พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย นิทานวรรค เล่ม ๒ - หน้าที่ 722   ๗.  ภิกขุสูตร  ว่าด้วยภิกษุไฟติดทั่วตัวลอยในอากาศ [๖๕๖]  ฯ ล ฯ  ท่านพระมหาโมคคัลลานะได้ตอบว่า  เมื่อผมลงมาจากภูเขาคิชฌกูฏ  ได้เห็นภิกษุอยู่ในเวหาส  ผ้าสังฆาฏิก็ดี  บาตรก็ดี  ประคดเอวก็ดี  ร่างกายก็ดี  ของภิกษุนั้น  อันไฟติดทั่วลุกโชติช่วงแล้ว  ได้ยินว่า  ภิกษุนั้นส่งเสียงร้องครวญคราง  ฯ ล ฯ   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   ภิกษุนี้ได้เป็นภิกษุผู้ชั่วช้าในศาสนาของพระกัสสปสัมมาสัม-พุทธเจ้า  ฯ ล ฯ.   จบภิกขุสูตรที่  ๗    อรรถกถาภิกขุสูตรที่  ๗ ในเรื่องภิกษุ  มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้. บทว่า   ปาปภิกฺขุ  ได้แก่  ภิกษุลามก.  ได้ยินว่า   ภิกษุนั้นบริโภคปัจจัย  ๔  ที่ชาวโลกถวายด้วยศรัทธา เป็นผู้ไม่สำรวมทางกายทวารและวจีทวารทำลายอาชีวะเสีย   เที่ยวปล่อยจิตใจให้สนุกสนาน.  แต่นั้น เธอไหม้อยู่ในนรกตลอดพุทธันดรหนึ่ง  เมื่อเกิดในเปตโลก  บังเกิดด้วยอัตภาพเช่นภิกษุนั่นเอง. จบอรรถกถาภิกขุสูตรที่  ๗