คนละเมอ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

คนละเมอ ก็ไม่พ้นจากสภาพธรรมที่เป็น จิต เจตสิก ซึ่งขณะนั้น ก็มีวิถีจิตเกิดขึ้น แต่เพราะ ทำอะไรไม่รู้ตัว ก็เป็นโมหะมูลจิตในขณะนั้น ครับ หรือ เป็นโลภะที่มีกำลังอ่อน ละเมอ เดินไปดื่มน้ำ เป็นต้น

ขอยกคำบรรยายท่านอาจารย์สุจินต์ดังนี้

ขณะที่ละเมอแลวทําสิ่งหนึ่งสิ่งใด บางคนละเมอทําการงาน อาจจะตักนํ้า เก็บมะมวง หรือทําอะไรหลายอยางในขณะนั้นเปนกรรมหรือเปลา หรือวาเปนอกุศลจิต มีตัวอยางจริงๆ ไหมคะ ในเรื่องความวิจิตรของจิต ที่จะพิจารณาเรื่องความหนักเบาของกรรม เพราะเหตุวา ในขณะที่นอนหลับ และละเมอ ไมเหมือนกับในขณะที่สมบูรณดวยสติ สัมปชัญญะ แตวายังมีการทําสิ่งตางๆ ไดเห็น แลวก็ไดยิน แลวก็มีการเคลื่อนไหวตางๆ มีการกระทําตางๆ ถาละเมอเดินลงไปรับประทานนํ้า แลวก็กลับขึ้นมานอน

ขออนุโมทนา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ไม่พ้นไปจากความเกิดขึ้นเป็นไปของสภาพธรรมที่เป็นอกุศลจิต ขณะนั้นจิตเป็นอกุศล มีอกุศลเจตสิกประการต่าง ๆ เกิดร่วมด้วย จึงทำให้มีความประพฤติเป็นไปอย่างนั้น

จากตัวอย่าง ในคำบรรยายของ ท่านอาจารย์สุจินต์ฯ ก็แสดงไว้ชัดเจน ว่า "บางคนละเมอตักน้ำ ละเมอเดินไปละเมอทำอะไร บางคนละเมอเก็บมะม่วง ในขณะที่เก็บมะม่วงก็จะต้องเป็นโลภมูลจิต แต่ว่ากลับไปนอนเรียบร้อย เท้าเปรอะเพราะว่าที่ต้นมะม่วงมีโคลน ตื่นขึ้นมาก็เห็นมะม่วงแล้วเท้าเปรอะ แต่ว่าไม่รู้ว่าทำอะไรไป ในขณะนั้นมีทั้งโลภมูลจิต หรือ อาจจะมีโทสมูลจิตก็ได้ แต่ว่า โมหมูลจิตต้องมีมาก ที่คั่น ทำให้ไม่สามารถจะรู้สึกตัวเลยว่า แม้ในขณะที่ทำไปด้วยโลภะ ก็มีโมหะเกิดสลับมาก" ประมวลแล้วก็คือ ความเกิดขึ้นเป็นไปของอกุศลจิต นั่นเอง ครับ

...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

คนที่นอนละเมอ จิตขณะนั้นเป็นอกุศลจิต เป็นปกติของปุถุชน พระอริยบุคคลเท่านั้นที่จะไม่นอนละเมอ ค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ