ถึงพระธรรมเป็นสรณะ_นัอมประพฤติปฏิบัติตามพระธรรม

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ส่วนใหญ่กล่าวคำขอถึงพระผู้มีพระภาค พระธรรม และพระสงฆ์เป็นสรณะ จบ เร็วมาก ไม่ได้คิดอะไรมากกว่านั้นเลย แต่ถ้าเป็นผู้ที่ละเอียด ขณะใดที่ขอถึง พระผู้มีพระภาค พระธรรม และพระสงฆ์เป็นสรณะ ที่จะมีพระธรรมเป็นสรณะได้ จริงๆ ไม่ใช่เพียงฟัง และไม่ใช่เพียงศึกษา ไม่ใช่เพียงรู้ว่ามีจิตเท่าไร มีเจตสิกเท่าไร แต่ไม่ได้น้อมประพฤติปฏิบัติ เพราะ ในขณะที่ขอถึงพระธรรมนั้น ลืมว่าควรที่จะ ขอถึง คือ ขอประพฤติปฏิบัติตามพระธรรม

เพราะฉะนั้น ทุกครั้งที่กล่าวคำว่า ขอถึงพระธรรมเป็นสรณะ ขอให้น้อมจิต คิดว่า ขอปฏิบัติตามพระธรรมด้วย ขอประพฤติปฏิบัติตามพระธรรม ถ้าเป็นอย่างนี้บ่อยๆ จิตจะอ่อนโยนจริงๆ และจะเป็นผู้ที่ละเอียดขึ้น แม้ว่ายังมีกิเลสอยู่ แต่สติ ก็ระลึกได้ว่า ขณะใดเป็นอกุศลและขณะใดเป็นกุศล โดยเฉพาะเมื่อได้ศึกษาเรื่องโสภณสาธารณเจตสิกแต่ละดวง จะเห็นความสำคัญว่า จะขาดโสภณสาธารณเจตสิกดวงหนึ่งดวงใดไม่ได้จริงๆ ในการที่กุศลจิตจะเกิดแต่ละขณะ แม้แต่ในการที่จะพิจารณาเหตุการณ์แต่ละเหตุการณ์เพื่อที่จะเป็นผู้ที่ยุติธรรม เป็นผู้ตรง และแม้แต่จะรู้ว่า ใครถูก ใครผิด หรือรู้ว่าความจริงเป็นอย่างไร ขณะนั้นยังต้องพิจารณาจิต ของตนเองว่า เมื่อรู้แล้ว หวั่นไหว เอนเอียง และชังในผู้ที่ประพฤติผิดหรือเปล่า

แนวทางเจริญวิปัสสนา ครั้งที่ 1625

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง