ไม่มีใครทำเรา เราทำเอง

นิภัทร   ผมอยู่คันที่ ๔ ครับ ผมได้สติขึ้นมาเพราะว่าผมกำลังจะโกรธให้ใครต่อใครเยอะแยะเลย ท่านอาจารย์ท่านบอกว่าให้อดทน ให้มีขันติ คือ เราคิดจะโกรธคนอื่น เป็นการโกรธคนอื่นจริงๆหรือเปล่า เราโกรธตัวเราเองหรือเปล่า เราคิดของเราเองแล้วก็โกรธเอง คนอื่นที่ว่าทำให้เราโกรธ เขาไม่รู้เรื่องเลย เขาหลับปุ๋ยสบาย หรืออะไรก็แล้วแต่เถอะ เพราะฉะนั้นก็อย่าลืมว่าเราคิดไม่ดีเมื่อไร คิดโกรธเมื่อไร คิดโลภเมื่อไร เราอย่าไปเพ่งถึงคนอื่นครับ ให้มองดูตัวเอง เป็นความคิดของเรา เกิดที่เรา แล้วเรายังจะไปเที่ยวโยนไปให้คนอื่นรับ หรือว่าเป็นคนนั้นทำไม่ดี คนนี้ทำไม่ดีหรืออะไรต่ออะไรนี่ มันเป็นเรื่องของเราที่ไม่ดีเอง เพราะจิตเป็นอกุศล มันก็แทนที่จะไปโทษตัวเองก็ไปโทษคนอื่นมันเสียหายนะครับ  ผมได้ฟังแล้วผมก็ละอายใจ ผมจะโกรธคุณสุวัฒสักหน่อยพาไปพักได้ โรงแรม... โรงแรมไม่มีมุ้งลวด เปิดหน้าต่างก็ไม่ได้ คุณสุวัฒเขาก็ใจดี เขาก็หัวอกอันเดียวกัน เขาว่าไม่เอาๆ พักที่นี่ไม่ได้ ไปพักที่อื่น เขาจะย้ายกันครับ เมื่อคืนย้ายโรงแรม อันนี้ก็เป็นเรานะเลือกเองไม่ได้ครับ อะไรๆ ที่มันจะเกิดกับเรานะ ก็เป็นเพราะเราทำมาทั้งสิ้น เราจะไปนึกถึงคนโน้นนึกถึงคนนี้ เราทำมาเองทั้งหมด เราจะได้อะไร เราจะมีอะไร เราทำมาทั้งนั้น