แต่ละเรื่องไปกับกิเลสทั้งนั้น

อ.อรรณพ: กราบเท้าท่านอาจารย์ครับ เป็นประโยชน์อย่างมากๆ ที่ อ.พีท ได้นำสนทนาในเรื่อง สาตถกสัมปชัญญะแรก ก็ยังละเอียดกว้างขวาง ยังมีความสำคัญถึงเพียงนี้นะครับ

เพราะฉะนั้น แค่วันนี้ก็ดีใจที่ได้เริ่ม สาตถกสัมปชัญญะ ท่านอาจารย์ก็ได้กล่าวมาหมดแล้วนะครับ แต่ว่า ถ้าได้กราบถามท่านอาจารย์อีกก็จะได้ความละเอียดที่เพิ่มขึ้นครับ

เพราะฉะนั้น สัมปชัญญะ คือรู้ทั่วพร้อม ตามลำดับแปลนะครับ ท่านอาจารย์ก็กล่าวว่า ตั้งแต่ว่า สาตถกสัมปชัญญะนี่ คือรอบรู้ในประโยชน์ ก็คือรู้ทั่วถึงประโยชน์ทั้งหลาย นะครับ ก็คือรอบรู้ รู้ทั่วในประโยชน์ทั้งหลาย ก็จะกราบท่านอาจารย์เป็นประเด็นแรกก่อนครับว่า ที่เป็นการรู้ทั่วในประโยชน์แม้เป็นสัมปชัญญะที่ ๑ เท่านั้น ยังไม่ถึงสัมปชัญญะต่อไปโดยเฉพาะสัมปชัญญะที่ ๔ แต่แม้ยังไม่ถึงสัมปชัญญะที่ยิ่งกว่านั้นครับ แต่ว่า สาตถกสัมปชัญญะที่รู้ทั่วในประโยชน์นี่มีความกว้างขวางอย่างไร ครับท่านอาจารย์

ท่านอาจารย์: เมื่อเช้านี้คุณอรรณพรับประทานอาหารอิ่มไหม?

อ.อรรณพ: เมื่อเช้าก็อิ่มปานกลางครับ

ท่านอาจารย์: ปานกลางหมายความว่า ...

อ.อรรณพ: ปกติจะทานอิ่มมาก แต่ตอนนี้น้ำหนักเพิ่ม ก็เลยไม่ให้อิ่มมากครับ

ท่านอาจารย์: เห็นประโยชน์แค่น้ำหนักไม่เพิ่ม

อ.อรรณพ: ใช่ครับ

ท่านอาจารย์: หรือว่า โลภะที่ติดข้องในอาหาร?

อ.อรรณพ: ก็ต้องมีแน่นอน

ท่านอาจารย์: เห็นไหม ต่างกันไหม?

อ.อรรณพ: ต่างกันครับ

ท่านอาจารย์: เพราะฉะนั้น รู้ทั่วไหมว่า ทำไมรับทานไปด้วยโลภะทั้งนั้น เพิ่มขึ้นๆ เพราะฉะนั้น เกินอิ่ม ยิ่งเห็นโลภะใช่ไหม?

อ.อรรณพ: เกินอิ่ม ยิ่งเห็นโลภะ

ท่านอาจารย์: แล้วไหนล่ะ เห็นประโยชน์? โลภะแท้ๆ เกินอิ่มได้เลยตามกำลังของโลภะ แต่ถ้ามี สาตถกสัมปชัญญะ เพื่อละโลภะน้อยลง เป็นไปได้ไหมแม้เพียงการรับประทานอาหารก็ต้องรู้ทั่วใช่ไหม?

อ.อรรณพ: ต้องรู้ทั่วแม้ในการบริโภคครับ

ท่านอาจารย์: เพราะเห็นโทษของโลภะ เพราะเห็นโทษของอกุศล เพราะเห็นโทษของความไม่รู้ สารพัดหมด ละเอียดอย่างยิ่งทุกขณะจิต

อ.อรรณพ: ครับ เพราะว่าถ้ามีโลภะ ก็จะท่นเข้าไปอร่อย ตอนเช้าก็ทานเข้าไปเยอะ น้ำหนักก็ขึ้น โรคภัยที่มีอยู่ก็ยิ่งจะกำเริบใหญ่ ก็จะไม่ได้อยู่เจริญกุศลครับท่านอาจารย์

ท่านอาจารย์: เพราะฉะนั้น เห็นโทษของสิ่งที่เกิดกับตัว ไม่ต้องการให้เกิด แต่โทษของความยินดีในอาหารเห็นหรือยัง?

อ.อรรณพ: ละเอียดครับ

ท่านอาจารย์: นี่แหละ สาตถกสัมปชัญญะ

อ.อรรณพ: ในทุกเรื่อง มีความกว้างขวาง

ท่านอาจารย์: เพราะแต่ละเรื่องไปกับกิเลสทั้งนั้น ถ้าไม่รู้ก็เพิ่ม

อ.อรรณพ: แล้วอีกประเด็นหนึ่งท่านอาจารย์ได้กล่าวไปแล้วครับ รอบรู้ในประโยชน์ก็เห็นประโยชน์อย่างยิ่งครับ แม้ที่ท่านอาจารย์กล่าวนะครับ เห็นประโยชน์อย่างยิ่งแม้เพียงเริ่มที่จะเข้าใจความจริง นะครับ แล้วก็ เห็นประโยชน์ที่จะละอกุศลทั้งๆ ที่ยังไม่ถึงสัมปชัญญะที่ ๔ แต่สัมปชัญญะที่ ๑ นี่เห็นประโยชน์ที่จะละอกุศล

ท่านอาจารย์: เพราะฉะนั้น ส่วนใหญ่อาหารอร่อยจริงๆ มื้อเช้า บริโภคเต็มที่ รู้สึกตัวว่า บริโภคมากเกินไปควรลดลงสำหรับตัวเอง หรือว่าขณะนั้นมองไปถึงโทษของอกุศล

อ.อรรณพ: ความติดความอยาก แต่ท่านอาจารย์ก็กล่าวนะครับซึ่งก็เป็นความจริงสำหรับพวกเราทั้งหลาย คือพวกเราก็ยังมีเหตุปัจจัยให้อกุศลเกิด มีเหตุปัจจัยให้โลภะเกิด และนี่ก็เป็นสัมปชัญญะที่ ๑ ยังไม่ถึงสัมปชัญญะที่ ๔

เพราะฉะนั้น นี่เห็นประโยชน์ที่จะละอกุศล แต่ว่าก็ยังมีปัจจัยให้อกุศลเกิดนะ ท่านอาจารย์ขยายตรงนี้ครับ

ท่านอาจารย์: เพราะฉะนั้น ความเข้าใจเพียงแค่นี้ จะพอละไหม?

อ.อรรณพ: ไม่พอครับ

ท่านอาจารย์: เพราะฉะนั้น ประโยชน์ที่จะละมาจากไหน?

อ.อรรณพ: มาจากการที่เห็นประโยชน์ของการที่จะละอกุศล

ท่านอาจารย์: เพราะฉะนั้น ความเข้าใจธรรมะต้องเพิ่มขึ้น เพราะเพียงเท่านี้ไม่พอ และจะเพิ่มขึ้นได้อย่างไร ถ้าไม่ฟังต่อไป ละเอียดต่อไป ไม่ประมาท ถ้าขาดการฟังเต็มไปด้วยอกุศล หมดหนทางที่จะแม้คิดถึงโทษของอกุศลในขณะที่รับประทานอาหาร และวันหนึ่งรับประทานอาหารกี่ครั้ง และอย่างอื่นอีกล่ะ!! แวดล้อมเต็มไปด้วยอกุศล ถ้าไม่มีความเข้าใจเพิ่มขึ้นๆ

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพยิ่งค่ะ

กราบยินดีในกุศลจิตของ อ.อรรณพ ด้วยความเคารพค่ะ