ต้องการศึกษาเกี่ยวกับ "การแบ่งวัยในพุทธศาสนา" เพิ่มเติมค่ะ ได้ฟังจากทางวิทยุออนไลน์ แต่หาข้อมูลไม่พบในกลูเกิลค่ะ ไม่ทราบว่า จะหาได้จากที่ใดบ้าง กราบ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลค่ะ

พุทธศาสนา แบ่งวัยออกเป็น 10 วัยๆ ละ 10 ปี คือ.......

1) มันททสกะ วัยอ่อน 1 - 10 ปี ยังเป็นทารก

2) ขิททาทสกะ วัยเล่น 10 - 20 ปี ชอบสนุก กำลังกินกำลังนอน

3) วัณณทสกะ วัยงาม 20 - 30 ปี กำลังรักสวยรักงาม

4) พลทสกะ วัยมีกำลัง 30 - 40 ปี ทำการงานตั้งเนื้อตั้งตัว

5) ปัญญาทสกะ วัยมีปัญญา (ทางพุทธะ) 40 - 50 ปี

6) หานิทสกะ วัยเลื่อม 50 - 60 ปี กำลังกายถดถอยลง

7) ปัพภารทสกะ วัยชรา 60 - 70 ปี ร่วงโรย ตาฟาง หูตึง

8) วังกทสะ วัยหลังโกง 70 - 80 ปี หลังค้อมค่อมใช้ไม้เท้า

9) โมมูหทสกะ วัยหลัง 80 - 90 ปี ความทรงจำเลอะเลือน ลืมหลง

10) สยนทสกะ วัยนอน 90 - 100 ปี รับแขกในที่นอน ลุกไม่ไหวแล้ว

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๗ - หน้าที่ ๔๘
บทว่า ทเสวิมา วสฺสทสา ความว่า ดูก่อนมหาราชเจ้า เพราะชีวิตของสัตว์ทั้งหลายในมนุษยโลกนี้ มีกำหนดสิบปี สิบหน คือ ร้อยปีเท่านั้น ด้วยสามารถแห่งหมวดสิบเหล่านี้ คือ

มันททสกะ สิบปีแห่งความเป็นเด็กอ่อน ๑

ขิฑฑาทสกะ สิบปีแห่งการเล่นคึกคะนอง ๑

วัณณทสกะ สิบปีแห่งความสวยงาม ๑

พลทสกะ สิบปีแห่งความมีกำลังสมบูรณ์ ๑

ปัญญาทสกะ สิบปีแห่งความมีปัญญารอบรู้ ๑

หานิทสกะ สิบปีแห่งความเสื่อม ๑

ปัพภารทสกะ สิบปีแห่งความมีกายเงื้อมไปข้างหน้า ๑

วังกทสกะ สิบปีแห่งความมีกายคดโกง ๑

โมมูหทสกะ สิบปีแห่งความหลงเลอะเลือน ๑

สยนทสกะ สิบปีแห่งการนอนอยู่กับที่ ๑

ข้อความบางตอนจากคำบรรยายของท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ มีว่า

~ การที่จะเห็นว่ารูปไม่เที่ยง ไม่ต้องรอจนกระทั่งถึงวันตาย ถึงจะคิดว่าไม่เที่ยง แม้ในขณะที่ยังไม่ถึงวันตาย รูปก็เปลี่ยนแปลงไม่เที่ยงอยู่แล้ว
~ ที่จะพิจารณาก็คือว่า พิจารณาแต่ละทสกะว่า รูปที่เป็นไปแล้วในทสกะที่ ๑ ไม่ทันถึงทสกะอื่นเลย ย่อมดับไปในทสกะนั้นนั่นแล เพราะฉะนั้น จึงไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ