ประโยชน์ของการอุบัติขึ้นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ประโยชน์ของการอุบัติขึ้น
ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
เมื่อไม่มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สัตว์มีดวงตามืดบอด หลงทางในทางกันดารด้วยอกุศล คือ โลภะ โทสะ โมหะ โดยไม่เห็นโทษภัย ซึ่งขณะนี้ก็ไม่รู้ว่ากำลังอยู่ในทางกันดาร
เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงอุบัติขึ้น ทรงสอนให้รู้ลักษณะของ
สภาพธรรมตามความเป็นจริง ต่างจากความเห็นว่าเที่ยงบ้าง สูญบ้าง เป็นต้น จนสัตว์ประจักษ์แจ้งความจริง พ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง
กามคุณซึ่งได้แก่ รูป รส กลิ่น เสียง โผฏฐัพพะ ที่ว่าเป็นของที่ยืมมา คือต้องคืนกลับไป ไม่ใช่เจ้าของตลอดกาล ไม่ว่าจะช้าเร็ว วันหนึ่งก็ต้องถึงวันตาย ที่จะคืนไม่กลับมาอีกเลย
ที่ว่าฝัน คือ ตื่นแล้วไม่มี ฝันหลายอย่างแต่ว่าตื่นแล้วไม่มีสักอย่าง
ขณะนี้กำลังฝันหรือไม่? เพราะสิ่งที่ปรากฏให้เห็นเพียงชั่วคราวแล้วดับไปไม่เหลือเลย ไม่กลับมาอีก ฝันมานานมากแล้วหรือไม่? เริ่มฝันตั้งแต่เกิด มีทุกอย่างที่จำไว้ว่าสิ่งที่ปรากฏ
เป็นคนนั้น สิ่งนั้นจริงๆ แม้เดี๋ยวนี้ก็ยังจำว่ามีอยู่ ทั้งที่ไม่มีอะไรเลย คือปรากฏแล้วหมดไป
(บัวบานงดงาม เพียงลมพัด กลีบร่วงโรย ชั่วคราว เกิดแล้ว
ดับแล้ว ไม่เหลือ ไม่กลับมาอีกเลยในสังสารวัฏฏ์)
ปัญญาไม่สามารถจะเจริญขึ้นได้ ภายในระยะเวลาอันสั้น ต้องค่อยๆ ฟัง ค่อยๆ ศึกษา ไปตามลำดับ เพียงแค่วันนี้ พรุ่งนี้ หรือชาตินี้ ยังไม่พอ ต้องสะสมความเข้าใจต่อไปอีก เป็นเวลาอันยาวนาน (จิรกาลภาวนา) ซึ่งมีข้ออุปมา เหมือนการจับด้ามมีด เมื่อจับบ่อยๆ นานๆ รอยสึกย่อมปรากฏได้ ปัญญาก็เช่นกัน ต้องอาศัยกาลเวลาอันยาวนาน ในการสะสม ในการอบรม จึงจะเจริญขึ้นได้ เพราะฉะนั้น ในแต่ละภพ ในแต่ละชาติ มีชีวิตอยู่ ก็เพื่อได้ฟังพระธรรม ได้สะสมอบรมเจริญปัญญา เพื่อความเข้าใจถูก เห็นถูก ยิ่งขึ้น ไม่ขาดการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม สะสมปัญญาต่อไป
ไม่ประมาทในชีวิตอันมีประมาณน้อย
ไม่ประมาทในการเจริญกุศลทุกประการ
และไม่ขาดการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม
อบรมเจริญปัญญา สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกไปตามลำดับ
เพราะกุศลธรรมทั้งหลายเท่านั้น
ที่จะเป็นที่พึ่งแท้จริงสำหรับทุกคน
โดยคณะสหายธรรม
