หลงว่าเป็นเราด้วยความไม่รู้

การได้เกิดมาเป็นมนุษย์พร้อมทั้งได้พบกัลยาณมิตร ที่ให้ความเข้าใจพระธรรมที่ถูกต้องนั้น เป็นสิ่งที่ได้โดยยากแสนยากในสังสารวัฏฏ์ ดังนั้น บุคคลผู้ที่เห็นคุณค่าของพระธรรม จะไม่ว่างเว้นจากการฟังพระธรรม เพื่อสะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกไปตามลำดับ เพราะในบรรดาสภาพธรรมที่เกิดดับทั้งหมด ความเข้าใจถูกเห็นถูกหรือปัญญานั้น ประเสริฐที่สุด เป็นธรรมที่เป็นที่พึ่งที่แท้จริงในชีวิต จากที่มากไปด้วยความไม่รู้และกิเลสทั้งหลาย ปัญญาก็จะค่อยๆ ขัดเกลาสิ่งที่ไม่ดีเหล่านั้นออกไปได้ บุคคลผู้มีปัญญา ย่อมจะมีชีวิตดีงาม ทั้งกาย วาจา และใจ ไม่ทำให้ตนเองและผู้อื่นเกิดความเดือดร้อน

เพราะฉะนั้น เมื่อวันนี้ยังมีชีวิตอยู่ ทุกๆ วันที่เหลืออยู่นี้จึงเป็นโอกาสที่ดี ที่จะได้เจริญปัญญา และเจริญกุศลทุกประการ สะสมไว้เป็นที่พึ่งให้กับตนเองต่อไป ในชีวิตอันน้อยนิดนี้ จึงจะเป็นผู้ที่อยู่อย่างไม่สูญเปล่า เป็นผู้ที่ไม่ว่างเปล่าจากประโยชน์อย่างแท้จริง

ปัญญาสำเร็จจากการฟังเจริญขึ้น วันหนึ่งจะถึงการประจักษ์แจ้งความจริงตรงตามที่ได้ฟังทุกอย่าง ไม่คลาดเคลื่อน

ตลอดชีวิตก็คือธรรมทั้งหมด ย่อยลงไปแต่ละขณะ
จะไม่พ้นจากธรรมแต่ละประเภทเลย

ก่อนอื่นต้องรู้ความเป็นธรรมที่มีในขณะนี้
ไม่ใช่พยายามไปรู้สิ่งที่ไม่ปรากฏ
เพราะอนัตตา คือคาดหวังไม่ได้ว่าอะไรปรากฏ

กุศลใดไม่ขัดเกลาอวิชชา
กุศลนั้นไม่อาจออกจากสังสารวัฏฏ์ได้

ความไม่ประมาท
เพื่อให้เข้าใจประโยชน์ของธรรมในขณะนี้
คือให้เข้าใจสภาพธรรมที่กำลังมีในขณะนี้
เพราะความประมาท
คือ ฟังว่ามีจิต เจตสิก แต่ไม่รู้ว่ามี

โดยคณะสหายธรรม

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ ด้วยความเคารพยิ่ง

ยินดีในกุศลจิตครับ

กราบบูชาคุณพระรัตนตรัยเหนือเศียรเกล้า

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ที่เคารพอย่างสูงยิ่ง

ยินดีในกุศลจิตค่ะ