คนที่มีความสุขคือคนที่พอ

ถ้าเรายังติดข้องในรูป ในเสียง ในกลิ่น ในรส ในโผฏฐัพพะ ในทรัพย์ ในวัตถุสิ่งต่างๆ ขณะนั้นเราไม่มีวันเป็นสุขสงบจริงๆได้ เพราะเหตุใด เพราะเหตุว่าเท่าไรก็ไม่พอ คนที่มีความสุข คือ คนที่พอ เท่าไรก็พอ มีเท่าไรก็พอ แต่ถ้าคนที่ไม่พอ เท่าไรๆก็ไม่พอ ในพระไตรปิฎกอุปมาว่า ถึงแม้ว่าจะให้ภูเขาทองคำลูกหนึ่ง ก็ยังอยากได้อีกลูกหนึ่ง คือ ไม่มีทางจะพอได้เลยค่ะสมบัติ หรือบางคนทำบุญ มือนี้ก็ให้ไป ส่วนมือนี้ก็ยื่นออกไปรับ หมายความว่าให้ไปแล้วก็หวังผลที่จะได้ ก็เลยไม่มีความหมาย คือว่าต้องทำอย่างนี้อยู่ตลอดเวลา แต่คนที่รู้ว่า ทุกข์ทั้งหมดเกิดจากอกุศลทุกชนิด เพราะฉะนั้นตอนหลังเราจะเริ่มเรียนว่า อกุศลเจตสิกมีอะไรบ้าง