คิ้ว
เรื่องการโกนคิ้วในพระวินัยไม่มีบัญญัติไว้ ถ้าภิกษุโกนคิ้ว จะปรับอาบัติท่านไม่ได้ การปลงผมและหนวดเป็นเครื่องหมายของบรรพชิตอย่างหนึ่ง จุดประสงค์เพื่อการตัดความกังวลในเรื่องการดูแลรักษา ดังข้อความที่พระโรหนเถระตอบแก่นาคเสนกุมารว่า
มิลินทปัญหา
ถาม ท่านได้อุบายเห็นว่าคุณและโทษประการใด จึงโกนเกศาและหนวดเสีย พระโรหณะจึงวิสัชนาแก้ไขว่า ดูกรทารก อาตมาละเสียซึ่งปลิโพธกังวล ๑๖ ประการ อาภรณปลิโพธํ คือปลิโพธกังวลด้วยอาภรณ์ผ้านุ่งห่มประการ ๑ อลงฺการปลิโพธํ คือ ปลิโพธกังวลด้วยเครื่องประดับประการ ๑ กมฺมารปลิโพธํ คือ ปลิโพธกังวลด้วยไปสู่มาหาช่างทองทำของแต่งตัวประการ ๑ มชฺชนปลิโพ วาสนปลิโพธํธํ คือ ปลิโพธกังวลด้วยขัดสีประการ ๑ นิกฺขิปปลิโพธํ คือปลิโพธกังวลด้วยต้องเก็บสิ่งของทั้งปวงไว้ประการ ๑ โธวนปลิโพธํ คือ กังวลด้วยล้างซักประการ ๑ มาลาปลิโพธํ คือ กังวลด้วยจะหาดอกไม้มาแซมเกศาและประดับต่างๆ ประการ ๑ คนฺธปลิโพธํ คือ กังวลด้วยหาของหอมประการ ๑ คือกังวลด้วยหาของอบรมนั้นประการ ๑ หรีตกปลิโพธํ คือ กังวลด้วยสมองประการ ๑ อามลกปลิโพธํ คือ ปลิโพธกังวลด้วยมะขามป้อมประการ ๑ มตฺติกาปลิโพธํ คือกังวลอยู่ด้วยดินประการ ๑ สมอมะขามป้อมและดิน ๓ ประการนี้เป็นยาประสระผม สูจิปลิโพธํ คือ ปลิโพธกังวลด้วยไม้กลัดผมประการ ๑ พนฺธกปลิโพธํ คือกังวลด้วยมุ่นผมเกล้าผมประการ ๑ โกจฺฉปลิโพธิ คือกังวลด้วยหวีผมประการ ๑ กปฺปกปลิโพธํ คือกังวลด้วยหาช่างกัลบกทำผมประการ ๑ นฺหาปกปลิโพธํ คือกังวลด้วยอาบน้ำดำลงไปเหม็นสาบผมประการ ๑ ผสมเป็นกังวล ๑๖
