คิดถึงความไม่ดีคนอื่น ลืมความไม่ดีของตัวเอง

คิดถึงอกุศลของเขา เลยลืมอกุศลของเรา แต่ถ้าเป็นผู้ฉลาดจริงๆ สติจะเกิดระลึกรู้จิตที่กำลังคิดในขณะนั้นว่า คิดถึงบุคคลนั้นด้วยเมตตาหรือเปล่า เขาไม่ดีนั้นเรื่องของเขา ถ้าจิตของเราไม่ดีด้วยในขณะที่คิดถึงเขา ขณะนั้นก็ไม่ดีทั้งคู่ แต่ถ้าความไม่ดี จิตไม่ดีเป็นเรื่องของเขา แต่เรามีเมตตาต่อบุคคลนั้นได้ ขณะนั้นก็เป็นกุศลจิตของเราที่เห็นโทษว่า ถ้าไม่เมตตาขณะใด ขณะนั้นก็เป็นอกุศล

ใครไม่ดีนั้น เรื่องของคนอื่นทั้งหมด ถ้าสามารถจะอนุเคราะห์เกื้อกูลได้ ควรทำ แต่ถ้าไม่สามารถอนุเคราะห์เกื้อกูลได้ แม้ว่าจะไม่ใกล้ชิด แต่ก็มีเมตตาได้ การใกล้ชิดอาจจะทำให้เกิดอกุศลมากมายเพิ่มขึ้น แต่ว่าถ้าไม่ใกล้ชิดและมีเมตตา เวลาถึงกาลที่จะอนุเคราะห์ก็อนุเคราะห์ด้วยเมตตาได้