ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๒๙๙

~พระภิกษุ  ไม่ใช่บวชเพื่ออาศัยผ้าเหลือง  แต่ต้องเพราะเห็นประโยชน์ของการเข้าใจพระธรรม  เพื่ออุทิศชีวิตต่อการที่จะศึกษาธรรม และขัดเกลากิเลสอย่างยิ่ง โดยการที่จะต้องประพฤติปฏิบัติตามพระวินัยด้วย

~พระภิกษุ   ก่อนบวช เป็นผู้ฟังพระธรรม เข้าใจพระธรรม  จึงสละทุกสิ่งทุกอย่าง ทั้งทรัพย์สมบัติ วงศาคณาญาติ  ที่จะฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมอบรมเจริญปัญญาขัดเกลากิเลสยิ่งขึ้น ในเพศบรรพชิต

~พระภิกษุ สละเงินและทองแล้ว  จึงบวช   เมื่อบวชแล้ว จะมีเงินทองได้อย่างไร

~พระสัมมาสัมพุทธเจ้า  ทรงรับเงินทองหรือเปล่า?  เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงไม่รับเงินทองแล้วเพราะเหตุใดภิกษุที่ปฏิญาณว่าจะประพฤติตามพระองค์  จึงรับเงินรับทอง

~รับเงินรับทอง  เป็นกิเลส   พระภิกษุจะขัดเกลากิเลสมิใช่หรือ  แล้วจะรับเงินทองได้อย่างไร?  

~เวลาที่กุศลจิตเกิด จะให้กล่าวคำร้ายๆ จะให้ทำสิ่งที่ชั่วๆ ได้ไหม?  ก็ไม่ได้

~เป็นมิตรจริงๆ ต้องให้สิ่งที่ประเสริฐถูกต้อง คือ ความเข้าใจ จะมากหรือจะน้อยก็ตาม

~ฟังพระธรรมเพื่อเข้าใจ หนึ่งขณะในสังสารวัฏฏ์ยังมีโอกาสได้ยินได้ฟัง

~เมื่อโกรธเกิดขึ้นแล้ว ดีไหม? ไม่ดี, ใครเดือดร้อน โกรธเกิดที่ไหนไม่เป็นสุข จะไปทำให้คนที่มีความโกรธ เป็นสุข เป็นไปไม่ได้เลย

~ปัญหาทั้งหลาย โทษทั้งหลาย ความไม่สงบทั้งหลาย ก็เกิดจากอกุศลทั้งหมด

~ถ้าไม่ใช่ปัญญา ไม่มีทางเลยที่จะไปละ ชำระล้างอกุศลซึ่งเกาะติดแน่นอยู่ในใจ

~พระธรรมช่วยให้คนทั้งหลาย  พ้นจากความเห็นผิด ความเข้าใจผิดแล้วก็เป็นผู้ที่ตรงที่สามารถที่จะเข้าใจความจริงได้ มิฉะนั้น  ก็แก้ไขปัญหาอะไรไม่ได้เลย
เพราะเข้าใจผิด คิดว่า อกุศลเป็นกุศล

~ถ้าโกรธเขา เป็นกุศลหรือเปล่า? เป็นอกุศล, ถ้าสงสารเขา เป็นกุศลหรือเปล่า? เป็นกุศล

~บูชาพระรัตนตรัย ด้วยความเข้าใจธรรม ศึกษาธรรม  แล้วก็ช่วยให้คนอื่น
ได้มีความเข้าใจที่ถูกต้องด้วย    ทุกครั้งที่กล่าวคำจริง เพื่อหวังประโยชน์ให้คนอื่นได้เข้าใจถูกต้อง เป็นการบูชาพระรัตนตรัย

~ถ้าใครกล่าวตามพระธรรมวินัย  ควรฟังไหม ไม่ว่าใคร ไม่ว่าภิกษุ อุบาสก อุบาสิกา ควรฟังไหม? เพราะไม่ใช่คำของเขา แต่เป็นคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เท่านั้น ทุกคำที่จริง

~พระธรรมทั้งหมดทรงแสดงให้เข้าใจสิ่งที่มีเดี๋ยวนี้ เท่าที่กำลังของสติปัญญาจะเข้าใจได้ และ อบรมต่อไป เพราะคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกคำ เปลี่ยนไม่ได้เลย เป็นความจริงถึงที่สุด

~ตลอดชีวิตตั้งแต่เกิดจนตาย ทุกขณะ คือ ความจริง ไม่เว้นเลยสักขณะเดียว ทุกวันทุกเวลา สั้นยิ่งกว่าวินาที ก็เป็นสภาพธรรมที่เกิดเพราะเหตุปัจจัยแล้วก็ดับไป โดยไม่รู้เลย

~ถ้าไม่มีการฟังพระธรรม ย่อมไม่มีทางที่จะรู้โทษของการที่มีความไม่รู้ในสิ่งที่กำลังปรากฏจึงทำให้หลงพอใจ มาก จนกระทั่งเกิดความทุกข์เมื่อเกิดความพลัดพรากหรือไม่ได้ในสิ่งที่พอใจ จนกระทั่งเป็นเหตุให้กระทำทุจริตกรรม ร้ายแรงถึงกับว่าสามารถที่จะฆ่าคนอื่นได้ เอาทรัพย์ของคนอื่นมาเป็นของตน มากมายมหาศาล

~สะสมความไม่รู้มานานแสนนาน และไม่มีวันจะหมดสิ้นไปได้ ถ้าไม่มีความเข้าใจถูกต้องตรงตามความเป็นจริง

~ไม่ว่าจะเป็นเพศไหนก็ตาม(บรรพชิตหรือคฤหัสถ์) ต้องเป็นปัญญาความเห็นที่ถูกต้องเท่านั้นที่สามารถที่จะทำให้ค่อยๆ ละคลายความติดข้อง แม้ขณะที่กำลังฟังพระธรรมเดี๋ยวนี้  รู้ไหมว่ากำลังละคลายความติดข้อง

~ความเข้าใจเป็นธรรมที่ค่อยๆ คลายความติดข้อง เพราะค่อยๆ เริ่มเข้าใจ

~เราเป็นทุกข์  เพราะความไม่รู้ และ มีกิเลส    หนทางที่จะดับทุกข์  คือ มีความรู้(ปัญญา) ที่จะดับกิเลส
  
~พูดง่ายมากว่าเห็นประโยชน์ของพระพุทธศาสนา   เพราะยังไม่รู้ว่าพระพุทธศาสนาคืออะไร  พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสรู้อะไร   ทรงแสดงอะไร


~ไม่มีใครทำให้ใครมีศีล ๕ ได้ นอกจากความเข้าใจของบุคคลนั้น  ซึ่งเกิดจากความเข้าใจพระธรรม   ถ้าไม่มีความเข้าใจพระธรรมแล้วใครจะมีศีล ๕ ได้ครบถ้วนไม่ล่วงละเมิดเลย  ด้วยเหตุนี้  ไม่ใช่ใครจะบอกให้ใครมีศีล ๕ ได้

~กุศล ความดีทั้งหลาย ไม่นำทุกข์โทษภัยมาให้  แต่อกุศลที่ทุกคนมีนี่แหละนำทุกข์โทษภัยมาให้  ตามกำลังของอกุศลนั้นๆ

~มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นที่พึ่ง ก็ต้องอาศัยคำของพระองค์ ไม่ใช่คิดเอง

~หนทางเดียวที่จะทำให้เป็นคนดีได้ คือ  ความเข้าใจพระธรรม

~พระธรรมเป็นสิ่งที่ควรอย่างยิ่งแก่การได้ยินได้ฟังด้วยความเคารพในความลึกซึ้งของผู้ที่ทรงตรัสรู้ความจริง และทรงแสดงความจริงของสิ่งที่กำลังปรากฏในขณะนี้ด้วยพระมหากรุณาที่จะให้คนอื่นได้เข้าใจถูก ได้เห็นถูก

~ประโยชน์ของการเข้าถึงความจริงของสภาพธรรม คือ มั่นคงที่จะเข้าใจว่า ขณะนี้เป็นธรรมที่เป็นอนัตตา ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชา เกิดขึ้นแล้วก็ดับไป

~ธรรมเป็นปกติ คนส่วนใหญ่คิดว่า ธรรมต้องไปทำให้มีขึ้น ให้เกิดขึ้น แต่ว่าตามความเป็นจริงตลอดชีวิต ทุกชีวิตในสังสารวัฏฏ์ เป็นธรรมทั้งหมด ไม่มีขณะไหนที่ไม่ใช่ธรรมเลย เพราะฉะนั้นการรู้จักธรรม ไม่ใช่ต้องไปทำอะไรให้เกิดเลย เพียงแต่ว่าสิ่งที่กำลังมีในขณะนี้ ฟัง แล้วก็รู้ว่า ปัญญาสามารถรู้ว่า สิ่งที่ได้ยินได้ฟังเป็นคำจริงทุกคำ

~สะสมอวิชชามาแค่ไหน มากมายในสังสารวัฏฏ์ จนแม้กำลังฟัง ก็ฟังด้วยดี และเป็นผู้ตรงที่จะรู้ว่า ค่อยๆ เข้าใจทีละเล็กทีละน้อย เหมือนของที่หนัก ตอ เคลื่อนไม่ได้ มั่นคงด้วยอกุศลทั้งหลาย กว่าจะเคลื่อนไป ค่อยๆ ขยับให้พ้นจากสังสารวัฏฏ์ จะนานสักแค่ไหน คงไม่ต้องคำนึงถึงกาลเวลา เพราะเหตุว่าต้องเป็นไปตามความรู้ความเข้าใจสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ

~การฟังธรรมก็เพื่อเข้าใจถูกต้องว่า ธรรมเป็นธรรม เกิดปรากฏแล้วดับไป ชั่วคราว ทุกอย่างปรากฏชั่วคราว ทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ  ชั่วคราวทั้งนั้น

~ทั้งหมดของพระธรรมคำสอนที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง แต่ละหนึ่ง ละเอียดยิ่ง เพื่อความไม่ใช่เรา

~ไม่รู้จักธรรม  ก็ไม่รู้จักพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

~บุญ คือ สภาพธรรมที่ดีงาม   มีทุกวัน  ดีไหม?  

~เข้าใจธรรม  ก็ทำดีขึ้น  เป็นคนดีขึ้น

~อกุศลทั้งหลาย ล้อมรอบ   แต่ก็ยังสามารถมีปัญญาเข้าใจสิ่งที่มีจริงได้ 

~ยังไม่รู้  จึงฟังพระธรรม เพื่อจะได้รู้

~เป็นคนดี ยังไม่พอ ต้องเข้าใจพระธรรมด้วย จะได้ดีมากขึ้น เพิ่มขึ้น

~เมื่อเห็นประโยชน์ของพระธรรม ก็ศึกษาต่อไป.

ขอเชิญคลิกอ่านย้อนหลังครั้งที่ผ่านมาได้ที่นี่ครับ

ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๒๙๘

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง
และอนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...