การแบ่งวัยทางพุทธศาสนา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๗ - หน้าที่ ๔๘

บทว่า ทเสวิมา วสฺสทสา ความว่า ดูก่อนมหาราชเจ้า เพราะชีวิตของสัตว์ทั้งหลายในมนุษยโลกนี้ มีกำหนดสิบปี สิบหน คือ ร้อยปีเท่านั้น ด้วยสามารถแห่งหมวดสิบเหล่านี้ คือ

มันททสกะ สิบปีแห่งความเป็นเด็กอ่อน ๑

ขิฑฑาทสกะ สิบปีแห่งการเล่นคึกคะนอง ๑

วัณณทสกะ สิบปีแห่งความสวยงาม ๑

พลทสกะ สิบปีแห่งความมีกำลังสมบูรณ์ ๑

ปัญญาทสกะ สิบปีแห่งความมีปัญญารอบรู้ ๑

หานิทสกะ สิบปีแห่งความเสื่อม ๑

ปัพภารทสกะ สิบปีแห่งความมีกายเงื้อมไปข้างหน้า ๑

วังกทสกะ สิบปีแห่งความมีกายคดโกง ๑

โมมูหทสกะ สิบปีแห่งความหลงเลอะเลือน ๑

สยนทสกะ สิบปีแห่งการนอนอยู่กับที่ ๑

ข้อความบางตอนจากคำบรรยายของท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ มีว่า

~ การที่จะเห็นว่ารูปไม่เที่ยง ไม่ต้องรอจนกระทั่งถึงวันตาย ถึงจะคิดว่าไม่เที่ยง แม้ในขณะที่ยังไม่ถึงวันตาย รูปก็เปลี่ยนแปลงไม่เที่ยงอยู่แล้ว

~ ที่จะพิจารณาก็คือว่า พิจารณาแต่ละทสกะว่า รูปที่เป็นไปแล้วในทสกะที่ ๑ ไม่ทันถึงทสกะอื่นเลย ย่อมดับไปในทสกะนั้นนั่นแล เพราะฉะนั้น จึงไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา

...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ