เบื้องต้นขอเรียนก่อนนะครับว่า ผู้ที่ศึกษาพระธรรมคำสอนจนเข้าใจทั้งหมดแล้วจะเห็นว่าพระะรรมทั้งหมดสอดคล้องกัน ไม่มีการขัดแย้งกันเลย เพราะผู้แสดงเป็นพระสัพพัญญูพุทธเจ้า และเห็นประโยชน์ของพระธรรมทุกส่วนที่เกื้อกูลทำให้ปัญญาเจริญขึ้น สามารถละความเห็นผิดในรูปนามขันธ์ทั้งห้าและดับกิเลส โลภะ โทสะ โมหะได้เพราะรู้จริงตามคำสอน  และจะไม่ปฏิเสธพระพุทธพจน์ส่วนใดส่วนหนึ่ง จะไม่ปฏิเสธอรรถกถาจารย์ผู้ขยายเนื้อความของพระพุทธพจน์  จะไม่ปฏิเสธฏีกาจารย์ที่ขยายอรรถกถาเพราะฉะนั้นพระธรรมที่พระสาวกนำสืบต่อกันมาอย่างเป็นแบบแผนตั้งแต่สมัยครั้งพุทธกาลเป็นคำสอนที่นำออกจากทุกข์ได้จริง  และคำสอนเรื่องจิต(วิญญาณ)ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ก็มีปรากฏอยู่มาก จะว่าจิตไม่ดับได้อย่างไร 

ขอเชิญคลิกอ่าน พระอภิธรรมเป็นพุทธพจน์หรือไม่......

จิตเกิดแล้วต้องดับเป็นธรรมดา  เช่น  จิตเห็นขณะนี้  ก็ไม่ใช่จิตได้ยิน  หรือจิตได้ยิน

ขณะนี้ ก็ไม่ใช่จิตได้ยินเมื่อวาน  จิตเกิดดับทุกขณะเป็นปัจจัยให้จิตดวงใหม่เกิดขึ้นค่ะ

  "ธรรมและวินัยใด"

  ธรรม,ธรรมะ,ธัมมะ =  ทุกสิ่งที่มีจริง จำแนกเป็นปรมัตถธรรม 4 ประการ

 ปรมัตถธรรม 4 ได้แก่ จิต เจตสิก รูป นิพพาน 

  มีอธิบายอย่างละเอียดในพระอภิธรรม

 อภิธรรม คือชื่อเรียกของ สภาพธรรมะอันละเอียดยิ่ง 

เป็นส่วนหนึ่งในพระธรรมวินัย

  พระสูตร เป็นเรื่องราว ที่ต้องอาศัยพระอภิธรรมขยายความ เพื่อความเข้าใจ

 พระวินัย เป็นข้อบัญญัติ ที่ต้องอาศัยพระอภิธรรมขยายความ เพื่อความเข้าใจ

  พระอภิธรรม เป็นพระธรรมส่วนละเอียด กล่าวถึงขั้นปรมัตถ์  การอบรมเจริญปัญญา

   ผู้ที่เจริญสติปัฏฐาน จะขาดความเข้าใจในพระอภิธรรมไม่ได้

  เพราะพระอภิธรรมเป็นส่วนที่อธิบายหนทางดับทุกข์โดยตรง 

  เป็นคำสอนที่เป็นเหตุให้เกิดปัญญาที่จะค่อยๆ ละคลายกิเลสตามลำดับขั้น