งามเพราะความเข้าใจธรรม

* งาม คือสภาพธรรมที่ดีงาม (โสภณธรรม) เช่น ศรัทธา (สภาพที่ผ่องใสปราศจากอกุศล) สติ (สภาพที่ระลึกได้ในทางที่ดีงาม) หิริ (สภาพที่ละอายในความเป็นอกุศล) โอตตัปปะ (สภาพที่เกรงในความเป็นอกุศล) อโลภะ (สภาพที่ไม่ติดข้อง) อโทสะ (สภาพที่ไม่เดือดร้อนขุ่นเคือง) ฯลฯ และปัญญา (สภาพที่เข้าใจถูกตามความเป็นจริง)

* เมื่อสภาพที่ดีงามเหล่านี้เกิดประกอบพร้อมกับจิต ก็จะปรุงแต่งจิตในขณะนั้นให้ดีงาม โดยเฉพาะปัญญา ซึ่งจะปรุงแต่งจิตและสภาพที่เกิดกับจิต (เจตสิก) ทั้งหมดในขณะนั้น ให้เป็นสภาพที่ดีงามด้วยความเข้าใจถูกต้องตรงตามความเป็นจริง

* ปัญญาในพระพุทธศาสนา คือความเข้าใจในความเป็นธรรมที่ไม่ใช่ตัวตน ซึ่งเริ่มตั้งแต่ขั้นการฟังพระธรรม ไตร่ตรองตามคำจริงของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ขั้นระลึกรู้ตรงลักษณะสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ (ไม่ใช่การคิด) และขั้นประจักษ์แจ้งในความเป็นธรรมที่ไม่ใช่เรา สามารถละคลาย ขัดเกลา และดับกิเลสได้ตามลำดับ จึงถึงความงามอย่างยิ่ง

* ดังนั้นใครก็ตาม ที่ฟังพระธรรมอบรมปัญญา ก็ค่อยๆ งามขึ้นๆ

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม