รู้ตัวว่าผิดแล้วสารภาพผิด [กัสสปมันทิยชาดก]

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๔ - หน้าที่ 450 ๒. กัสสปมันทิยชาดก ว่าด้วยรู้ตัวว่าผิดแล้วสารภาพผิด

[๔๕๖] ข้าแต่ท่านกัสสปะ เด็กหนุ่มจะด่าแช่ง หรือจะตีก็ตาม ด้วยความเป็นเด็กหนุ่ม บัณฑิตผู้มีปัญญาย่อมอดทนความผิดที่พวก เด็กทำแล้วทั้งหมดนั้นได้. [๕๔๗] ถ้าแม้สัตบุรุษทั้งหลายวิวาทกัน ก็กลับ เชื่อมกันได้สนิทโดยเร็ว ส่วนคนพาลทั้ง- หลายย่อมแตกกันเหมือนภาชนะดิน เขา ย่อมไม่ถึงความสงบเวรกันได้เลย. [๕๔๘] ผู้ใดรู้โทษที่ตนล่วงแล้ว ๑ ผู้ใดรู้แสดง โทษ ๑ คนทั้งสองนั้นย่อมพร้อมเพรียงกัน ยิ่งขึ้น ความสนิทสนมของเขาย่อมไม่เสื่อม คลาย. [๕๔๙] ผู้ใด เมื่อคนเหล่าอื่นล่วงเกินกัน คน เองสามารถจะเชื่อมให้สนิทสนมได้ ผู้นั้น แลชื่อว่าเป็นผู้ประเสริฐยิ่ง ผู้นำภาระไป ผู้ ทรงธุระไว้. จบ กัสสปมันทิยชาดกที่ ๒