พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย นิทานวรรค เล่ม ๒ - หน้าที่ 722             ๗.  ภิกขุสูตร  ว่าด้วยภิกษุไฟติดทั่วตัวลอยในอากาศ         [๖๕๖]  ฯ ล ฯ  ท่านพระมหาโมคคัลลานะได้ตอบว่า   เมื่อผมลงมาจากภูเขาคิชฌกูฏ    ได้เห็นภิกษุอยู่ในเวหาส   ผ้าสังฆาฏิก็ดี   บาตรก็ดี  ประคดเอวก็ดี  ร่างกายก็ดี   ของภิกษุนั้น  อันไฟติดทั่วลุกโชติช่วงแล้ว    ได้ยินว่า    ภิกษุนั้นส่งเสียงร้องครวญคราง  ฯ ล ฯ   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    ภิกษุนี้ได้เป็นภิกษุผู้ชั่วช้าในศาสนาของพระกัสสปสัมมาสัม-พุทธเจ้า   ฯ ล ฯ.                                                                                                       จบภิกขุสูตรที่  ๗                               อรรถกถาภิกขุสูตรที่  ๗         ในเรื่องภิกษุ  มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.         บทว่า   ปาปภิกฺขุ  ได้แก่   ภิกษุลามก.  ได้ยินว่า   ภิกษุนั้นบริโภคปัจจัย  ๔  ที่ชาวโลกถวายด้วยศรัทธา  เป็นผู้ไม่สำรวมทางกายทวารและวจีทวารทำลายอาชีวะเสีย   เที่ยวปล่อยจิตใจให้สนุกสนาน.  แต่นั้น  เธอไหม้อยู่ในนรกตลอดพุทธันดรหนึ่ง     เมื่อเกิดในเปตโลก     บังเกิดด้วยอัตภาพเช่นภิกษุนั่นเอง.                              จบอรรถกถาภิกขุสูตรที่  ๗