประจำวันไม่มีทางละ***

~ ได้ยินคำว่า "ละกิเลส ดับกิเลส" เป็นคำที่น่ายินดีไหมที่จะมีโอกาสถึงขณะที่ดับกิเลส คำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าชี้ให้เห็นโทษของเรา ถูกต้องไหม

*** ~ ใครจะชี้โทษของเราได้ ทั้งๆ ที่มีโทษเต็มหัวใจก็ไม่เห็น แต่คำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าลึกซึ้งควรค่าที่สุดที่จะเก็บไว้ในหทัยเพื่อที่จะสะสมที่จะค่อยๆ เพิ่มพูนกำลังใจที่จะรู้ว่าทางถูกมี แสงสว่างมี แสนที่จะไกล แต่ถ้าไม่เริ่มเดี๋ยวนี้ ไม่ถึง***

~ ต้องไม่ลืมทุกคำ คำว่า ธรรม หมายถึง สิ่งที่มีจริงแน่นอน แข็งจะเป็นใครไม่ได้ เห็นจะเป็นใครไม่ได้ จำจะเป็นใครไม่ได้ เป็นแต่ละธรรมที่เป็นอย่างนั้น หลากหลายมาก จนกว่าจะรู้ทั่ว ในสิ่งที่มีตามปกติ

~ หนทางเดียวที่จะต่อสู้ที่จะเป็นเครื่องมือให้อกุศลมีกำลังอ่อนลงคือเข้าใจประโยชน์ของคุณความดีแม้เพียงเล็กน้อย เห็นไหม คุณความดีแม้เพียงเล็กน้อย ลองหา หาเจอไหม ถ้าหาไม่เจอ กิเลสก็เพิ่มต่อไป

~ ชีวิตจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่ไม่มีใครรู้เลย เดี๋ยวนี้ก็ได้ เพราะฉะนั้น “ทำความดีและเข้าใจพระธรรม” หวังว่าทุกคนจะมั่นคงในพระธรรมยิ่งขึ้น เพราะเป็นประโยชน์สูงสุด ไม่มีประโยชน์ใดเท่าเทียมได้เลย เพราะประโยชน์สูงสุด ก็คือ ได้เข้าใจความจริงขณะนี้ว่า ไม่มีเรา ทุกอย่างเป็นสิ่งที่มีจริงที่เกิดขึ้นตามเหตุตามปัจจัย

~ เกิดมามีโอกาสได้ฟังคำที่ยากที่จะได้ฟัง ฟังแล้ว ความลึกซึ้งต้องไตร่ตรองจนกระทั่งเห็นความละเอียดอย่างยิ่งและอบรมความเข้าใจเท่านั้นเอง เพราะเป็นหน้าที่ของธรรมที่เป็นปัญญาที่สามารถรู้ความจริงทีละเล็กทีละน้อย ค่อยๆ ดำเนินไป

~ แม้ขณะของกุศลเพียงเล็กน้อย ยังเกิดไม่ได้ จะหวังมีกุศลมากๆ
พอที่จะสู้กับอกุศลได้ไหม? ถ้าเมื่อมีโอกาสที่กุศลจะเกิด แล้วไม่กระทำสิ่งที่เป็นกุศลทันที โอกาสนั้นก็พลาดไปแล้ว

~ ความละเอียดในการเข้าใจโทษของอกุศลและเข้าใจประโยชน์ของกุศล จะเป็นปัจจัยที่ทำให้ค่อยๆ สามารถที่จะละอกุศลได้ อกุศลมากมายมหาศาลแค่วันนี้มีอกุศลเท่าไหร่พอที่จะละได้บ้าง เห็นไหม แค่วันเดียว แล้วอย่างไร ทุกวันในสังสารวัฏฏ์ต่อไปอีกกว่าจะจากโลกนี้ไป แบกไปเท่าไหร่ทับถมไปเท่าไหร่ เพราะฉะนั้น ต้องเป็นผู้ที่เห็นประโยชน์จริงๆ ของคำที่กล่าวถึงความจริงถึงที่สุดของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ประโยชน์มหาศาล เพราะฉะนั้น คุณของพระองค์ไม่มีทางที่จะเปรียบได้เลยที่สามารถที่จะทำให้เห็นโทษของอกุศลที่สะสมมามหาศาลจนกระทั่งค่อยๆ มีความเพียรที่จะรู้ว่า หนทางเดียว ก็คือ "ทำความดีได้ไหมวันนี้"

~ ทุกอย่างไม่เว้นเลยทั้งสิ้น เป็นธรรม แต่ละคำเปลี่ยนไม่ได้เลย คำใดที่ตรัสไว้แล้วจากการที่ได้ทรงตรัสรู้ ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้ แต่ผู้ที่ฟัง ต้องเข้าใจจริงๆ ไม่ละเลย ธรรม คือ สิ่งที่มีจริง ต้องเป็นผู้ที่ละเอียดว่าขณะนี้ อะไรมีจริง? มิฉะนั้น ก็ไม่สามารถที่จะเข้าใจความหมายของคำว่าธรรมได้

~ เราติดข้องในสิ่งที่ไม่มี เพราะเหตุว่าขณะนี้ทุกสิ่งที่มีขณะนี้ ผู้ที่ทรงตรัสรู้ทรงแสดงความจริงว่าสิ่งนั้นเกิดแล้วดับแล้วไม่กลับมาอีก

*** ~ เขาไม่ดีแล้วเราโกรธเขา ประโยชน์อยู่ตรงไหน? เพราะฉะนั้น ถ้าใครก็ตามที่เป็นคนที่ทำผิดชั่วร้ายสาหัส เขาต้องการเพื่อนไหมสักคนหนึ่งที่เห็นใจ ถ้าเราสามารถเป็นผู้ที่หวังดีต่อเขา หวังให้เขาเป็นคนดี หวังอย่างไรก็ได้ที่จะช่วยเขาดีกว่าไหม ดีกว่าไปนั่งคิดถึงความไม่ดีของเขาแล้วก็โกรธเอาๆ ขณะที่โกรธเอาๆ ใครไม่ดี ต้องตรง***

~ ใครว่าเรา ใครโกรธเรา เขาไม่ดีใช่ไหม? อกุศลใช่ไหม? อกุศลเป็นความไม่ดี เขาว่าเรา ถ้าเราโกรธเขา เราไม่ดีทันที

~ เกิดมาแล้ว ก็มีเห็น มีได้ยิน มีได้กลิ่น มีลิ้มรส มีคิดนึก มีชอบ มีไม่ชอบในสิ่งที่ปรากฏ แต่มีความละเอียดอย่างยิ่งแต่ละหนึ่งซึ่งไม่ใช่เรา เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย ถ้าไม่รู้อย่างนี้ ก็ไม่มีอะไรที่จะทำให้คิดว่าทำไมไม่ใช่เรา

*** ~ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รักเราเลย ไม่ชอบเราเลย เห็นว่าเป็นศัตรูปานใด แต่ถ้าเราสามารถทำให้เขาเข้าใจถูกต้องได้ เราก็จะทำ นั่นคือความเป็นมิตรความหวังดีถึงที่สุด คือ ไม่หวั่นไหวที่จะทำทุกอย่างให้คนอื่นได้มีความเข้าใจที่ถูกต้อง***

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ผ่านมาได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๗๑๘

... กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์
ที่เคารพยิ่ง
และยินดีในกุศลของทุกๆ ท่านครับ ...