ไม่รู้ลักษณะของสภาพธรรมแต่หลงไปกับเรื่องราว
ผู้ฟัง บางขณะจะปรากฏความร้อนเฉพาะที่ โดยไม่มีสาเหตุ เหมือนอาการแปลกๆ นี่อันหนึ่ง อีกอันหนึ่งก็ลักษณะของอาการปวด ซึ่งจริงๆ แล้ว เวลาเราจะเจ็บปวดสิ่งหนึ่งสิ่งใดย่อมจะต้องมีเหตุที่ทำให้เจ็บปวด แต่ก็ไม่ใช่ลักษณะของความเจ็บปวดที่มีเหตุทำให้เกิด แต่ว่าปวดจริงๆ แต่ก็ไม่นานแล้วก็หายไป แล้วก็ปวดอีก อย่างนี้ค่ะ ก็เลยอยากจะเรียนถามท่านอาจารย์
สุ. ก็เป็นความไม่รู้
ผู้ฟัง ใช่ค่ะ
สุ. เพราะฉะนั้นไม่มีความน่าสนใจอะไรเลย ในเมื่อสิ่งนั้นเกิดแล้วก็หมดไปแล้วกับความไม่รู้ ส่วนใหญ่เราจะไม่เข้าใจว่า แท้ที่จริงสิ่งใดก็ตามที่เกิด เกิดแล้ว รู้หรือไม่รู้ เข้าใจหรือไม่เข้าใจ
ด้วยเหตุนี้จึงต้องอาศัยการฟังพระธรรมแล้วเริ่มมีความเห็นถูกในลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ เป็นความเข้าใจที่ทำให้เราสามารถรู้ว่า พระผู้มีพระภาคทรงตรัสรู้อะไร มิฉะนั้นแล้วเราจะไม่รู้เลย เราอยู่กับธรรม แต่หลงไปกับเรื่องราว อย่างที่คุณสุกัญญากล่าวเมื่อกี้นี้ มีร้อน แล้วก็มีปวด แต่ว่าเป็นเรื่องราวว่าอะไร ทำไมถึงมีเหตุการณ์ที่ดูเหมือนไม่ปกติเกิดขึ้น
นี่ก็เป็นเพียงที่จะแสดงให้เห็นว่า ถ้าไม่คิดอย่างนี้ ก็คิดอย่างอื่น เพราะฉะนั้นขณะนี้มีสภาพธรรมจริงๆ ปรากฏ แต่ไม่รู้ลักษณะของสภาพธรรมนั้น เพราะหลงไปกับเรื่องราวตลอดชีวิต ไม่เคยรู้เลยว่า แท้ที่จริงเป็นเรื่องทั้งหมดที่จำแล้วก็คิด แต่ธรรมก็เป็นธรรม ไม่ว่าขณะนี้ใครจะคิดอะไร สิ่งที่ปรากฏทางตาก็เป็นสิ่งที่ปรากฏทางตา ซึ่งไม่มีใครสามารถจะเปลี่ยนแปลงได้ แล้วก็เป็นความจริงที่เป็นธรรมชนิดหนึ่ง ซึ่งเกิดแล้วก็หมดไป
ด้วยเหตุนี้การฟังพระธรรม ต้องอดทนที่จะรู้ว่า ฟังเพื่อเข้าใจถูก เห็นถูกในลักษณะของสิ่งที่มีจริง จนกว่าจะประจักษ์ความจริงนั้น อย่างอื่นไม่ต้องสนใจเลย จะปวดหรือจะร้อนด้วยความไม่รู้ ก็หมดไป เหมือนขณะอื่นๆ ขณะนี้เองก็มีสิ่งที่ปรากฏทางตา ก็เป็นไปกับเรื่องราวความคิดนึกต่างๆ ไม่รู้จบ ไม่รู้จริงๆ แล้วว่า ความจริงแล้วก็เป็นแต่เพียงการไม่รู้ลักษณะของสภาพธรรมนั่นเอง
ผู้ฟัง แต่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ผิดจากปกติที่เคยเกิด
สุ. นี่ไงคะ กำลังเป็นเรื่อง และจะจำเรื่องนี้ และจะคิดเรื่องนี้ แล้วก็สนใจเรื่องนี้ ทั้งๆ ที่กำลังมีสิ่งที่กำลังปรากฏ แล้วฟังเพื่อจะให้เข้าใจถูกในสิ่งที่ปรากฏ
นี่คือประโยชน์ของการฟัง จะกี่ภพกี่ชาติ ได้เฝ้า ได้ฟังพระธรรมจากพระโอษฐ์ หรือชาติไหนก็ตาม ประโยชน์คือ ค่อยๆ เข้าใจความจริงของสิ่งที่มีจริงๆ ที่กำลังปรากฏ แต่ก็คุ้นเคยกับการที่จะคิด และการจำว่า มีสิ่งที่ไม่เคยมีมาก่อน ก็เรื่องอะไรละคะ หมดไปแล้ว แล้วจำไว้ทำไม ในเมื่อมีสิ่งที่กำลังปรากฏซึ่งไม่รู้ และก็ต้องฟังจนกว่าจะรู้
ที่มา ...