สัมมาสมาธิ

สัมมาสมาธิ

สมฺมา (ชอบ ถูก) +สมาธิ (ความตั้งมั่น)

ความตั้งมั่นชอบ หมายถึง เอกัคคตาเจตสิกที่เกิดกับกุศลจิตในขณะที่สติปัฏฐานและวิปัสสนาญาณเกิด สัมมาสมาธิทำจิตและเจตสิกอื่นให้ตั้งมั่นในอารมณ์คือนามธรรมหรือรูปธรรมที่กำลังปรากฏ เพื่อที่ปัญญาจะได้รู้ชัดลักษณะของนามรูปนั้นๆ และเมื่อมัคคจิตเกิดขึ้น สัมมาสมาธิก็ทำให้จิตและเจตสิกอื่นตั้งมั่นในอารมณ์ คือนิพพาน