ธรรมที่น่าอัศจรรย์ข้อที่ ๘
ธรรมที่น่าอัศจรรย์ของท่านอุคคคฤหบดียังเหลืออีก ๑ ข้อ คือ ข้อที่ ๘
ท่านอุคคคฤหบดีกล่าวว่า
ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ก็หากว่ากระผมจะพึงทำกาละก่อนพระผู้มีพระภาค (หมายความว่า ถ้าท่านสิ้นชีวิตก่อนที่พระผู้มีพระภาคจะปรินิพพาน) ก็ไม่น่าอัศจรรย์ที่พระผู้มีพระภาคจะพึงทรงพยากรณ์อย่างนี้ว่า สังโยชน์อันเป็นเครื่องประกอบให้อุคคคฤหบดี ชาวบ้านหัตถีคาม พึงกลับมาสู่โลกนี้อีกไม่มี นี้แลเป็นธรรมที่น่าอัศจรรย์อันไม่เคยมีมาข้อที่ ๘ ของกระผมที่มีอยู่
ข้อนี้เป็นการพยากรณ์อนาคามิผลของท่าน หมายความว่า ท่านบรรลุคุณธรรมเป็นพระอนาคามีแล้ว
ท่านอุคคคฤหบดีกล่าวต่อไปว่า
ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ธรรมที่น่าอัศจรรย์อันไม่เคยมีมา ๘ ประการนี้แลของกระผมที่มีอยู่ แต่กระผมก็ไม่รู้ว่าพระผู้มีพระภาคทรงพยากรณ์กระผมว่า เป็นผู้ประกอบด้วยธรรมที่น่าอัศจรรย์อันไม่เคยมีมา ๘ ประการ เป็นไฉน
คือ ท่านทราบจากพระภิกษุรูปนั้นว่า พระผู้มีพระภาคทรงพยากรณ์ท่านว่า เป็นผู้ที่มีธรรมที่น่าอัศจรรย์ ๘ ประการก็จริง แต่ท่านไม่ทราบว่า พระผู้มีพระภาคทรงพยากรณ์ว่าธรรมที่น่าอัศจรรย์ ๘ ประการของท่านนั้นคืออะไรบ้าง แต่ท่านทราบตามความเป็นจริงของท่านว่า ๘ ประการที่ท่านได้กล่าวกะภิกษุรูปนั้น เป็นธรรมที่น่าอัศจรรย์ของท่าน
ข้อความต่อไปมีว่า
ลำดับนั้น ภิกษุนั้นรับบิณฑบาตในนิเวศน์ของอุคคคฤหบดี ชาวบ้านหัตถีคามแล้ว ลุกจากที่นั่งแล้วหลีกไป ภายหลังภัตรกลับจากบิณฑบาตแล้ว เข้าไปเฝ้าพระ ผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคมแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้กราบทูลคำสนทนาปราศรัยกับอุคคคฤหบดี ชาวบ้านหัตถีคามนั้นทั้งหมดแด่พระผู้มีพระภาค พระผู้มีพระภาคตรัสว่า
ดูกร ภิกษุ ถูกแล้วๆ อุคคคฤหบดี ชาวบ้านหัตถีคาม เมื่อจักพยากรณ์ พึงพยากรณ์ตามนั้นโดยชอบ
ดูกร ภิกษุ เราพยากรณ์อุคคคฤหบดี ชาวบ้านหัตถีคามว่า เป็นผู้ที่ประกอบด้วยธรรมที่น่าอัศจรรย์อันไม่เคยมีมา ๘ ประการนี้แล แล้วเธอทั้งหลายจงทรงจำอุคคคฤหบดี ชาวบ้านหัตถีคามว่า เป็นผู้ประกอบด้วยธรรมอันน่าอัศจรรย์อันไม่เคยมีมา ๘ ประการนี้
ทำไมพระผู้มีพระภาคจะให้ทรงจำคุณธรรมที่น่าอัศจรรย์ของท่านอุคคคฤหบดีไว้ ถ้าไม่เป็นประโยชน์ แต่เพราะเหตุว่าเป็นสิ่งที่กระทำได้ยาก และเป็นตัวอย่างแก่อุบาสก อุบาสิกา แก่พุทธบริษัทในครั้งหลังๆ เพื่อประโยชน์ของพุทธบริษัท รวมทั้งในความยำเกรง ความนอบน้อม ความเคารพในสงฆ์ด้วย
ความยำเกรง ความนอบน้อม ความเคารพในสงฆ์ ก็เพื่อประโยชน์ของ พุทธบริษัท เพื่อประโยชน์ของตัวท่านเอง พระธรรมวินัยทั้งหมดไม่ใช่เพื่อให้เกิดอกุศลจิต แต่ว่าเป็นไปเพื่อการขัดเกลายิ่งขึ้น