ธรรมบรรณาการเนื่องในวันขึ้นปีใหม่ พ.ศ. ๒๕๖๑

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

“ธรรมบรรณาการเนื่องในวันขึ้นปีใหม่ พ.ศ. ๒๕๖๑”

ประมวลจากคำบรรยายของท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์

~ ต่อไปนี้ สำหรับผู้ที่เข้าใจในเหตุในผลแล้ว ถ้ามีใครมาขอพรกับท่าน ท่านจะให้อะไรกับผู้นั้น? ที่ถูกแล้วควรจะเป็น ขอให้เขาเจริญกุศลทุกประการ นี้แหละเป็นพร คือ เป็นสิ่งที่ประเสริฐที่สุดในชีวิต

~ น่ากลัวมากทีเดียวสำหรับอบายภูมิ เพราะเหตุว่าใกล้ ไม่ไกล ถ้ารู้สึกว่าไกล ก็ไม่ค่อยกลัว แต่ถ้าคิดว่าใกล้ อาจจะเป็นวันนี้ พรุ่งนี้ เดือนนี้ ปีนี้ ก็อาจจะเห็นโทษของอกุศลแล้วก็เจริญกุศลยิ่งขึ้น

~ อีกไม่นาน ไม่มีใครทราบได้ว่า ใครจะหายไปจากโลกนี้ก่อนใคร?

~ จุดประสงค์ในชีวิต นั้น ก็ควรจะเป็นการอบรมการเจริญปัญญา เพื่อจะรู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง เพราะมิฉะนั้นแล้ว ถ้าพลาดจากสุคติภูมิไปสู่อบายภูมิแล้ว ย่อมหมดโอกาสที่จะเจริญปัญญาจนกระทั่งจะให้รู้แจ้งอริยสัจจธรรมได้

~ ถ้ามีสิ่งที่พอใจเกิดขึ้นขณะใด ให้ทราบว่าเป็นเหตุที่จะให้เกิดทุกข์ข้างหน้า ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่มีชีวิตหรือสิ่งที่ไม่มีชีวิต ก็ตาม ถ้าพลัดพรากจากสิ่งนั้น ขณะนั้นย่อมเป็นทุกข์ เพราะเหตุว่า ถ้ามีความพอใจ แสวงหาอารมณ์นั้น ก็ไม่ต้องการที่จะให้อารมณ์นั้นพลัดพรากจากไป เมื่อความพอใจมีอยู่ในที่ใด ย่อมมีทุกข์ซึ่งจะเกิดเพราะสิ่งนั้นในภายหลัง

~ ศึกษาพระธรรม เพื่อละความไม่รู้ในสิ่งที่กำลังปรากฏ

~ ขณะใดที่โกรธ ผู้นั้น ไร้ปัญญา

~ เคารพในความจริง เคารพในความเห็นที่ถูกต้อง ไม่ใช่เคารพในความเห็นผิด

~ ภักดีต่อพระธรรม ด้วยการศึกษาพระธรรมด้วยความละเอียดรอบคอบ ไม่ประมาทพระธรรมว่าง่าย ไม่ใช่ภักดีต่อบุคคล เพราะบุคคลเดี๋ยว ดี เดี๋ยว ร้าย แต่ธรรมไม่เคยเปลี่ยน

~ พระธรรม แต่ละคำ เป็นพระปัญญาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทั้งหมด

~ ผู้เคารพในพระธรรม ย่อมฟังพระธรรมด้วยความเคารพ

~ ถ้าไม่ละเอียด ย่อมละความเป็นตัวตนไม่ได้เลย

~ แต่ละคนหลากหลาย เป็นแต่ละหนึ่งๆ เมื่อว่าโดยขณะแล้ว ก็เป็นจิตแต่ละขณะๆ

~ ถ้าเป็นกัลยาณมิตร เป็นมิตรที่ดีแล้ว ย่อมจะไม่ให้สิ่งที่ไม่ดี มีแต่ให้สิ่งที่ดี รวมไปถึงความเข้าใจธรรม ด้วย

~ สะสมการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมไว้ เพื่อเข้าใจ เมื่อได้ฟังต่ออีก ความเข้าใจก็มีมากขึ้น

~ วัตถุทานหรืออามิสทาน สำเร็จได้ด้วยการมีอามิส มีวัตถุสิ่งของที่จะให้ ถ้าไม่มีสิ่งของ ก็ให้ไม่ได้

~ อภัยทาน (ให้ความไม่มีภัย) สำเร็จได้ด้วยศีล ถ้ามีศีล ความประพฤติที่ดีงาม ไม่ประทุษร้ายเบียดเบียนผู้อื่น ก็ย่อมเป็นการให้ความปลอดภัย ให้ความไม่มีภัยแก่ผู้อื่น

~ ธรรมทาน (ให้ความเข้าใจธรรม) สำเร็จได้ด้วยปัญญา เพราะมีปัญญา จึงสามารถเกื้อกูลให้ผู้อื่นได้เข้าใจธรรมตามความเป็นจริง ตรงตามพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง แต่ถ้าไม่มีปัญญา ก็ไม่สามารถให้ความเข้าใจถูกเห็นถูกแก่ผู้อื่นได้เลย

~ เพราะกิเลสของตนเอง มี จึงเดือดร้อนเมื่อเห็นความไม่ดีของคนอื่น

~ ไม่มีใครทำให้กิเลสของเราเกิดได้ นอกจากกิเลสของเราเอง

~ อกุศลมากมาย อย่างแรงถึงกับล่วงเป็นทุจริตกรรม ถ้าเป็นอกุศลกรรมทั้งชาติล่ะ แล้วจะเป็นอย่างไร?

~ มีมือและเท้าไว้สำหรับทำอะไร?

~ ชีวิตที่มีค่า คือ มีวันนี้ และได้ฟังพระธรรมให้เข้าใจ

~ เกิดมาแล้ว จะทำอะไรกับชีวิตที่น้อยๆ นี้?

~ การฟังธรรม เป็นการฟังสิ่งที่ประเสริฐที่สุดในชีวิต

~ ทุกวันนี้ มีทางไป แล้วจะไปทางไหน? ทางถูก หรือ ทางผิด?

~ เห็น อกุศล เป็น อกุศล แล้วจะเข้าใกล้ไหม?

~ จะมีโอกาสเป็นคนดีหรือเปล่า ถ้าจะเป็นคนดี ก็ต้องเป็นตั้งแต่เดี๋ยวนี้

~ ถ้าท่านผู้ใดยังมีความโกรธในบุคคลใด ขณะนั้นเป็นอกุศล จะคลายเกลียวออก คือ ละความโกรธและให้อภัย หรือว่าจะหมุนเกลียวของโทสะให้มากขึ้นแน่นขึ้นไปอีก?

~ สิ่งที่เป็นประโยชน์ คือ กุศลธรรม สิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์เลยนั้น คือ อกุศลธรรม

~ ผู้ที่เป็นทุกข์ มี และผู้ที่ดับทุกข์แล้ว ก็มี ผู้ที่ดับทุกข์ได้นั้น ต้องเป็นผู้ที่ได้อบรมเจริญปัญญาแล้วเท่านั้น ถึงจะดับทุกข์ได้

~ บางท่าน ก็อาจจะไม่ได้พิจารณาโดยละเอียดว่า ในการศึกษาธรรม มีตัณหาแอบแฝงอยู่หรือไม่ เพราะเหตุว่าบางคนอาจจะพอใจที่เป็นผู้รู้ธรรมหรือว่าเป็นผู้ที่เก่ง แทนที่จะรู้เพื่อขัดเกลา ยิ่งรู้ก็ยิ่งละ นี้จึงจะเป็นการศึกษาธรรมที่ถูกต้อง

~ ผู้ที่มีพระรัตนตรัยเป็นสรณะ เป็นที่พึ่งอย่างแท้จริง คือ เป็นที่พึ่งให้เกิดปัญญาของตนเอง เพื่อละคลายและดับกิเลสของตนเอง

~ ธรรมเป็นเรื่องละ ไม่ใช่เรื่องติดข้อง แต่ต้องละความเห็นผิดและอกุศลทั้งหลายที่ไม่ดี เพราะว่า คนอื่นก็ละให้ไม่ได้ พ่อแม่ก็ละให้ไม่ได้

~ ชีวิตประจำวัน จำเป็นต้องพูดหลายเรื่อง แต่ควรที่จะมีหิริ โอตตัปปะ ระลึกได้ว่าจิตในขณะที่พูดนั้นเป็นกุศลหรืออกุศล ถ้าเป็นกุศลแล้ว ย่อมเป็นการพูดที่เป็นประโยชน์

~ ธรรมยาก ถ้าไม่เริ่มฟัง แล้วเมื่อไหร่จะเข้าใจ

~ ความเข้าใจ ไม่สูญหายไปจากจิต

~ เกิดมามีความสุข แล้วจะมีประโยชน์อะไร ถ้าไม่เข้าใจพระธรรม

~ เกิดเป็นคน นั้น ดี ถ้าจะให้ดี ต้องเป็นคนดีและฟังพระธรรมให้เข้าใจ

~ เราไม่อยากได้ยินคำที่ไม่น่าฟัง แล้วเราพูดคำอย่างนั้นออกไปทำไม

~ ไหนๆ ก็จะตายอยู่แล้ว การเป็นคนดีและฟังพระธรรมให้เข้าใจ จะไม่ควรกว่าหรือ?

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

และ อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ป 26/01/2564