ขณะที่เจริญสติ ไม่ใช่รู้ขั้นฟัง

เมื่อระลึกได้แล้ว ก็รู้ลักษณะของสิ่งหนึ่งสิ่งใด จะเป็นทางตาก็ได้ ทางหูก็ได้ ทางจมูกก็ได้ ทางลิ้นก็ได้ ทางกายก็ได้ ทางใจก็ได้

ในขณะที่มีสติรู้ลักษณะทุกอย่างที่ปรากฏให้เห็นว่า เป็นธรรมชาติที่ต่างกันนั้น มีลักษณะปรากฏว่าต่างกัน กลิ่นกับเสียง ต่างกันหรือไม่ต่างกัน ต่างกัน กลิ่นเป็นลักษณะที่ปรากฏทางจมูก เสียงเป็นลักษณะที่ปรากฏทางหู ไม่ใช่ลักษณะเดียวกัน แต่เป็นของจริงทั้งสองอย่าง กลิ่นก็เป็นของจริง เสียงก็เป็นของจริง

ผู้ที่หลงลืมสติ ได้ยินก็ไม่ได้ระลึกรู้ลักษณะของเสียง ไม่ได้ระลึกรู้ว่า ที่กำลังได้ยินนี้เป็นสภาพรู้ แต่ผู้ไม่หลงลืมสติระลึกได้ว่า ควรรู้ความจริงของสิ่งที่ปรากฏทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจนั่นเอง เมื่อระลึกได้แล้วก็รู้ลักษณะของสิ่งหนึ่งสิ่งใด จะเป็นทางตาก็ได้ ทางหูก็ได้ ทางจมูกก็ได้ ทางลิ้นก็ได้ ทางกายก็ได้ ทางใจก็ได้

ทางกายในขณะที่มีสติ แล้วก็รู้ลักษณะของสิ่งที่ปรากฏทางกายนั้น จะมีลักษณะอะไรปรากฏให้รู้ทางกาย ที่ว่ามีสติมีการระลึกรู้ ก็ต้องหมายความว่า มีสิ่งที่สติกำลังรู้ลักษณะอยู่ จึงจะเรียกว่ามีสติระลึกรู้ที่ลักษณะของสิ่งที่กำลังปรากฏ เพราะฉะนั้น ทางกายสติระลึกรู้อะไร ถ้าหาไม่ได้ ปัญญาก็ไม่เกิด เป็นการคิด เป็นการฟัง เป็นการรู้โดยการเรียน แต่ว่าขณะที่เจริญสติ ไม่ใช่รู้ขั้นฟัง แต่ในขณะนั้นรู้เพราะสติกำลังรู้ลักษณะของสิ่งที่ปรากฏจริงๆ เพราะฉะนั้น ทางกายมีลักษณะอะไรที่เป็นของจริง ที่ปรากฏให้รู้ได้ทางกาย [ตอนที่ 42]

รับฟัง ... เกิดนิมิต ภาพหลอน