คำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นที่พึ่ง

เริ่มเห็นความเป็นธรรม เริ่มเข้าใจความหมายของอนัตตา แล้วค่อยๆ เข้าใกล้ความจริง ไม่มีใครอยากชั่ว ไม่มีใครอยากไม่ดี แต่โกรธแล้ว เกลียดแล้ว ทำร้ายแล้ว คิดไม่ดีแล้ว ตามเหตุตามปัจจัย เพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่ไม่ดีเป็นเหตุ ต้องให้ผลเป็นสิ่งที่ไม่ดี และก็ยังไม่รู้ด้วยว่า พูดได้อย่างนี้ เหตุดีนำมาซึ่งผลดี เหตุไม่ดีก็นำมาซึ่งผลไม่ดี แต่ไม่ได้เข้าถึงเลยว่า เหตุคืออะไร และผลคืออะไร หารู้ไม่ว่าการเกิดนี่ ก็เป็นผลของกรรม การกระทำ ถ้าเกิดเป็นมนุษย์ เป็นผลของกรรมดี ถ้าเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน เป็นผลของกรรมไม่ดี ไม่สามารถที่จะได้ยินได้ฟัง ได้เข้าใจธรรม ได้ประพฤติสิ่งที่ดีงาม เพราะเหตุว่า ผลของกรรมทำให้เกิดอย่างนั้น

ได้ยินอย่างนี้ จิ้งจก ตุ๊กแก อะไร ก็ไม่สามารถที่จะเข้าใจได้ แต่ผู้ที่เกิดเป็นมนุษย์ก็ต่างกันหลากหลาย ประเภทที่ไม่สนใจที่จะรู้ความจริง มีมาก ไปฝืนเขาให้ฟัง ประโยชน์อย่างนี้ ก็ไม่สนใจ เพราะมีความเป็นเรา จากความไม่รู้ เพราะฉะนั้น ชาวโลกหาวิธีทุกทางที่จะให้คนดี แต่ไม่รู้ว่า ดีคืออะไร และอะไรเป็นเหตุให้ดีบ้าง ชั่วบ้าง ก็ไม่มีทางสำเร็จเลย แต่เขาก็กล่าวว่า มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง แต่ไม่ได้พึ่งเลย เพราะเหตุว่าความเข้าใจพระธรรม คือสิ่งที่มีจริงถูกต้องต่างหาก ที่จะเป็นเหตุให้รู้ว่าอะไรดี อะไรชั่ว เหตุอย่างไร ผลอย่างไร เพราะฉะนั้น จะมีที่พึ่งจริงๆ ที่จะกล่าวว่า มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ก็คือฟังคำที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ดีแล้ว

รับฟัง ... ทุกอย่างจะดีขึ้นเมื่อมีความเข้าใจขึ้น